Το άρθρο 67 στο σχέδιο νόμου περί πνευματικών
δικαιωμάτων θα καταργούσε μια γραφειοκρατική διαδικασία που καθυστερεί
έργα σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, με συμβαλλόμενους το
υπουργείο Πολιτισμού και ιδιώτες, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το
υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ), κάνοντας λόγο για
«παρεξήγηση» που δημιούργησε το πολυσυζητημένο άρθρο το οποίο και
απέσυρε τελικά η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου κατά τη συζήτησή
του στην Ολομέλεια της Βουλής την περασμένη Πέμπτη «προκειμένου να
αποσοβηθεί η ένταση που δημιουργήθηκε».
Το υπουργείο Πολιτισμού «διαψεύδει τις αιτιάσεις σχετικά με το άρθρο 67 του νομοσχεδίου για τα πνευματικά δικαιώματα το οποίο παρουσιάστηκε από την αντιπολίτευση αλλά και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Ξυδάκη και Νίκο Φίλη ως άρθρο-κερκόπορτα για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων σε μεγάλα αρχαιολογικά έργα».
Το ΥΠΠΟΑ διευκρινίζει τα εξής:
«Το ΥΠΠΟΑ, με το άρθρο 67 ανταποκρίθηκε σε σχετικό αίτημα των υπηρεσιών του, και εισηγήθηκε την κατάργηση μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας η οποία επιβαρύνει τη λειτουργία των συλλογικών του οργάνων και καθυστερεί την υλοποίηση προγραμματικών συμβάσεων, χωρίς να προσθέτει κάτι σε επίπεδο ουσιαστικού ελέγχου των επεμβάσεων στα μνημεία, δεδομένου ότι όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι του αρχαιολογικού νόμου έχουν προηγηθεί της σύναψης των σχετικών προγραμματικών συμβάσεων.
Η τόσο παρεξηγημένη διάταξη του άρθρου 67 προσέθετε στον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002 το εξής εδάφιο: «Δεν απαιτείται η έκδοση υπουργικής απόφασης σε περίπτωση υλοποίησης έργου σε μνημεία, ιστορικούς τόπους και αρχαιολογικούς χώρους στο πλαίσιο προγραμματικών συμβάσεων, στις οποίες συμμετέχει ως συμβαλλόμενο μέρος το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η διάταξη αυτή είχε ως στόχο να καταργήσει την επιπλέον έγκριση αποκλειστικά και μόνο σε προγραμματικές συμβάσεις στις οποίες συμμετέχει και παρακολουθεί διά των υπηρεσιών του το ΥΠΠΟΑ. Τις προγραμματικές συμβάσεις τις υπογράφει είτε ο ίδιος ο υπουργός, είτε, με εντολή του, αρμόδιο εξουσιοδοτημένο όργανο του ΥΠΠΟΑ. Στις περιπτώσεις αυτές, η έγκριση υλοποίησης του έργου από τρίτο προκύπτει από την προσυπογραφή της προγραμματικής σύμβασης, η οποία σε κάθε περίπτωση προϋποθέτει την έκδοση όλων των απαραίτητων αποφάσεων των οργάνων του ΥΠΠΟΑ (όπως πχ του α εδαφίου του άρθρου 10 του Ν. 3028/2002).
Κατά συνέπεια, οι αιτιάσεις περί προσπάθειας κατάλυσης της συνταγματικά προστατευόμενης πολιτιστικής κληρονομιάς καταδεικνύουν ότι αυτοί που τις εκφέρουν δεν έχουν βασικές γνώσεις στο συγκεκριμένο τομέα, αφού α) στις προγραμματικές συμβάσεις βάσει νόμου (άρθρο 100 του ν. 3852/2010) συμμετέχουν φορείς του δημόσιου τομέα όπως δήμοι, περιφέρειες, εκκλησία και πανεπιστήμια (όχι οποιοσδήποτε ιδιώτης) και β) υπάρχει ένα πλέγμα διατάξεων του αρχαιολογικού νόμου που διασφαλίζουν την παρακολούθηση των επεμβάσεων σε μνημεία από το ΥΠΠΟΑ (π.χ. σήμα διακοπής εργασιών) και άρα η οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης της βασικής απαίτησης του άρθρου 10 του αρχαιολογικού νόμου θα ήταν εκ των πραγμάτων ατελέσφορη».
