Την ανάγκη μετάβασης σε ένα πιο βιώσιμο υπόδειγμα οικονομικής
ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην εξωστρέφεια και στις επενδύσεις, μετά
την σημαντική προσαρμογή των τελευταίων ετών, επισημαίνει ο επικεφαλής
του τμήματος ανάλυσης της Eurobank, Δρ. Πλάτων Μονοκρούσος.
Παράλληλα, ο οικονομολόγος της Eurobank αναφέρει ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αναπτύσσεται με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 3,3% για να επιστρέψει το πραγματικό ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα, δηλαδή του 2007, σε 10 χρόνια από σήμερα. Αν ωστόσο η οικονομία πετύχει πιο «λογικούς» ρυθμούς, όπως για παράδειγμα 2% ετησίως, θα χρειαστούν 15 χρόνια για να επιστρέψουμε στα προ κρίσης επίπεδα, ενώ με ανάπτυξη 1,5% η... μεγάλη επιστροφή τοποθετείται σε 20 χρόνια από σήμερα.
Η μελέτη
Τις συγκεκριμένες προβλέψεις παρουσίασε ο κ. Μονοκρούσος στο πλαίσιο της διοργάνωσης Go In Crete. Όπως προκύπτει από τη μελέτη, με τίτλο «Εξωστρέφεια και Ανταγωνιστικότητα», για να επιτευχθεί η πολυπόθητη βιώσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας απαιτείται σημαντική ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών που θα στοχεύουν στην τόνωση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας.
Σύμφωνα με την μελέτη:
• H σωρευτική πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδας την περίοδο 2007-2015 ανέρχεται σε 26,4%.
Το 2016 η ελληνική οικονομία παρέμεινε στάσιμη καταγράφοντας ετήσιο πραγματικό ρυθμό μεταβολής του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος 0,0%, ενώ για το τρέχον έτος αναμένεται επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, παρά το αρνητικό αποτέλεσμα του 1ου τριμήνου.
• Η πρωτόγνωρη ύφεση που βίωσε η Ελλάδα τα προηγούμενα έτη δύναται να χαρακτηριστεί και ως μια περίοδος σημαντικής, και σε σημαντικό βαθμό αναπόφευκτης, προσαρμογής, με την εξάλειψη των μεγάλων μακροοικονομικών ανισορροπιών του παρελθόντος να θέτει τις βάσεις για την μετάβαση σε ένα πιο βιώσιμο υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην εξωστρέφεια και στις επενδύσεις.
• Ωστόσο, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο έχει επιτευχθεί μόνον μερικώς. Το μερίδιο των εξαγωγών ως ποσοστό του ΑΕΠ ενισχύθηκε από 19,0% το 2009 στο 30,2% το 2016. Πάρα ταύτα εξακολουθεί να παραμένει αρκετά χαμηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο μέγεθος στην Ευρώζωνη (45,7%). Επιπρόσθετα, ο λόγος των επενδύσεων παγίων ως προς το ΑΕΠ συρρικνώθηκε από 26,0% το 2007 στο 11,4% το 2016 (Ευρωζώνη 20,1%). Η αύξηση του ρυθμού των επενδύσεων - αναγκαία συνθήκη για την είσοδο της χώρας σε ένα μονοπάτι ανάκαμψης - έχει ως βασική προϋπόθεση την εισροή κεφαλαίων από την αλλοδαπή, υπό τη μορφή άμεσων ξένων επενδύσεων, αλλά και την ενίσχυση της εγχώριας αποταμίευσης.
• Επιπροσθέτως, η ιδιωτική κατανάλωση ως ποσοστό του ΑΕΠ (70,5% το 2016) συνεχίζει να βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα τόσο σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο (56,0%) όσο και σε σύγκριση με τα αντίστοιχα προ-κρίσης επίπεδα (64,8% το 2007).
• Δεδομένων των υφιστάμενων περιορισμών της παρούσας οικονομικής συγκυρίας (π.χ. ανεπαρκής εγχώρια αποταμίευση), η βιώσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στην εγχώρια ζήτηση.
