Το Eurogroup της Δευτέρας απέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η
γερμανική κυριαρχία σαρώνει την Ευρώπη. Οτι η σκιά του Β. Σόιμπλε δεν
επιτρέπει να ξεκαθαρίσει η κατάσταση γύρω από το ελληνικό πρόβλημα,
ακόμη και την ώρα που η κυβέρνηση έδωσε γη και ύδωρ για να πάρει έστω
μια υπόσχεση.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική πλευρά δεν ευθύνεται σε καμιά περίπτωση για το προσωρινό «ναυάγιο». Την αποκλειστική ευθύνη έχουν το ΔΝΤ και το Βερολίνο εξαιτίας των ανυπέρβλητων διαφωνιών τους. Είναι αυτό που ο λαός λέει «όταν παλεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια».
Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μη δει τον παραλογισμό που διαμορφώνεται είτε από την πλευρά Σόιμπλε είτε από την πλευρά Τόμσεν. Με τιμωρητική διάθεση ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απαιτεί τήρηση των κανόνων από μια χώρα η οποία έχει υποστεί τα πάνδεινα και από μια κυβέρνηση που έχει υπογράψει δύο μνημόνια κι έχει διαρρήξει τη σχέση της με την κοινωνία. Είτε το κάνει επειδή θέλει να προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα είτε διότι πιστεύει κατά βάθος ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη ζώνη του ευρώ.
Η άτεγκτη στάση της γερμανικής πλευράς και η διάθεσή της να μην υποχωρήσει, φοβούμενη τις επιπτώσεις λόγω των εκλογών του Σεπτεμβρίου, τινάζει στον αέρα κάθε διάθεση συμβιβασμού. Κι από την άλλη, η απαίτηση για πρόβλεψη πλεονασμάτων για το... 2060, δείχνει ότι κάποιοι ενδεχομένως να μη θέλουν να βρεθεί λύση.
Η Ελλάδα θα συρθεί μέχρι τη λήξη των ομολόγων και προφανώς στις 15 Ιουνίου θα κλείσει η αξιολόγηση και θα εκταμιευτεί η δόση. Ομως, είναι δεδομένο ότι οριστική λύση για το χρέος πολύ δύσκολα μπορεί να υπάρξει, διαλύοντας τις προσδοκίες για άμεση έξοδο στις αγορές, αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία κι ένταξη στο QE.
Είναι καιρός να πάψουν να τιμωρούν με τέτοιο τρόπο την Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική πλευρά δεν ευθύνεται σε καμιά περίπτωση για το προσωρινό «ναυάγιο». Την αποκλειστική ευθύνη έχουν το ΔΝΤ και το Βερολίνο εξαιτίας των ανυπέρβλητων διαφωνιών τους. Είναι αυτό που ο λαός λέει «όταν παλεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια».
Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μη δει τον παραλογισμό που διαμορφώνεται είτε από την πλευρά Σόιμπλε είτε από την πλευρά Τόμσεν. Με τιμωρητική διάθεση ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απαιτεί τήρηση των κανόνων από μια χώρα η οποία έχει υποστεί τα πάνδεινα και από μια κυβέρνηση που έχει υπογράψει δύο μνημόνια κι έχει διαρρήξει τη σχέση της με την κοινωνία. Είτε το κάνει επειδή θέλει να προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα είτε διότι πιστεύει κατά βάθος ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη ζώνη του ευρώ.
Η άτεγκτη στάση της γερμανικής πλευράς και η διάθεσή της να μην υποχωρήσει, φοβούμενη τις επιπτώσεις λόγω των εκλογών του Σεπτεμβρίου, τινάζει στον αέρα κάθε διάθεση συμβιβασμού. Κι από την άλλη, η απαίτηση για πρόβλεψη πλεονασμάτων για το... 2060, δείχνει ότι κάποιοι ενδεχομένως να μη θέλουν να βρεθεί λύση.
Η Ελλάδα θα συρθεί μέχρι τη λήξη των ομολόγων και προφανώς στις 15 Ιουνίου θα κλείσει η αξιολόγηση και θα εκταμιευτεί η δόση. Ομως, είναι δεδομένο ότι οριστική λύση για το χρέος πολύ δύσκολα μπορεί να υπάρξει, διαλύοντας τις προσδοκίες για άμεση έξοδο στις αγορές, αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία κι ένταξη στο QE.
Είναι καιρός να πάψουν να τιμωρούν με τέτοιο τρόπο την Ελλάδα.
