Ανεύθυνη πολιτική για τους εισακτέους

«Καταστροφικός απεδείχθη o τρόπος ορισμού των εισακτέων στα ΑΕΙ πέρυσι. Η ευθύνη βαραίνει το υπουργείο Παιδείας για δύο, κυρίως, λόγους:



Πρώτον: Το υπουργείο διεύρυνε τα κριτήρια για τους δικαιούχους μετεγγραφής, με αποτέλεσμα, ενώ το 2013 οι δικαιούχοι υποψήφιοι ήταν 3.864 (εγκρίθηκαν 2.654 μεταφορές θέσεων), το 2014-15 οι αιτήσεις ξεπέρασαν τις 12.000. Ιδιαίτερα επιβαρύνθηκαν από τις μετεγγραφές ορισμένα τμήματα κεντρικών ΑΕΙ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το τμήμα Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθηνών στο οποίο οι πρωτοετείς τριπλασιάστηκαν, και το τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο οι πρωτοετείς σχεδόν διπλασιάστηκαν σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.

Δεύτερον: Το ακαδημαϊκό έτος 2014-15 το υπουργείο επέβαλε αυξήσεις στον αριθμό των εισακτέων μεγαλύτερες από 30% σε σχέση με το ακαδημαϊκό έτος 2013-14 σε αρκετά τμήματα. Οι αυξήσεις αυτές, οι οποίες αφορούσαν κυρίως σε ΑΕΙ της περιφέρειας, δεν εξομαλύνθηκαν μετά τις μετεγγραφές. Για παράδειγμα, στο τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη σχολή ΗΜΜΥ του Πολυτεχνείου Κρήτης, ο αριθμός των εισαγομένων φοιτητών, σε διάστημα 2-3 ετών σχεδόν διπλασιάστηκε, δημιουργώντας αναλογία πρωτοετών προς καθηγητές 9 προς 1 και 8 προς 1 αντίστοιχα, η οποία είναι πολλαπλάσια από ό,τι ισχύει σε ομοειδή τμήματα του εξωτερικού.

Η «αναγκαιότητα» των μετεγγραφών θα ήταν μικρότερη εάν είχε σχεδιαστεί σωστά ο αριθμός των εισακτέων. Για παράδειγμα, κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, ενώ το 61,3% των πανεπιστημιακών καθηγητών έχει την έδρα του σε Αθήνα, Πειραιά ή Θεσσαλονίκη, τα αντίστοιχα ιδρύματα δέχθηκαν μόλις το 46,5% των εισακτέων. Το ποσοστό αυτό, 46,5%, είναι μικρότερο από το ποσοστό του πληθυσμού που κατοικεί στις αντίστοιχες περιφέρειες. Άρα το υπουργείο, με βάση την κατανομή των εισακτέων πριν από τις μετεγγραφές, οδηγούσε στη μετακίνηση των νέων από τα μεγάλα αστικά κέντρα στην περιφέρεια. Εάν ο αριθμός των εισακτέων ακολουθούσε τον πληθυσμό των αντίστοιχων περιφερειών ή τον αριθμό των καθηγητών, δηλαδή το 53%-61% των εισακτέων να εισάγεται στα κεντρικά πανεπιστήμια, οι ανάγκες για μετεγγραφές θα ήταν ελάχιστες, οπότε θα μπορούσαν να περιοριστούν σε ένα μικρό ποσοστό των εισακτέων.

Στον δυτικό κόσμο τα δημόσια ΑΕΙ καθορίζουν τον αριθμό των εισακτέων. Στη χώρα μας το υπουργείο Παιδείας αποφασίζει τον αριθμό των εισακτέων, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψιν τη δυνατότητα των τμημάτων να τους εκπαιδεύσουν. Σε ποια άλλη χώρα παρατηρούνται φαινόμενα όπως αυτά της Ελλάδας: Σε αμφιθέατρο 100 θέσεων γίνεται μάθημα για 500 εγγεγραμμένους, από ένα διδάσκοντα χωρίς βοηθό. Οι ανεπαρκείς υποδομές και η έλλειψη προσωπικού δεν επιτρέπουν σε σημαντικό μέρος των φοιτητών να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία».