Τα λάθη είναι παρελθόν, ας κοιτάξουμε μπροστά

Πολλές φορές έχουν φιλοξενηθεί οι απόψεις σημαντικών ανθρώπων της αγοράς.



Επιχειρηματιών που κάνουν μεγάλο κύκλο εργασιών, που απασχολούν έναν ιδιαίτερα σημαντικό αριθμό εργαζόμενων, είναι εξαγωγικές, συμβάλλουν στην ανάπτυξη του παραγωγικού ιστού της χώρας, βοηθούν την οικονομία με τους φόρους τους.

Στο σύνολό τους οι επιφανείς αυτοί επιχειρηματίες δήλωσαν εδώ και μήνες ότι δεν πρέπει η αβεβαιότητα στην οικονομία να αποτελεί τη νούμερο ένα αιτία ώστε να «φρενάρει» η όποια επιχειρηματική δραστηριότητα υπάρχει, σε μια χώρα που βρίσκεται σε πολυετή κρίση. Τα μηνύματα που έστελναν στην κυβέρνηση, από πέρυσι τον Μάιο όταν μάλιστα υπουργοί υπόσχονταν ότι «βγαίνουμε από το μνημόνιο», ήταν ένα: «Τελειώστε τις διαπραγματεύσεις το συντομότερο. Ανοίξτε τους δρόμους για να γίνουν επενδύσεις, να έρθει ζεστό χρήμα, να ανοίξουν δουλειές».

Δυστυχώς, δεν εισακούστηκαν. Η διαπραγμάτευση «σέρνεται» και η χώρα βρίσκεται για ακόμη μια φορά με την πλάτη στον τοίχο. Μάλιστα, αυτή τη φορά οι δανειστές εμφανίζονται ως ενιαίο «μπλοκ» πιέζοντας ακόμη περισσότερο την Ελλάδα να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις. Κι έτσι θα πάνε μέχρι το τέλος.

Όλα δείχνουν ότι η 20ή Φεβρουαρίου θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη και οι επόμενες τέσσερις εβδομάδες θα κρίνουν αν η αβεβαιότητα θα παραταθεί και αν η χώρα θα συνεχίσει να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί και την άνοιξη.

Στην παρούσα χρονική στιγμή οι δανειστές απαιτούν νομοθέτηση εδώ και τώρα μέτρων για την περίοδο μετά το 2018, ουσιαστικά ένα νέο μνημόνιο ή «μνημόνιο plus». Αυτό είναι δυστυχώς το? μενού, μ’ αυτό θα πρέπει να πάμε στην τελική διαπραγμάτευση.

Μειώσεις συντάξεων, αύξηση αφορολόγητου, αλλαγές ξανά στον ΦΠΑ και στις ομαδικές απολύσεις είναι τα μέτρα που προκρίνουν οι Θεσμοί. Βαριά μέτρα, όμως, αυτή είναι η βάση τους.

Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση που θέλει να κυβερνήσει, βρίσκονται σε ένα πολύ κρίσιμο δίλημμα. Η πρώτη βεβαίως έχει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευθυνών, αλλά και η ΝΔ πρέπει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα.

Αν τα δύο μεγάλα κόμματα πιστεύουν ότι η οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, αν εκτιμούν ότι θα διαψεύσουν τους σκληρούς της τρόικας και θα τους εκπλήξουν με τις επιδόσεις σε ανάπτυξη και πλεονάσματα, τότε οφείλουν να άρουν το αδιέξοδο.

Αν πρέπει να ψηφιστούν εγγυήσεις, ας γίνει, αφού δεν πρόκειται να εφαρμοστούν από κανέναν, επειδή η οικονομία θα είναι σε φάση ανάπτυξης και μετά το 2018. Πολιτικά παιχνίδια και επικοινωνιακοί χειρισμοί δεν χωρούν πια. Ο χρόνος τέλειωσε και ο χρόνος είναι χρήμα αλλά και αξιοπιστία.

Αν πάλι υπάρχουν άλλες προτάσεις που θα μπορούσαν να ενταχθούν στον μηχανισμό εγγυήσεων και να γίνουν αποδεκτές από τους δανειστές, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».

Τα λάθη έγιναν, όμως ανήκουν στο παρελθόν και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Αλλιώς η χώρα θα εγκλωβιστεί σε έναν νέο εφιάλτη όπως το 2015, ο οποίος τελικά θα κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ό,τι να ψηφιστούν τα μέτρα, αλλά τελικά να μην εφαρμοστούν.

Η ώρα των αποφάσεων έφτασε για όλους.