Αντιθέτως, απαιτείται σημαντική ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών που θα στοχεύουν στην τόνωση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας.
Παράλληλα, ο οικονομολόγος της Eurobank αναφέρει ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αναπτύσσεται με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 3,3% για να επιστρέψει το πραγματικό ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα, δηλαδή του 2007, σε 10 χρόνια από σήμερα. Αν ωστόσο η οικονομία πετύχει πιο «λογικούς» ρυθμούς, όπως για παράδειγμα 2% ετησίως, θα χρειαστούν 15 χρόνια για να επιστρέψουμε στα προ κρίσης επίπεδα, ενώ με ανάπτυξη 1,5% η... μεγάλη επιστροφή τοποθετείται σε 20 χρόνια από σήμερα.
Η μελέτη
Τις συγκεκριμένες προβλέψεις παρουσίασε ο κ. Μονοκρούσος στο πλαίσιο της διοργάνωσης Go In Crete. Όπως προκύπτει από τη μελέτη, με τίτλο «Εξωστρέφεια και Ανταγωνιστικότητα», για να επιτευχθεί η πολυπόθητη βιώσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας απαιτείται σημαντική ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών που θα στοχεύουν στην τόνωση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας.
Σύμφωνα με την μελέτη:
• H σωρευτική πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδας την περίοδο 2007-2015 ανέρχεται σε 26,4%.
Το 2016 η ελληνική οικονομία παρέμεινε στάσιμη καταγράφοντας ετήσιο πραγματικό ρυθμό μεταβολής του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος 0,0%, ενώ για το τρέχον έτος αναμένεται επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης, παρά το αρνητικό αποτέλεσμα του 1ου τριμήνου.
• Η πρωτόγνωρη ύφεση που βίωσε η Ελλάδα τα προηγούμενα έτη δύναται να χαρακτηριστεί και ως μια περίοδος σημαντικής, και σε σημαντικό βαθμό αναπόφευκτης, προσαρμογής, με την εξάλειψη των μεγάλων μακροοικονομικών ανισορροπιών του παρελθόντος να θέτει τις βάσεις για την μετάβαση σε ένα πιο βιώσιμο υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην εξωστρέφεια και στις επενδύσεις.
• Ωστόσο, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο έχει επιτευχθεί μόνον μερικώς. Το μερίδιο των εξαγωγών ως ποσοστό του ΑΕΠ ενισχύθηκε από 19,0% το 2009 στο 30,2% το 2016. Πάρα ταύτα εξακολουθεί να παραμένει αρκετά χαμηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο μέγεθος στην Ευρώζωνη (45,7%). Επιπρόσθετα, ο λόγος των επενδύσεων παγίων ως προς το ΑΕΠ συρρικνώθηκε από 26,0% το 2007 στο 11,4% το 2016 (Ευρωζώνη 20,1%). Η αύξηση του ρυθμού των επενδύσεων - αναγκαία συνθήκη για την είσοδο της χώρας σε ένα μονοπάτι ανάκαμψης - έχει ως βασική προϋπόθεση την εισροή κεφαλαίων από την αλλοδαπή, υπό τη μορφή άμεσων ξένων επενδύσεων, αλλά και την ενίσχυση της εγχώριας αποταμίευσης.
• Επιπροσθέτως, η ιδιωτική κατανάλωση ως ποσοστό του ΑΕΠ (70,5% το 2016) συνεχίζει να βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα τόσο σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο (56,0%) όσο και σε σύγκριση με τα αντίστοιχα προ-κρίσης επίπεδα (64,8% το 2007).
• Δεδομένων των υφιστάμενων περιορισμών της παρούσας οικονομικής συγκυρίας (π.χ. ανεπαρκής εγχώρια αποταμίευση), η βιώσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στην εγχώρια ζήτηση.
Αντιθέτως, απαιτείται σημαντική ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών που θα στοχεύουν στην τόνωση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας.
