Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχει χαρακτηρισθεί, όχι άδικα, ως ο πλέον φιλικός κοινοτικός παράγοντας για τις ελληνικές κυβερνήσεις στη διάρκεια της τελευταίας επταετίας. Και ως αναγνωρισμένα τέτοιος, είναι ο πλέον κατάλληλος για να "συστήσει" στην ελληνική κυβέρνηση την τακτική που κρίνεται συγκυριακά σκόπιμη στο εξαιρετικά κρίσιμο μέχρι τις 21 Ιουνίου χρονικό διάστημα.
Με αυτή την "αποστολή" φθάνει στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα.
Οι διαβεβαιώσεις που φέρνει μαζί του ο κ. Γιούνκερ, μία εμβληματική και πολιτικά ανθεκτική φυσιογνωμία στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η Ελλάδα μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος θα τελεί πολιτικά και οικονομικά υπό τον "κανονικό" έλεγχο που και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης υφίστανται, ήτοι με τους όρους του αναθεωρημένου Συμφώνου Σταθερότητας.
Η εφαρμογή των όρων αυτής της "κανονικής" εποπτείας αναμφίβολα θα είναι αυστηρότερη, λόγω αφ' ενός του χρέους (αυστηρές δεσμεύσεις που συνοδεύουν τα διακρατικά δάνεια αλλά και εκείνα του ESM/EFSF) και αφ' ετέρου των δεσμεύσεων που έχουν υπογραφεί από την ελληνική κυβέρνηση για τη διετία 2019 – 20 αλλά και για τα πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον μέχρι το 2023.
"Φέρνει" επίσης μαζί του και θα το εκθέσει με σαφή τρόπο, την δέσμευση ότι για τις χώρες του Νότου και ειδικά για την Ελλάδα - με δική του πρωτοβουλία - θα αναλογεί ένα αυξημένο και σημαντικό μέρος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων στο πλαίσιο του νέου προϋπολογισμού της Ε.Ε. που θα συνδυάζεται με τις αναπτυξιακές χρηματοδοτικές παρεμβάσεις του εν ενεργεία "πακέτου Γιούνκερ".
Παράλληλα όμως με το πλαίσιο αυτών των "παροχών", θα ζητήσει την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των μέτρων που έχουν ήδη συμφωνηθεί από την Αθήνα στο πλαίσιο της συμφωνία της 15 Ιουνίου του 2017. Ήτοι των μέτρων που αφορούν στη "μεταμνημονιακή" περίοδο και αφορούν στην περαιτέρω μείωση συντάξεων και διεύρυνση της φορολογικής βάσης (μείωση του αφορολόγητου ορίου), προκειμένου να λυθεί ο γόρδιος δεσμός των απαιτήσεων μεταξύ Βερολίνου και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος. Οι δεσμεύσεις αυτές θα αποτελούν την βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να οικοδομηθεί το περιβόητο "ολιστικό αναπτυξιακό πρόγραμμα" που θα πρέπει να είναι ήδη "διορθωμένο" στο άτυπο Eurogroup στη Σόφια.
Και εδώ όμως – όπως έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν – η πειθάρχηση της ελληνικής πλευράς στις δεσμεύσεις, δεν χρησιμεύει παρά σαν το "λιπαντικό" για την διασφάλιση της δυνατότητας υπέρβασης των διαφορών μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.
Οι οικονομικές συγκλίσεις - διαφορές είναι οι ακόλουθες.
Το ΔΝΤ μετά τις τελευταίες συζητήσεις έχει υιοθετήσει τη "γερμανική γραμμή" ότι η περαιτέρω διευκόλυνση στο χρέος πρέπει να "στερεωθεί" σε ένα μηχανισμό αυστηρής εποπτείας (και έμμεσου εξαναγκασμού εφαρμογής) στα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί.
Το ΔΝΤ "βλέπει" την εποπτεία αυτή να υποστηρίζεται από τον συνδυασμό των ευρωπαϊκών θεσμών με την δική του συμμετοχή (στο πλαίσιο των αξιολογήσεων του Άρθρου 4) και όχι συνδεδεμένο με την προώθηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους η οποία θα πρέπει εξ αρχής να είναι "αυτοματοποιημένη" και ανεξάρτητη του τρόπου εφαρμογής των όρων πειθάρχησης. Ο λόγος που υποστηρίζει αυτό, είναι ότι αν γίνει διαφορετικά, ήτοι με σταθερές ετήσιες εγκρίσεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή ακόμα χειρότερα με εγκρίσεις από τα κοινοβούλια, θα ακυρώσει τον θετικό αυτοματισμό των αγορών απέναντι στην βεβαιότητα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Αντίθετα το Βερολίνο – μέχρι στιγμής και υπό την πίεση των εσωτερικών πολιτικών δεσμεύσεων στην συμμαχική κυβέρνηση CSU/CDU/SPD – ζητάει η ελάφρυνση του χρέους να βρίσκεται υπό διαρκή ετήσια επανεξέταση.
Καλά πληροφορημένες πηγές του Capital.gr αναφέρουν – όπως έχει παρουσιασθεί σε προηγούμενα ρεπορτάζ – ότι η γερμανική κυβέρνηση δύσκολα θα αποδεχθεί μία αυτοματοποιημένη ελάφρυνση του χρέους ενόψει των εκλογών στη Βαυαρία τον Οκτώβριο, όπου το κυβερνητικό CSU βρίσκεται υπό ισχυρή πίεση από το ακροδεξιό AfD, σε δύο θέματα, το προσφυγικό και την ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα.
Ο κ. Γιούνκερ γνωρίζει αυτές τις δυσκολίες και τις έχει συζητήσει με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Και καλείται να συγκεντρώσει τους πολιτκούς και οικονομικούς όρους για να παρακαμφθεί η δυσκολία αυτή χωρίς ... ατυχήματα.
