Απαιτείται αναπτυξιακή φορολογική πολιτική

Από τις οικονομικές εξελίξεις, τόσο σε επίπεδο κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και σε επίπεδο κρατών εκτός αυτής, η βασική παρατήρηση που μπορεί να γίνει είναι ότι υφίσταται μια άμεση σχέση μεταξύ της προσπάθειας που γίνεται για τη διεύρυνση της οικονομικής δραστηριότητας, δηλαδή της οικονομικής ανάπτυξης και της ασκούμενης φορολογικής πολιτικής.





Η σχέση αυτή, ειδικά σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, διότι η ασκούμενη φορολογική πολιτική μπορεί να είναι ένα από τα κύρια εργαλεία οικονομικής ανάπτυξης, κάτι το οποίο έχει καταγραφεί από πολλούς έγκυρους οικονομολόγους και αναλυτές σε μια σειρά άρθρων και μελετών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όμως ο σχεδιασμός και στη συνέχεια η υλοποίηση φορολογικής πολιτικής, η οποία μπορεί να λειτουργήσει αναπτυξιακά, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο μελέτης και προβληματισμού, ειδικά στο σκέλος των μεθόδων που πρέπει να ακολουθηθούν, έτσι ώστε η φορολογία να καταστεί εργαλείο βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, στις αναπτυγμένες αλλά και στις αναπτυσσόμενες χώρες, έχουν παρατηρηθεί πολλές προσπάθειες για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο σκέλος της φορολογίας. Όλες οι μεταρρυθμίσεις αυτές κύριο σκοπό είχαν και συνεχίζουν να έχουν, με την υιοθέτηση ενός καταλλήλου φορολογικού συστήματος, την επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης. Κατά συνέπεια, κατ' αρχήν εκ του λόγου τούτου, αναδεικνύεται ο μεγάλος βαθμός σπουδαιότητας της σχέσης μεταξύ των εννοιών φορολογία και ανάπτυξη.

Για να υπάρξει ανάκαμψη και στη συνέχεια ανάπτυξη της οικονομίας, ειδικά της χώρας μας η οποία βρίσκεται σε μια πρωτοφανή ύφεση, απαιτείται να υλοποιηθούν σοβαρά επιχειρηματικά επενδυτικά σχέδια. Σε παλαιότερα άρθρα μου είχα υποστηρίξει και εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι ένα απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα μπορεί να συμβάλει προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, αλλά από μόνο του αυτό ως γεγονός δεν μπορεί να διασφαλίσει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, διότι τα θετικά στοιχεία του πολλές φορές υποσκελίζονται από άλλες αδυναμίες. Έτσι, λοιπόν, ενώ η χώρα έχει αποκτήσει ένα νέο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος με πολλά θετικά στοιχεία, αυτά υποσκελίζονται από αδυναμίες, με κύρια αυτή της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας είτε αυτή ασκείται ατομικά είτε εταιρικά.

Κατά καιρούς πολλές μελέτες έχουν αναδείξει τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει το φορολογικό περιβάλλον στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων, επισημαίνοντας παράλληλα ότι οι μεταβολές αυτού επηρεάζουν τα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας, διότι αυτές καθορίζουν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό την οικονομική ανάπτυξη για το μέλλον. Αν λοιπόν οι αλλαγές αυτές αυξάνουν τη φορολογία, τότε οδηγούν:

α) Σε μείωση των συνολικών επενδύσεων, διότι η υψηλή φορολογία λειτουργεί αποτρεπτικά στην προσέλκυση αυτών, με αποτέλεσμα την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Επισημαίνεται, όμως, ότι από μόνη της η χαμηλή φορολογική επιβάρυνση χωρίς την υιοθέτηση και άλλων μέτρων δεν μπορεί να εξασφαλίσει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

β) Σε μείωση της ίδρυσης νέων επιχειρήσεων.

γ) Σε περαιτέρω αύξηση της παραοικονομίας, σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.

Απαιτούνται, λοιπόν, οι διορθωτικές παρεμβάσεις εκείνες που θα οδηγήσουν σε σταδιακή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, παρεμβάσεις οι οποίες θα έχουν θετική επίδραση στην οικονομία μέσω της αύξησης της επιχειρηματικής - επενδυτικής δραστηριότητας, αυξάνοντας τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους, ήτοι και το παραγόμενο ακαθάριστο εθνικό προϊόν. Η επαναφορά της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης απαιτεί αναπτυξιακή φορολογική πολιτική.