Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΠΟΚΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ...

«Το 2015 θα είναι μια χρονιά-καμπή για τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ, μιας και ποτέ μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν είχαν προγραμματιστεί τόσες πολλές», δήλωσε πρόσφατα κορυφαίο στέλεχος της Συμμαχίας, καθώς ισχυρές δυνάμεις ξεκινούσαν γυμνάσια λίγα μίλια μακριά από την Κριμαία.



Εκεί, δηλαδή, όπου κάτι ανάλογο έκαναν χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες με αεροπλάνα και τεθωρακισμένα, ενώ την ίδια στιγμή το Κρεμλίνο διεμήνυε ότι εγκαταλείπει τη συνθήκη για τον έλεγχο των συμβατικών όπλων, αλλά και ότι θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμά του να εγκαταστήσει πυρηνικά στη χερσόνησο.

Το επικίνδυνο αυτό σκηνικό, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε ένα «θερμό επεισόδιο» με απρόβλεπτες διαστάσεις, αναμένεται να συνεχιστεί τους πολλούς επόμενους μήνες, τόσο στη Μαύρη Θάλασσα όσο και στη Βαλτική και τον Καύκασο. Παράλληλα δε, προχωρεί η συγκρότηση μιας νέας δύναμης ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ, ενώ οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να στείλουν σύγχρονα όπλα στην Ουκρανία, κάτι που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει τις συγκρούσεις σε αναζωπύρωση και θα τις καταστήσει ακόμη πιο βίαιες.
Φρενίτιδα εξοπλισμών για τους πολέμους που έρχονται...

Αυτό ακριβώς το ψυχροπολεμικό και εκρηκτικό σκηνικό διάλεξε ο πρόεδρος της Κομισιόν και «φεντεραλιστής» Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για να ξαναφέρει στο τραπέζι μια παλιά πρόταση, η οποία μέχρι σήμερα είχε στεφθεί από πλήρη αποτυχία: τη συγκρότηση ενός ευρω-στρατού. Όχι τυχαία, μάλιστα, από την πρώτη στιγμή οι Γερμανοί (όλων σχεδόν των πολιτικών αποχρώσεων) εκδήλωσαν τη στήριξή τους σε αυτό το σχέδιο, καθώς το Βερολίνο θεωρεί προφανώς ότι τώρα που κυριαρχεί οικονομικά και πολιτικά, είναι ευκαιρία να... βάλει στο χέρι και τις ένοπλες δυνάμεις των εταίρων του, στο όνομα της ασφάλειας και της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έτσι, μπορεί να βγει διπλά ωφελημένο: και δεν θα αναγκαστεί να αυξήσει τις δικές του στρατιωτικές δαπάνες και θα διασφαλίσει για τις πολεμικές του βιομηχανίες πολλά επιπλέον δισ. κερδών, εξοπλίζοντας τον ευρω-στρατό.

Βεβαίως, στο σχέδιο αυτό είναι απίθανο να συμφωνήσουν οι Αμερικανοί -το μεγάλο αφεντικό του ΝΑΤΟ, που απλώς απαιτεί από τους Ευρωπαίους να αυξήσουν τα λεφτά που δίνουν για την «άμυνα», εκχωρώντας την οργάνωση, τη διοίκηση και όλες τις σημαντικές αποφάσεις στο Πεντάγωνο. Ούτε οι Βρετανοί υπάρχει περίπτωση να συναινέσουν -άλλωστε, το ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή- ενώ και οι Γάλλοι θα παζαρέψουν σκληρά μέχρι να πουν το ναι, εάν τελικά το πουν.
Φρενίτιδα εξοπλισμών για τους πολέμους που έρχονται...

Αλήθεια, όμως, τι έπιασε έτσι ξαφνικά τους Ευρωπαίους και ειδικά τους Γερμανούς και αποφασίζουν να σηκωθούν από τον... καναπέ τους και να μπουν σε επικίνδυνες περιπέτειες; Και τι αναγκάζει τους Αμερικανούς να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους και να επιστρέψουν στη Γηραιά Ήπειρο και τη Μέση Ανατολή, την ίδια μάλιστα στιγμή που ενισχύουν σημαντικά τις δυνάμεις τους στο άλλο άκρο του πλανήτη, στον Ειρηνικό; Ασφαλώς, είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι όλα αυτά τα προκαλεί ο Πούτιν επειδή δήθεν αποφάσισε να αλλάξει τα σύνορα της Ευρώπης, να ξαναστήσει την ΕΣΣΔ των αγορών και να... εισβάλει στο Βερολίνο και το Παρίσι -ή, έστω, ότι γίνονται για τα μάτια της Ουκρανίας, παρ' ότι ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε μια πραγματικά ενιαία, ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα.

