Το ΔΝΤ «πετάει το μπαλάκι» στους Ευρωπαίους και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην εμπλακεί χρηματοδοτικά στο ελληνικό πρόγραμμα, εάν η Ευρωζώνη δεν κάνει υποχωρήσεις για μεγαλύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αν και συνυπολογίζει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που αποφάσισε τo Eurogroup του Δεκεμβρίου, θεωρεί ότι αυτά δεν είναι επαρκή.
Μεγαλύτερη ελάφρυνση
Σύμφωνα με την έκθεση που διέρρευσε χθες, το ΔΝΤ εισηγείται μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους, με επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040, επέκταση των ωριμάσεων των ευρωπαϊκών δανείων έως το 2070 και μείωση των επιτοκίων όλων των δανείων του ESFSF και του ESM για 30 χρόνια, κάτω από 1,5%. Αυτή η λύση υπολογίζει ότι θα διατηρήσει τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες εντός του εύρους του 15%-20% του ΑΕΠ που θεωρείται βιώσιμο. Παράλληλα το Ταμείο διατηρεί την παραδοχή ότι απαιτούνται 10 δισ. ευρώ για την κάλυψη πιθανών αναγκών υποστήριξης των τραπεζών. Αυτό κατά το Ταμείο οφείλεται στο γεγονός ότι παρά τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών οι ισολογισμοί τους παραμένουν ευάλωτοι, με υψηλά επίπεδα μη εξυπηρετούμενων δανείων, ενώ τα μισά από τα κεφάλαια των τραπεζών αποτελούνται από αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις, που αντιπροσωπεύουν ενδεχόμενες υποχρεώσεις του κράτους. Η ανάλυση του ΔΝΤ βασίζεται σε χαμηλότερες εκτιμήσεις για την ανάπτυξη στην Ελλάδα, που υπολογίζει ότι θα είναι κατά μισή μονάδα του ΑΕΠ χαμηλότερη από τις εκτιμήσεις των ευρωπαϊκών θεσμών, και το πρωτογενές πλεόνασμα, που προβλέπει στο 1,5% του ΑΕΠ για το 2018 και μετά.
«Δεν μπορεί»
Το ΔΝΤ τονίζει ότι ακόμη και αν κάνει όλες τις μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει μέσω της ανάπτυξης από τα προβλήματά της. Χρειάζεται ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους από τους Ευρωπαίους εταίρους της, ώστε το χρέος της να γίνει βιώσιμο. Όπως σημειώνει, οι δημόσιες δαπάνες για τη χρηματοδότηση του χρέους θα γίνουν «εκρηκτικές» μακροπρόθεσμα, καθώς «η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να αντικαταστήσει την ιδιαίτερα χαμηλή χρηματοδότηση που λαμβάνει από τον επίσημο τομέα, με χρηματοδότηση από την αγορά», σε τιμές που να διατηρούν το χρέος βιώσιμο.
Γι’ αυτό και θέλει να διασφαλίσει ότι το χρέος θα βρίσκεται σε μια σταθερή καθοδική πορεία. «Λύσεις που παρέχουν μόνο προσωρινή ανακούφιση, αλλά δεν οδηγούν σε μια πτωτική πορεία του χρέους στο χρονικό ορίζοντα έως το 2060, δεν είναι συνεπείς με τη βιωσιμότητα», τονίζει στην ανάλυσή του. Μάλιστα, το ΔΝΤ ζητά τα μέτρα να ληφθούν με το τέλος του προγράμματος το 2018, κάτι που συνδέει και με τη δυνατότητα της χώρας να επιστρέψει στις αγορές.
Στο βασικό σενάριο του ΔΝΤ το ελληνικό χρέος αναμένεται να φτάσει στο 170% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και στο 164% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, και στη συνέχεια θα αυξηθεί κοντά το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Αντίστοιχα, οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος θα ανέλθουν στο 15% του ΑΕΠ το 2024 και στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2031, φθάνοντας το 33% από το 2040 και το 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Η ανάλυση βιωσιμότητας του ΔΝΤ αναφέρει πως τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα υιοθετούν πολύ πιο αισιόδοξες παραδοχές που οδηγούν σε πιο ήπια δυναμική του χρέους.
Πρόβλεψη
Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές υποθέσεις το χρέος προβλέπεται να μειωθεί κάτω από 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και ελαφρώς πάνω από το 100% του ΑΕΠ από το 2040, με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να παραμένουν κάτω από το 10% του ΑΕΠ μέχρι το 2023, κάτω από το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2040, αλλά να αυξάνονται στο 24% του ΑΕΠ από το 2060. Η πρόβλεψη αυτή βασίζεται σε σημαντικά πιο αισιόδοξες παραδοχές από εκείνες του ΔΝΤ, ιδίως όσον αφορά στην ανάπτυξη και το πρωτογενές πλεόνασμα, που βάσει των ευρωπαϊκών εκτιμήσεων θα διατηρηθεί στο 3,5% του ΑΕΠ για μια δεκαετία (έως το 2028) και θα μειωθεί σταδιακά στο 3,2% από το 2030 και στο 1,5% μετά το 2040.
