Εχουν περάσει πλέον δέκα χρόνια από την τελευταία αναπροσαρμογή των
αντικειμενικών αξιών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που έγιναν με δικαστική
απόφαση. Επί μια ολόκληρη δεκαετία το κράτος εμφανίζεται παντελώς
ανίκανο να προχωρήσει στην αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης της
κτηματαγοράς.
Ειδικά από το 2010 και μετά, όταν και οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν, οι αρμόδιες υπηρεσίες αδυνατούν να καταγράψουν τα ισχύοντα στην αγορά. σΑλλωστε, είναι τόσο στρεβλό το σύστημα που κανείς δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να καταγράψει τις πραγματικές αξίες.
Οι αγοραπωλησίες είναι ελάχιστες και συνήθως γίνονται σε εξωφρενικά χαμηλές τιμές, από ιδιοκτήτες που πουλάνε όσο - όσο για βιοποριστικούς λόγους. Επομένως, πάνω σε ποια βάση να «πατήσουν» οι αρμόδιες υπηρεσίες για να συντάξουν τον νέο χάρτη των αντικειμενικών αξιών;
Ωστόσο, είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά τον πολίτη, δεν αφορά τους περισσότερους από έξι εκατ. ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και άλλους φόρους με βάση λανθασμένες τιμές. Είναι αδιανόητο σήμερα, εν έτει 2017, να υπολογίζονται τα βάρη στα ακίνητα με βάση τιμές της εφορίας προ... δεκαετίας, όταν ήταν μια άλλη Ελλάδα.
Η υπόθεση των αντικειμενικών τιμών έχει καταντήσει ανέκδοτο για την ελληνική οικονομία. Εχουν περάσει τόσοι υπουργοί κι έχουν συσταθεί τόσες επιτροπές, αλλά το αποτέλεσμα είναι μηδέν. Και καθώς τα χρόνια περνούν, οι φόροι που καταβάλλονται συνιστούν στην κυριολεξία «οικονομικό έγκλημα». Οταν το κράτος υπολογίζει την περιουσία των Ελλήνων σε τιμές έως και 60% υψηλότερες από την πραγματικότητα, τότε αυτή η στρέβλωση είναι «εγκληματική».
Οφείλουν, λοιπόν, να λύσουν το πρόβλημα το συντομότερο ώστε η κτηματαγορά να βρει τον βηματισμό της και οι ιδιοκτήτες να πάψουν να αισθάνονται υποζύγια που πληρώνουν για περιουσία που δεν έχουν.
Ειδικά από το 2010 και μετά, όταν και οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν, οι αρμόδιες υπηρεσίες αδυνατούν να καταγράψουν τα ισχύοντα στην αγορά. σΑλλωστε, είναι τόσο στρεβλό το σύστημα που κανείς δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να καταγράψει τις πραγματικές αξίες.
Οι αγοραπωλησίες είναι ελάχιστες και συνήθως γίνονται σε εξωφρενικά χαμηλές τιμές, από ιδιοκτήτες που πουλάνε όσο - όσο για βιοποριστικούς λόγους. Επομένως, πάνω σε ποια βάση να «πατήσουν» οι αρμόδιες υπηρεσίες για να συντάξουν τον νέο χάρτη των αντικειμενικών αξιών;
Ωστόσο, είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά τον πολίτη, δεν αφορά τους περισσότερους από έξι εκατ. ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και άλλους φόρους με βάση λανθασμένες τιμές. Είναι αδιανόητο σήμερα, εν έτει 2017, να υπολογίζονται τα βάρη στα ακίνητα με βάση τιμές της εφορίας προ... δεκαετίας, όταν ήταν μια άλλη Ελλάδα.
Η υπόθεση των αντικειμενικών τιμών έχει καταντήσει ανέκδοτο για την ελληνική οικονομία. Εχουν περάσει τόσοι υπουργοί κι έχουν συσταθεί τόσες επιτροπές, αλλά το αποτέλεσμα είναι μηδέν. Και καθώς τα χρόνια περνούν, οι φόροι που καταβάλλονται συνιστούν στην κυριολεξία «οικονομικό έγκλημα». Οταν το κράτος υπολογίζει την περιουσία των Ελλήνων σε τιμές έως και 60% υψηλότερες από την πραγματικότητα, τότε αυτή η στρέβλωση είναι «εγκληματική».
Οφείλουν, λοιπόν, να λύσουν το πρόβλημα το συντομότερο ώστε η κτηματαγορά να βρει τον βηματισμό της και οι ιδιοκτήτες να πάψουν να αισθάνονται υποζύγια που πληρώνουν για περιουσία που δεν έχουν.