Ας είμαστε καθαροί: Η αιτία είναι η ίδια που κάνει την Κίνα να αποκτά δεύτερο αεροπλανοφόρο, «αόρατα» αεροπλάνα και υπερσύγχρονους πυραύλους, την Ιαπωνία να σχεδιάζει να καλύψει ταχύτατα το έδαφος που έχασε τόσα χρόνια που έμενε προσκολημμένη στο πασιφιστικό δόγμα το οποίο της κληροδότησε η ήττα, τις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου να διαθέτουν αμύθητα ποσά για εξοπλισμούς, το Ιράν να απλώνει το χέρι του σε γειτονικά κράτη εκμεταλλευόμενο τη θρησκευτική συγγένεια, την Αίγυπτο να διεκδικεί τον ρόλο του αστυνόμου στη βόρειο Αφρική, το Ισραήλ και την Τουρκία να κάνουν επίδειξη των πολεμικών μηχανών που διαθέτουν με κάθε ευκαιρία, αλλά και την Ινδία, το Πακιστάν και τους άλλους μικρομεσαίους «παίκτες» της νοτιοανατολικής Ασίας να χαϊδεύουν ολοένα πιο συχνά τη σκανδάλη των όπλων τους.
Φρενίτιδα εξοπλισμών για τους πολέμους που έρχονται...

Με άλλα λόγια, βρίσκεται στο γεγονός ότι η μεγάλη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2008 έδωσε απότομα τέλος όχι μόνο στην εποχή της ευδαιμονίας και της αφθονίας, αλλά και στις αυταπάτες της «ειρηνικής συνύπαρξης» που είχαν δημιουργηθεί στο πλαίσιο μιας καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η οποία θα καθιστούσε τα σύνορα περιττά και τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές αντιθέσεις αναχρονιστικές. Μια κρίση που αποδείχθηκε τόσο βαθιά και δομική ώστε έχει φτάσει να απειλεί τους θεμέλιους λίθους της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης, τις γεωπολιτικές και οικονομικές ισορροπίες που κυριάρχησαν δεκαετίες ολόκληρες.

Παρά δε το γεγονός ότι πολλοί εξακολουθούν να εμμένουν στο μοντέλο «business and politics as usual», καθημερινά γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο ότι βρισκόμαστε στο τέλος ενός ιστορικού κύκλου και στην αυγή ενός νέου. Μέχρι σήμερα δε, η ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών έχει αποδείξει πως ποτέ μια τέτοια διαδικασία δεν συντελέστηκε ομαλά. Παραφράζοντας τον Βεγέτιο, αν θέλεις πόλεμο, προετοιμάσου για πόλεμο...

Χ. ΣΟΛΑΝΑ - ΣΤ. ΜΠΛΟΚΜΑΝ
Η διπλωματία απαιτεί στρατό

Η Ε.Ε. (...) θα έπρεπε τελικά να οδηγηθεί σε μια Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση (EDU), η οποία θα συνέδραμε το ΝΑΤΟ για τη διασφάλιση της άμυνας επί εδάφους. Επιπλέον, μια φιλόδοξη εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., που θα είχε στόχο να αντιμετωπίσει την αστάθεια και τα φαινόμενα διάλυσης κρατών στα σύνορά της, θα ήταν έτσι σε θέση να αναλάβει ευθύνες όσον αφορά την ασφάλεια, μέσω της χρήσης στρατιωτικής ισχύος και δύναμης ταχείας επέμβασης.

ΤΖ. ΜΑΚΕΪΝ - ΜΑΚ ΘΟΡΝΜΠΕΡΙ
Επικίνδυνες οι περικοπές δαπανών

Η Αμερική αντιμετωπίζει αυτό που ο Χένρι Κίσινγκερ χαρακτήρισε το «πλέον πολύμορφο και περίπλοκο σύστημα κρίσεων μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου». Πώς είναι δυνατό, λοιπόν, οι Ρεπουμπλικάνοι -το κόμμα του Ρόναλντ Ρίγκαν και του δόγματος «ειρήνη μέσω της ισχύος»- να δικαιολογήσουν ένα αμυντικό προϋπολογισμό με δαπάνες χαμηλότερες από αυτές του προέδρου Ομπάμα; Εμείς οφείλουμε να βάλουμε τον πήχυ ψηλότερα, υιοθετώντας ένα προϋπολογισμό αντάξιο των καλύτερων παραδόσεων του κόμματός μας σε σχέση με την ισχυρή εθνική άμυνα.