Από «κόσκινο» περνούν διοικητές νοσοκομείων

Σε αξιολόγηση των διοικητών των δημόσιων νοσοκομείων με συγκεκριμένα κριτήρια προχωρεί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας.



Ενδεικτικά, ο χρόνος αναμονής των ασθενών στα επείγοντα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις δυόμισι ώρες, για τα τακτικά χειρουργεία τους έξι μήνες, ενώ στις... υποχρεώσεις των διοικητών είναι η ανάρτηση της λίστας χειρουργείου και η λειτουργία γραφείου προάσπισης δικαιωμάτων ληπτών υπηρεσιών υγείας. Τα νοσοκομεία θα αξιολογούνται και σύμφωνα με τις «εκροές» περιστατικών προς άλλα νοσοκομεία.

Τους νέους στόχους και τα κριτήρια αξιολόγησης παρουσίασε η ηγεσία του υπουργείου Υγείας στους διοικητές και αναπληρωτές διοικητές των νοσοκομείων της χώρας, την περασμένη Παρασκευή σε ειδική σύσκεψη. Οι διοικητές στα τέλη του ερχόμενου Ιουνίου θα δώσουν τις πρώτες... εξετάσεις, καταθέτοντας σε νέα διευρυμένη σύσκεψη, έναν πρώτο απολογισμό σχετικά με την πορεία υλοποίησης όσων τους έχουν ζητηθεί. Μεταξύ άλλων, οι διοικητές καλούνται να αναλάβουν δράσεις για τη διευκόλυνση της πρόσβασης των ασθενών στις μονάδες τους, είτε πρόκειται για επείγοντα είτε για τακτικά περιστατικά. Συγκεκριμένα, η αναμονή δεν θα πρέπει να ξεπερνά για τα «ψυχρά» χειρουργεία (π.χ. ο καταρράκτης ή η αρθροπλαστική) τους έξι μήνες, για το πρώτο ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία τις 20 ημέρες, και για τις απεικονιστικές και λοιπές εργαστηριακές εξετάσεις των εξωτερικών ασθενών τις 15 ημέρες. Στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) κάθε νοσοκομείου πρέπει να λειτουργεί η διαλογή των περιστατικών ανάλογα με το πόσο επείγον είναι, να υπάρχει ξεχωριστή ομάδα ειδικευμένων γιατρών που θα εφημερεύουν μόνο στο συγκεκριμένο τμήμα, και να εφαρμοστεί αποτελεσματικό σύστημα κατανομής των ασθενών που εισάγονται προς νοσηλεία σε κάθε εφημερία για να μην υπάρχουν ράντζα στους διαδρόμους.

Επιπλέον, οι διοικητές οφείλουν να καταγράφουν τη λειτουργικότητα των τμημάτων τους, με ιδιαίτερη έμφαση στα χειρουργεία και τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, όπου ο στόχος που τίθεται είναι να λειτουργούν στο 100% των δυνατοτήτων τους, καθώς και τις «εκροές» περιστατικών για άλλα νοσοκομεία και συγκεκριμένα πόσοι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε μεγαλύτερη μονάδα υγείας, λόγω του χαρακτήρα του νοσοκομείου (αποδεκτές «εκροές») και πόσοι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε άλλη μονάδα λόγω λειτουργικών προβλημάτων του νοσοκομείου (μή αποδεκτές «εκροές»). Επιπλέον, θα πρέπει να παρακολουθούν τις δαπάνες συγκεκριμένων κατηγοριών φαρμάκων (π.χ. ογκολογικά) και υλικών, ειδικά σε περιπτώσεις που μία απλή σύγκριση είτε με άλλα ομοειδή νοσοκομεία δείχνει σοβαρές αποκλίσεις.