Το υπουργείο Πολιτισμού «διαψεύδει τις αιτιάσεις σχετικά με το άρθρο 67 του νομοσχεδίου για τα πνευματικά δικαιώματα το οποίο παρουσιάστηκε από την αντιπολίτευση αλλά και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Ξυδάκη και Νίκο Φίλη ως άρθρο-κερκόπορτα για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων σε μεγάλα αρχαιολογικά έργα».
Το ΥΠΠΟΑ διευκρινίζει τα εξής:
«Το ΥΠΠΟΑ, με το άρθρο 67 ανταποκρίθηκε σε σχετικό αίτημα των υπηρεσιών του, και εισηγήθηκε την κατάργηση μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας η οποία επιβαρύνει τη λειτουργία των συλλογικών του οργάνων και καθυστερεί την υλοποίηση προγραμματικών συμβάσεων, χωρίς να προσθέτει κάτι σε επίπεδο ουσιαστικού ελέγχου των επεμβάσεων στα μνημεία, δεδομένου ότι όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι του αρχαιολογικού νόμου έχουν προηγηθεί της σύναψης των σχετικών προγραμματικών συμβάσεων.
Η τόσο παρεξηγημένη διάταξη του άρθρου 67 προσέθετε στον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002 το εξής εδάφιο: «Δεν απαιτείται η έκδοση υπουργικής απόφασης σε περίπτωση υλοποίησης έργου σε μνημεία, ιστορικούς τόπους και αρχαιολογικούς χώρους στο πλαίσιο προγραμματικών συμβάσεων, στις οποίες συμμετέχει ως συμβαλλόμενο μέρος το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η διάταξη αυτή είχε ως στόχο να καταργήσει την επιπλέον έγκριση αποκλειστικά και μόνο σε προγραμματικές συμβάσεις στις οποίες συμμετέχει και παρακολουθεί διά των υπηρεσιών του το ΥΠΠΟΑ. Τις προγραμματικές συμβάσεις τις υπογράφει είτε ο ίδιος ο υπουργός, είτε, με εντολή του, αρμόδιο εξουσιοδοτημένο όργανο του ΥΠΠΟΑ. Στις περιπτώσεις αυτές, η έγκριση υλοποίησης του έργου από τρίτο προκύπτει από την προσυπογραφή της προγραμματικής σύμβασης, η οποία σε κάθε περίπτωση προϋποθέτει την έκδοση όλων των απαραίτητων αποφάσεων των οργάνων του ΥΠΠΟΑ (όπως πχ του α εδαφίου του άρθρου 10 του Ν. 3028/2002).
Κατά συνέπεια, οι αιτιάσεις περί προσπάθειας κατάλυσης της συνταγματικά προστατευόμενης πολιτιστικής κληρονομιάς καταδεικνύουν ότι αυτοί που τις εκφέρουν δεν έχουν βασικές γνώσεις στο συγκεκριμένο τομέα, αφού α) στις προγραμματικές συμβάσεις βάσει νόμου (άρθρο 100 του ν. 3852/2010) συμμετέχουν φορείς του δημόσιου τομέα όπως δήμοι, περιφέρειες, εκκλησία και πανεπιστήμια (όχι οποιοσδήποτε ιδιώτης) και β) υπάρχει ένα πλέγμα διατάξεων του αρχαιολογικού νόμου που διασφαλίζουν την παρακολούθηση των επεμβάσεων σε μνημεία από το ΥΠΠΟΑ (π.χ. σήμα διακοπής εργασιών) και άρα η οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης της βασικής απαίτησης του άρθρου 10 του αρχαιολογικού νόμου θα ήταν εκ των πραγμάτων ατελέσφορη».
