Γιατί η κυβέρνηση χτυπάει τώρα και την "Τρίτη Εξουσία";

Η αρχή προφανώς έγινε με την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Εκεί που το Συμβούλιο Επικρατείας δεν αποφάνθηκε απλώς για τη συνταγματικότητα ή όχι του νόμου Παππά, αλλά κυρίως "καταδίκασε" την κεντρική πολιτική ρητορική της κυβέρνησης, αποδομώντας ένα κεντρικό προεκλογικό στοίχημα.

Επρόκειτο για μια πολιτική ήττα, ηχηρή και με μεγάλο αντίκτυπο. Μάλιστα ήταν μια υπόθεση η οποία όχι απλώς χάθηκε για την κυβέρνηση αλλά κερδήθηκε από τον - κατά την κυβέρνηση- "εχθρό",  τα συστηματικά ΜΜΕ.

Ακολούθησαν αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τις περικοπές των συντάξεων (μη δεσμευτικές μεν αλλά) επίσης ηχηρές που τις έκριναν αντισυνταγματικές και τραυμάτισαν επίσης την εικόνα των κυβερνητικών επιλογών.

Η αιτία με τους φοροελέγχους
Ακολούθησε, σχετικά πρόσφατα, η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ η οποία έκρινε αντισυνταγματικές τις αλλεπάλληλες παρατάσεις παραγραφής των αναδρομικών φοροελέγχων, τινάζοντας στον αέρα λίστες με καταθέτες εξωτερικού και ηχηρά λόγια για την πάταξη της παρελθούσας φοροδιαφυγής. Αυτή η απόφαση ήταν που φαίνεται να προκάλεσε "ηλεκτροσόκ" στην κυβέρνηση, η οποία άρχισε να χτυπά κατά ριπάς τη δικαιοσύνη. Η περίπτωση των αναφορών του Παύλου Πολάκη θα ήταν  απλώς μια ειδική περίπτωση, αν σε αυτές δεν έσπευδε να ομονοήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Γιατί άραγε η κυβέρνηση να επιτίθεται στη δικαιοσύνη, για μια απόφαση η οποία ήταν απολύτως αναμενόμενη με βάση τη νομολογία και δεν αφορά τις λίστες και τους "νταβατζήδες" αλλά αφορά και χιλιάδες φορολογούμενους, μικρομεσαίους και μικρούς επιχειρηματίες, που κρατούνταν δέσμιοι από την εφορία;  Το κράτος δηλαδή που ενώ έχει την υποχρέωση να τους ελέγχει σε εύλογο χρονικό διάστημα διαθέτοντας όλα τα μέσα, τους ζητά να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες σε βάθος 20ετίας.

Το θέμα του Πόθεν Έσχες
Ακολούθησε επίσης απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με την εργατική νομοθεσία η οποία απλώς επιβεβαίωσε προηγούμενες του ίδιου δικαστηρίου και για την οποία έκανε αναφορές δημόσια και ο πρωθυπουργός.

Προηγήθηκε η μη έκδοση απόφασης από το Συμβούλιο Επικρατείας για την υπόθεση του νέου- ηλεκτρονικού- πόθεν έσχες η οποία είχε οδηγήσει την κυβέρνηση να δώσει από τις αρχές Ιανουαρίου 2 παρατάσεις στην υποβολή του πόθεν έσχες.  Κι ενώ η προθεσμία έληγε τις 30 Ιουνίου, η απόφαση ούτε τώρα εκδόθηκε με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να μη δώσει καμία επιπλέον παράταση. Η ενόχληση ήταν ξεκάθαρη και σύμφωνα με πληροφορίες, έφτασε μέχρι την κορυφή του Μαξίμου.

Η κορύφωση ήρθε με το θέμα της 29χρονης Ηριάννας, η αίτηση αναστολής της οποίας για την ποινή των 13 ετών που της επιβλήθηκε  για την υπόθεση των Πυρήνων της Φωτιάς, απορρίφθηκε με 3-2 απο το Εφετείο. 

Η Τέταρτη και η Τρίτη Εξουσία
Οι δικαστές, ακούγοντας αυτές τις δημόσιες αναφορές κυβερνητικών στελεχών, εξέδωσαν ανακοινώσεις καταδίκης. Τις τελευταίες ώρες δεν επανήλθαν. Διαμηνύουν όμως κάποιοι από αυτούς πως "η κριτική είναι καλοδεχούμενη όταν δεν διαστρέφονται τα πραγματικά περιστατικά και όταν διατυπώνονται επιφυλάξεις για την ουσιαστική αλλά και νομική ορθότητα των αποφάσεων. Αν όμως εμπεριέχονται μομφές κατά δικαστών ή ολόκληρων συνθέσεων για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων χωρίς κανένα στοιχείο, τότε είναι αστήριχτη και αυθαίρετη".

Αυτό λοιπόν που παρατηρείται είναι η σταδιακή μετατόπιση της κριτικής ή των επιθέσεων, από τα ΜΜΕ (την 4η εξουσία δηλαδή) στην 3η, την δικαστική. Το ερώτημα είναι αν αναζητείται νέος εχθρός ή αν μήπως απλά δεν αρέσουν στην κυβέρνηση οι δικαστικές αποφάσεις.