Τι απειλεί τον κυρίαρχο Τσίπρα

Η χώρα βιώνει ένα παράδοξο φαινόμενο: Εμφανίζεται μεγάλη απόκλιση ανάμεσα στο οικονομικό και πολιτικό κλίμα, όπως αυτό διαμορφώνεται στην κοινή γνώμη.



Τούτο επιβεβαιώνεται από όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Ας ξεκινήσουμε από την οικονομική πραγματικότητα. Αυτή είναι άκρως απειλητική. Ταυτόχρονα, έχει αυξηθεί η ανησυχία των πολιτών. Άλλωστε και η συμφωνία με τους δανειστές, που έδωσε ανάσα στη χώρα, βρίσκεται στον αέρα. Παρ' όλα αυτά όμως, η δυναμική του πολιτικού τοπίου παραμένει αμετάβλητη. Ο Αλέξης Τσίπρας κυριαρχεί πλήρως. Η αποδοχή του ιδίου φθάνει το 72%. Υπερδιπλάσια ποσοστά χωρίζουν τον Τσίπρα από την υπό διάλυση εικόνα Σαμαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται άνω του 40% στην πρόθεση ψήφου, ενώ η ΝΔ αποσυντίθεται κάτω από το 20%. Γιατί λοιπόν αντέχει ο Τσίπρας, ενώ η ανησυχία σκαρφαλώνει για την πορεία της οικονομίας;

Κατ' αρχήν, υπάρχει έντονη αποστροφή για το κομματικό κεφάλαιο που έκλεισε. Κλείνοντας τον διακόπτη στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και εκείνοι οι ψηφοφόροι που τους επέλεξαν με μισή καρδιά, τους εγκαταλείπουν τώρα μαζικά. Υπάρχει μια συσσωρευμένη αποστροφή προς τα πρώην κυρίαρχα κόμματα, η οποία έχει πλέον απελευθερωθεί. Και δεν γυρίζει πίσω. Ειδικά με τον Σαμαρά στη θέση του αρχηγού, η ΝΔ έχει γίνει τοξική. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοείται από τη φρεσκάδα της εικόνας Τσίπρα, που μπολιάζει όλη την κυβέρνηση. Υψηλότατα ποσοστά επικροτούν τη διαπραγματευτική μαχητικότητα της κυβέρνησης. Ρεαλιστικά όμως αναγνωρίζουν ότι μπαίνουμε σε μνημόνιο. Ότι το «κρέας βαπτίζεται ψάρι». Αλλά αδιαφορούν. Τούτο ευνοεί τον Τσίπρα. Όπως και το ότι η πλειοψηφία λέει «είναι νέοι και προσπαθούν».

Όμως τα καλά νέα τελειώνουν εδώ. Η οικονομική πραγματικότητα είναι ασφυκτική. Η κυβέρνηση παραπατά. Ο υπουργός Παιδείας θεωρεί «αριστερή» την ισοπέδωση προς τα κάτω. Οι υπεύθυνοι για δημόσια τάξη και μετανάστευση θεωρούν «προοδευτικό» το «μη δημιουργικό χάος» που προκαλούν. Οι συμβολισμοί (μετονομάζουμε τα ΜΑΤ) δίνουν και παίρνουν. Όπως και οι αναχρονιστικές ιδεοληψίες. Το να καταστρέφουν και να καίνε ανεμπόδιστα οι αναρχικοί μετατρέπει την όποια ιδεολογία σε ασυνάρτητη καρικατούρα. Η παρούσα κυβέρνηση οδεύει στο να γίνει κακέκτυπο μιας σύγχρονης Αριστεράς.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα όμως είναι ο «σταρ» υπουργός Οικονομικών. Αποτελούσε εξ αρχής ωρολογιακή βόμβα. Τώρα έχει εκραγεί. Οι συνέπειες των εκρήξεων δεν μαζεύονται εύκολα σε μια χώρα στην άκρη της αβύσσου.

Κάθε συνέντευξή του τραυματίζει, διότι αποξενώνει εν δυνάμει συμμάχους στην Ευρώπη. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της αναφοράς σε δημοψήφισμα, όπου ζήλεψε την ανερμάτιστη σκέψη του Γ. Παπανδρέου. Ταυτόχρονα, πολιτικοί που απολαμβάνουν τόσο πολύ την εικόνα τους, κλείνουν τα μάτια σε όλα τα άλλα. Εν τέλει, θα καταστρέψουν την εικόνα που λατρεύουν. Αλλά αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον είναι να αποτραπεί η οικονομική ασφυξία που προέρχεται από τις ανεπάρκειες του υπουργού.

Ο Αλέξης Τσίπρας, παρ' όλα αυτά, παραμένει κυρίαρχος. Δεν θα απειληθεί από μια νεκροζώντανη ΝΔ και μια ηγεσία, που έχει ήδη εξαντλήσει την ημερομηνία λήξης της. Θα απειληθεί από αδυναμίες ανθρώπων που έχει επιλέξει. Τις ιδεοληψίες τους. Τις νοοτροπίες τους. Τον χαρακτήρα τους. Αυτοί θα πριονίσουν την κυριαρχία του, ως de facto αντίπαλοί του. Τούτο δεν θα γίνει, ώστε να ωφεληθεί ένα άλλο κόμμα. Θα ανοίξει ένα μεγάλο κενό, που θα καταπιεί όλο το κομματικό σύστημα. Και μαζί του τη χώρα.