Η άμεση απαλλαγή από την καταβολή του ενός ευρώ υπέρ ΕΟΠΥΥ για κάθε ιατρική συνταγή που εκτελείται στα φαρμακεία, μαζί με την κατάργηση του εισιτηρίου των πέντε ευρώ για επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων, ήταν δύο από τις βασικές εξαγγελίες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, ήδη από το 2015 και την ανάληψη της εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση. Και μπορεί η κατάργηση του εισιτηρίου να προχώρησε, δεν έγινε όμως το ίδιο με την επιβάρυνση στις συνταγές, που έμεινε τελικά στα χαρτιά.
Πληροφορίες θέλουν την ηγεσία της Αριστοτέλους να εξετάζει τώρα το εάν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για την κατάργηση της πληρωμής του ενός ευρώ από το 2019, χωρίς εντούτοις να έχουν ληφθεί οι τελικές αποφάσεις. Σημειώνεται πως το θέμα έχει επανέλθει και άλλες φορές στο προσκήνιο, όπως στα τέλη του 2017, με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό να λέει πως δεν υπήρχαν περιθώρια.
Με τη συμμετοχή εντούτοις των ασφαλισμένων πλέον να ξεπερνά μεσοσταθμικά το 30% (στις περιπτώσεις που επιλέγεται φάρμακο με λιανική τιμή υψηλότερη από την τιμή αποζημίωσης, ο ασθενής καλύπτει εκτός από την προβλεπόμενη θεσμοθετημένη συμμετοχή, το σύνολο της διαφοράς μεταξύ της τιμής αποζημίωσης και της λιανικής τιμής του φαρμάκου), αλλά και της ευρύτερης παροχολογίας από το υπουργείο Υγείας (προσλήψεις ιατρικού προσωπικού), η εξαγγελία βγαίνει ξανά από το συρτάρι. Τους τελευταίους μήνες εξάλλου εξετάζεται η περίπτωση εφαρμογής εισοδηματικών κριτηρίων για τη συμμετοχή στο φάρμακο, ώστε να μειωθεί η επιβάρυνση για τους οικονομικά ασθενέστερους, με ορίζοντα υλοποίησης το 2019, χωρίς και πάλι να έχουν υπάρξει συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Η καταβολή του ενός ευρώ στα φαρμακεία για κάθε συνταγή ισχύει από το 2014. Σημειώνεται από την καταβολή του εξαιρούνται ασθενείς με χρόνια και σοβαρά νοσήματα, όπως νεοπλάσματα όλων των συστημάτων και λευχαιμιών, σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, μεσογειακή αναιμία, αιμορροφιλία, κυστική ίνωση, χρόνια ηπατίτιδα Β και C, χρόνια νεφρική νόσο, σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλα.
Κατά καιρούς από το υπουργείο Υγείας φέρεται να έχουν προταθεί ισοδύναμα μέτρα προς τους Θεσμούς, ώστε να καταργηθεί το ένα ευρώ, χωρίς αποτέλεσμα. Μεταξύ αυτών ήταν να θεσπιστούν εισοδηματικά κριτήρια στα ποσοστά συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα, μια πρόταση που τότε δεν προχώρησε. Στον αντίποδα τελικά το υπουργείο προχώρησε στην κατάργηση της καταβολής μόνο για τους κατόχους βιβλιαρίου πρόνοιας, τους ανασφάλιστους που πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια και όσους ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Πληροφορίες θέλουν την ηγεσία της Αριστοτέλους να εξετάζει τώρα το εάν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για την κατάργηση της πληρωμής του ενός ευρώ από το 2019, χωρίς εντούτοις να έχουν ληφθεί οι τελικές αποφάσεις. Σημειώνεται πως το θέμα έχει επανέλθει και άλλες φορές στο προσκήνιο, όπως στα τέλη του 2017, με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό να λέει πως δεν υπήρχαν περιθώρια.
Με τη συμμετοχή εντούτοις των ασφαλισμένων πλέον να ξεπερνά μεσοσταθμικά το 30% (στις περιπτώσεις που επιλέγεται φάρμακο με λιανική τιμή υψηλότερη από την τιμή αποζημίωσης, ο ασθενής καλύπτει εκτός από την προβλεπόμενη θεσμοθετημένη συμμετοχή, το σύνολο της διαφοράς μεταξύ της τιμής αποζημίωσης και της λιανικής τιμής του φαρμάκου), αλλά και της ευρύτερης παροχολογίας από το υπουργείο Υγείας (προσλήψεις ιατρικού προσωπικού), η εξαγγελία βγαίνει ξανά από το συρτάρι. Τους τελευταίους μήνες εξάλλου εξετάζεται η περίπτωση εφαρμογής εισοδηματικών κριτηρίων για τη συμμετοχή στο φάρμακο, ώστε να μειωθεί η επιβάρυνση για τους οικονομικά ασθενέστερους, με ορίζοντα υλοποίησης το 2019, χωρίς και πάλι να έχουν υπάρξει συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Η καταβολή του ενός ευρώ στα φαρμακεία για κάθε συνταγή ισχύει από το 2014. Σημειώνεται από την καταβολή του εξαιρούνται ασθενείς με χρόνια και σοβαρά νοσήματα, όπως νεοπλάσματα όλων των συστημάτων και λευχαιμιών, σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, μεσογειακή αναιμία, αιμορροφιλία, κυστική ίνωση, χρόνια ηπατίτιδα Β και C, χρόνια νεφρική νόσο, σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλα.
Κατά καιρούς από το υπουργείο Υγείας φέρεται να έχουν προταθεί ισοδύναμα μέτρα προς τους Θεσμούς, ώστε να καταργηθεί το ένα ευρώ, χωρίς αποτέλεσμα. Μεταξύ αυτών ήταν να θεσπιστούν εισοδηματικά κριτήρια στα ποσοστά συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα, μια πρόταση που τότε δεν προχώρησε. Στον αντίποδα τελικά το υπουργείο προχώρησε στην κατάργηση της καταβολής μόνο για τους κατόχους βιβλιαρίου πρόνοιας, τους ανασφάλιστους που πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια και όσους ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
