Σε κατήφορο οι μισθοί, σε ανήφορο οι τιμές

ΜΠΟΡΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος να έκανε λόγο για μισθολογική επιστροφή στα δεδομένα του 2004, ωστόσο η εκτίναξη του πληθωρισμού σε περίοδο βαθιάς ύφεσης αναδεικνύει ότι η οπισθοδρόμηση μπορεί τελικά να είναι πολύ μεγαλύτερη. Την ίδια στιγμή λιμνάζει η εξέταση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού 25 τουλάχιστον κλαδικών υποθέσεων από καταγγελίες για υπέρμετρες ανατιμήσεις. Το κόστος εργασίας συμπιέζεται σύμφωνα με τις προσταγές της τρόικας και όπως επιδιώκουν οι γερμανοί δανειστές, προκειμένου να καταστεί ανταγωνιστική και η ελληνική αγορά. Οι τιμές όμως, από τις πρώτες ύλες έως τα άμεσα καταναλωτικά αγαθά, όχι μόνο δεν παραμένουν στάσιμες αλλά συνεχίζουν τον ανήφορο. Εύλογο κατά συνέπεια το ερώτημα, γιατί το οικονομικό επιτελείο υποκύπτει αδιαπραγμάτευτα στην αξίωση της τρόικας για επέκταση της μείωσης των αμοιβών και στον ιδιωτικό τομέα, από τη στιγμή που οι μέχρι τώρα μειώσεις δεν έχουν οδηγήσει σε αποκλιμάκωση των τιμών. Οι δανειστές ομνύουν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, επιβάλλοντας εξοντωτικές περικοπές στις αμοιβές των εργαζομένων αλλά μέχρι στιγμής αποφέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Η «εσωτερική υποτίμηση» της αγοραστικής αξίας των εργαζομένων-καταναλωτών ενεργεί -προσώρας- μονοδιάστατα, αναδεικνύοντας ακόμη ένα ελληνικό παράδοξο, σε μία χώρα όπου το ΑΕΠ υποχωρεί φέτος κατά τουλάχιστον 5,5% (περί τα 11 με 12 δισ. ευρώ), οι πρώτες ύλες να αυξάνονται, οι μεταφορές να παραμένουν στα προ κρίσης επίπεδα, τα δε αγαθά στα σουπερμάρκετ να είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη. Παράγοντες της αγοράς σημειώνουν πως η κατακόρυφη αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων καθιστούν τα ελληνικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά έναντι των εισαγόμενων από τις πολυεθνικές. Η τάση έχει επιβαρυνθεί από τον Μάιο- Ιούνιο και σε ορισμένους τομείς προσλαμβάνει ανεξέλεγκτη διάσταση, απειλώντας ακόμη και υγιείς παραγωγικές μονάδες τροφίμων. Την ίδια στιγμή οι αλλεπάλληλες επιβαρύνσεις στην ενέργεια (αυξήσεις, ειδικοί φόροι και τέλη) έχουν επιφέρει αύξηση στο συγκεκριμένο κόστος κατά τουλάχιστον 15% μόνο τον Σεπτέμβριο, επιβαρύνοντας περισσότερο τις εγχώριες επιχειρήσεις. Οι μειώσεις των μισθών στρέφουν τους καταναλωτές σε κωδικούς ιδιωτικής ετικέτας αλλά και σε μικρή αύξηση της ζήτησης για ανάλογα εισαγόμενα προϊόντα, ενίοτε χαμηλότερης ποιότητας. Το χειρότερο όμως, πάντα σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, είναι πως στην περίοδο της βαθύτερης κρίσης της χώρας μετά τον πόλεμο οι μηχανισμοί ελέγχου και προστασίας του φορολογούμενου- καταναλωτή αποδεικνύονται ουσιαστικά ανύπαρκτοι. Ξεπερνούν τους 25 οι κλαδικοί φάκελοι που έχουν σωρευθεί στα... συρτάρια των αρμόδιων υπηρεσιών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, με τις καταγγελίες για υποθέσεις αισχροκέρδειας σε είδη πρώτης ανάγκης να παραμένουν ατεκμηρίωτες και τους επιτηδείους να θησαυρίζουν σε βάρος του καταναλωτή. Το σύστημα ελέγχου από την παραγωγή μέχρι το... ράφι αδυνατεί να ελέγξει και να επιβάλλει τα αυτονόητα, με συνέπεια τη μακροημέρευση των κάθε λογής μεσαζόντων και τη διατήρηση της «ψαλίδας» σε διψήφια ποσοστά. Απραξία Από το τέλος Οκτωβρίου του 2010, που ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός κατακεραύνωνε την Επιτροπή Ανταγωνισμού, μέχρι σήμερα που ο μέσος μισθός έχει μειωθεί 12% και το κόστος παραγωγής έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά 15%, δεν έχει γίνει τίποτε. Ευχολόγια για εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και αόριστες αιχμές από τον υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο οποίος από το βήμα της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας, απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες, δήλωνε πως δεν θα χαριστούν σε κανέναν, πως θα επιβάλουν τους νόμους και πως η Ελλάδα θα σταματήσει πλέον να είναι χώρα για παιχνίδια κερδοσκοπίας χωρίς συνέπειες. Δυστυχώς για τον έλληνα φορολογούμενο-καταναλωτή, για την πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας ένα χρόνο μετά τις κυβερνητικές πομφόλυγες όχι μόνο δεν έχει παταχθεί η κερδοσκοπία, τουναντίον ο εργαζόμενος διαπιστώνει πως η δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμής του γίνεται επαχθέστερη λόγω της αδυναμίας ελέγχου των τιμών στην αγορά.