Ένας κρίσιμος σταθμός στη διαδρομή αυτή θα είναι η Αθήνα αυτή την εβδομάδα.
Με αυτή την "αποστολή" φθάνει στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα.
Οι διαβεβαιώσεις που φέρνει μαζί του ο κ. Γιούνκερ, μία εμβληματική και πολιτικά ανθεκτική φυσιογνωμία στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η Ελλάδα μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος θα τελεί πολιτικά και οικονομικά υπό τον "κανονικό" έλεγχο που και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης υφίστανται, ήτοι με τους όρους του αναθεωρημένου Συμφώνου Σταθερότητας.
Η εφαρμογή των όρων αυτής της "κανονικής" εποπτείας αναμφίβολα θα είναι αυστηρότερη, λόγω αφ' ενός του χρέους (αυστηρές δεσμεύσεις που συνοδεύουν τα διακρατικά δάνεια αλλά και εκείνα του ESM/EFSF) και αφ' ετέρου των δεσμεύσεων που έχουν υπογραφεί από την ελληνική κυβέρνηση για τη διετία 2019 – 20 αλλά και για τα πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον μέχρι το 2023.
"Φέρνει" επίσης μαζί του και θα το εκθέσει με σαφή τρόπο, την δέσμευση ότι για τις χώρες του Νότου και ειδικά για την Ελλάδα - με δική του πρωτοβουλία - θα αναλογεί ένα αυξημένο και σημαντικό μέρος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων στο πλαίσιο του νέου προϋπολογισμού της Ε.Ε. που θα συνδυάζεται με τις αναπτυξιακές χρηματοδοτικές παρεμβάσεις του εν ενεργεία "πακέτου Γιούνκερ".
Παράλληλα όμως με το πλαίσιο αυτών των "παροχών", θα ζητήσει την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των μέτρων που έχουν ήδη συμφωνηθεί από την Αθήνα στο πλαίσιο της συμφωνία της 15 Ιουνίου του 2017. Ήτοι των μέτρων που αφορούν στη "μεταμνημονιακή" περίοδο και αφορούν στην περαιτέρω μείωση συντάξεων και διεύρυνση της φορολογικής βάσης (μείωση του αφορολόγητου ορίου), προκειμένου να λυθεί ο γόρδιος δεσμός των απαιτήσεων μεταξύ Βερολίνου και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος. Οι δεσμεύσεις αυτές θα αποτελούν την βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να οικοδομηθεί το περιβόητο "ολιστικό αναπτυξιακό πρόγραμμα" που θα πρέπει να είναι ήδη "διορθωμένο" στο άτυπο Eurogroup στη Σόφια.
Και εδώ όμως – όπως έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν – η πειθάρχηση της ελληνικής πλευράς στις δεσμεύσεις, δεν χρησιμεύει παρά σαν το "λιπαντικό" για την διασφάλιση της δυνατότητας υπέρβασης των διαφορών μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.
Οι οικονομικές συγκλίσεις - διαφορές είναι οι ακόλουθες.
Το ΔΝΤ μετά τις τελευταίες συζητήσεις έχει υιοθετήσει τη "γερμανική γραμμή" ότι η περαιτέρω διευκόλυνση στο χρέος πρέπει να "στερεωθεί" σε ένα μηχανισμό αυστηρής εποπτείας (και έμμεσου εξαναγκασμού εφαρμογής) στα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί.
Το ΔΝΤ "βλέπει" την εποπτεία αυτή να υποστηρίζεται από τον συνδυασμό των ευρωπαϊκών θεσμών με την δική του συμμετοχή (στο πλαίσιο των αξιολογήσεων του Άρθρου 4) και όχι συνδεδεμένο με την προώθηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους η οποία θα πρέπει εξ αρχής να είναι "αυτοματοποιημένη" και ανεξάρτητη του τρόπου εφαρμογής των όρων πειθάρχησης. Ο λόγος που υποστηρίζει αυτό, είναι ότι αν γίνει διαφορετικά, ήτοι με σταθερές ετήσιες εγκρίσεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή ακόμα χειρότερα με εγκρίσεις από τα κοινοβούλια, θα ακυρώσει τον θετικό αυτοματισμό των αγορών απέναντι στην βεβαιότητα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Αντίθετα το Βερολίνο – μέχρι στιγμής και υπό την πίεση των εσωτερικών πολιτικών δεσμεύσεων στην συμμαχική κυβέρνηση CSU/CDU/SPD – ζητάει η ελάφρυνση του χρέους να βρίσκεται υπό διαρκή ετήσια επανεξέταση.
Καλά πληροφορημένες πηγές του Capital.gr αναφέρουν – όπως έχει παρουσιασθεί σε προηγούμενα ρεπορτάζ – ότι η γερμανική κυβέρνηση δύσκολα θα αποδεχθεί μία αυτοματοποιημένη ελάφρυνση του χρέους ενόψει των εκλογών στη Βαυαρία τον Οκτώβριο, όπου το κυβερνητικό CSU βρίσκεται υπό ισχυρή πίεση από το ακροδεξιό AfD, σε δύο θέματα, το προσφυγικό και την ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα.
Ο κ. Γιούνκερ γνωρίζει αυτές τις δυσκολίες και τις έχει συζητήσει με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Και καλείται να συγκεντρώσει τους πολιτκούς και οικονομικούς όρους για να παρακαμφθεί η δυσκολία αυτή χωρίς ... ατυχήματα.
Ένας κρίσιμος σταθμός στη διαδρομή αυτή θα είναι η Αθήνα αυτή την εβδομάδα.
