Η κυβέρνηση έχυσε την καρδάρα με το γάλα

Η υπόθεση με τον ΕΝΦΙΑ αναδεικνύει δύο σκληρές αλήθειες. Η μία έχει να κάνει με το επίσημο κράτος και η άλλη με τους πολίτες. Όμως, κοινό συμπέρασμα είναι ότι από την μία υπάρχει απίστευτη προχειρότητα και από την άλλη παραλογισμός.




Το υπουργείο Οικονομικών σχεδίαζε τον ΕΝΦΙΑ σχεδόν δώδεκα ολόκληρους μήνες. «Σοφοί» και ειδικοί «σύμβουλοι» είχαν πέσει από πάνω προκειμένου αφενός να φτιάξουν ένα σύστημα λειτουργικό, δίκαιο και αποδοτικό. Δυστυχώς, όμως, αυτό που τελικά κατάφεραν να παρουσιάσουν προκάλεσε οργή και θλίψη. Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει η δυνατότητα να αποφευχθούν ακραίες καταστάσεις. Πάντα ένα σύστημα όταν ετοιμάζεται τεστάρεται και όχι για δουν μόνο αν δουλεύει, αλλά κυρίως για να αποφευχθούν λάθη και αδικίες. Αυτό προφανώς δεν έγινε και τώρα στο υπουργείο Οικονομικών τρέχουν και δεν φτάνουν.

Η κυβέρνηση δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα, αφού κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να αναγάγει σε υπ΄ αριθμόν ένα ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας τον ΕΝΦΙΑ. Το θέμα το συζητούσαν οι πάντες, είτε στο δικό τους εκκαθαριστικό υπήρχε λάθος είτε όχι. Οι χαρακτηρισμοί για την κυβέρνηση μόνο κολακευτικοί δεν ήταν. Και μέσα σε αυτό τον γενικό χαμό, χάθηκαν τα όποια θετικά είχε ο ΕΝΦΙΑ. Και δεν είναι σχήμα λόγο. Υπήρχαν και θετικά, όπως για παράδειγμα η ελάφρυνση που είδαν αρκετοί που είχαν μόνο ακίνητα.

Η αλήθεια είναι πως τα λάθη δεν είναι πάρα πολλά αναλογικά, αλλά «βγάζουν μάτι».

Και δεν είναι μόνο τα λάθη που έγιναν, αλλά και η εν συνεχεία διαχείριση από την κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών. Κανείς δεν ξέρει πότε πρέπει να πληρωθεί η πρώτη δόση. Αν πιστέψει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης θα πρέπει αυτό να συμβεί μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, αν πιστέψει το εκκαθαριστικό του Taxis έως τις 30 Αυγούστου. Κανείς δεν ξέρει αν θα υπάρχει έκπτωση στην περίπτωση πληρωμής εφάπαξ του φόρου. Αν κάποιος χρειάζεται ενημερότητα θα πρέπει να ταλαιπωρηθεί και να πάει στην εφορία.

Και μέσα στον γενικότερο χαμό βγήκε και η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του κράτους που επιτρέπει την «εισβολή εφοριακών» στα σπίτια όσων χρωστούν. Λες και αυτό ήταν το πρόβλημα για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Και όλοι πλέον συζητούν για την ώρα που οι εφοριακοί θα μπουκάρουν σαν πειρατές στα σπίτια όσων οφείλουν 300 ή 1.000 στην εφορία. Και έχουν δίκιο. Τόσο δύσκολο ήταν, άραγε, να παραμείνει ως έχει η νομοθεσία; Σε πόσα σπίτια θα μπορούσε να μπει η εφορία και να βρει κάτι αξίας;

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι των φορολογουμένων και των ιδιοκτητών ακινήτων. Άρχισαν πάλι τα ρεπορτάζ του τύπου «χαρίζουν τα σπίτια στο υπουργείο Οικονομικών». Ο ΕΝΦΙΑ στη σύλληψή του είναι ένας απόλυτα δίκαιος φόρος που εφαρμόζεται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Οι άμεσοι φόροι είναι τρεις: στο εισόδημα, στα ακίνητα και στα έσοδα από το κεφάλαιο. Η αποτυχία στην εφαρμογή του ΕΝΦΙΑ δεν ακυρώνει την ορθότητά του. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να πληρώσουν ανάλογα με το ύψος της περιουσίας τους, με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτό και δίκαιο θα είναι και αναλογικό. Αν χαθούν αυτές οι απαραίτητες συνισταμένες, τότε ακυρώνεται αυτόματα η έννοια της δικαιοσύνης.

Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα μπορέσει μέσα από τις αλλαγές που προωθούνται να αποκαταστήσει εν μέρει την έννοια της δικαιοσύνης. Σε διαφορερική περίπτωση θα ακυρώσει την ουσία του μέτρου, που είναι πέρα ως πέρα δίκαιη και αναγκαία για την οικονομία.