Ασπίδα προστασίας στην οικονομία

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Είναι η πιο σοφή κουβέντα στο ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα που δεν χαρακτηρίζεται και από ωριμότητα.





Οταν η πολιτική δεν μπορεί να βρει λύσεις, τον λόγο έχει ο λαός και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την κρίση του, έστω κι αν μερικές φορές δεν είναι η ενδεδειγμένη.

Η Βουλή, χθες, αποφάσισε να ρίξει στους πολίτες την ευθύνη για την κυβέρνηση που θέλουν, αλλά και για το οικονομικό μοντέλο που πιστεύουν ότι θα τους βγάλει από το τέλμα. Με μια σημαντική προϋπόθεση: Η ελληνική οικονομία δεν είναι αυτόνομη, είναι συνδεδεμένη με τις αγορές και κυρίως έχει ανάγκη τους δανειστές, επομένως οι μονομερείς ενέργειες, το «σκίσιμο των μνημονίων» και τα «νταούλια» είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση.

Ωστόσο, πέρα από τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν τα κόμματα, και πέρα από τις διαφοροποιήσεις που σίγουρα θα κινηθούν στα άκρα τις επόμενες 27 ημέρες, όλα τα κόμματα οφείλουν να προστατέψουν την οικονομία και να απομακρύνουν τον κίνδυνο ενός πιστωτικού γεγονότος, που θα φέρει τη χώρα πολλά χρόνια πίσω.

Αλλά και οι πολίτες θα πρέπει να αντιδράσουν ψύχραιμα και να μην προβούν σε ακραίες ενέργειες, που θα θέσουν σε κίνδυνο το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία γενικότερα. Ο φόβος και ο πανικός είναι οι χειρότεροι εχθροί σε κρίσιμες περιόδους και όλοι μαζί πρέπει να απομακρύνουν το φάσμα μιας βαθιάς κρίσης και κατάρρευσης των πυλώνων της οικονομίας.

Είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει αβεβαιότητα για τις πολιτικές εξελίξεις και ανησυχία για τις επιπτώσεις στην οικονομία και το επιχειρείν. Ομως, πρέπει να υπάρξει ασπίδα προστασίας, προκειμένου να μην προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες που θα πληρώσει όλος ο ελληνικός λαός. Και αυτή η ασπίδα μπορεί να υψωθεί μόνο αν υπάρξει καταλαγή των πολιτικών παθών, αν τα πολιτικά κόμματα δεν δημιουργήσουν με δηλώσεις και ενέργειές τους ένα κλίμα ακραίας ανασφάλειας στους πολίτες. Ο υπέρ πάντων αγώνας είναι, λοιπόν, η προστασία όσων με τεράστιες θυσίες έχουν επιτευχθεί.