Υποβλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από το
υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού
της Επιτροπής (DG Comp.) η λίστα με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ,που η ελληνική πλευρά προτείνει προς παραχώρηση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στον κατάλογο περιέχονται η μονάδα «Μελίτη Ι» στη Φλώρινα (που λειτουργεί μόλις από το 2003), η άδεια για την κατασκευή δεύτερης μονάδας στον ίδιο ΑΗΣ (Ατμοηλεκτρικό Σταθμό), όπως και οι δύο μονάδες του ΑΗΣ Αμυνταίου, «ηλικίας» 30 ετών.
Η συγκεκριμένη λίστα περιλαμβάνει και τα ορυχεία από τα οποία τροφοδοτούνται οι παραπάνω μονάδες και ανήκουν στη ΔΕΗ. Επίσης, είναι η μοναδική που υπάρχει στην πρόταση, καθώς δεν περιλαμβάνονται άλλα εναλλακτικά σενάρια για τα προς πώληση λιγνιτικά εργοστάσια της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
Ισοδύναμα οικονομικά χαρακτηριστικά
Με την αποστολή της πρότασης έγινε το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση του 40% της λιγνιτικής ισχύος, όπως έχει καταλήξει η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους των θεσμών, με σκοπό τη συμμόρφωση στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου περί μονοπωλιακής πρόσβασης της ΔΕΗ στο ορυκτό καύσιμο.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν διαβουλεύσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν στον οριστικό κατάλογο και τον Οκτώβριο να διενεργηθεί το market test.
Αντικείμενο στις συνομιλίες με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα είναι απλώς το αν η προτεινόμενη λίστα αντιπροσωπεύει περίπου το 40% του λιγνιτικού χαρτοφυλακίου της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, αλλά και το κατά πόσο «έχει ισοδύναμα οικονομικά χαρακτηριστικά με τη λιγνιτική ισχύ της ΔΕΗ, ιδιαίτερα σε όρους απόδοσης και διάρκειας ζωής», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η σχετική απόφαση του ΚΥΣΟΙΠ.
Κάτι που πάντως είναι και στόχος του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς θεωρεί πως «κλειδί» για να πετύχει ο διαγωνισμός είναι ο ιδιώτης αγοραστής να γίνει ισότιμος «παίκτης» με τη ΔΕΗ στην ηλεκτροπαραγωγή με το ορυκτό καύσιμο.
Συνδυασμός παλιών και νέων μονάδων
Το γεγονός αυτό φαίνεται να εξηγεί γιατί επιλέχθηκε ένας συνδυασμός δύο παλιών μονάδων με ένα νέο εργοστάσιο. Έτσι, η «Μελίτη Ι», ισχύος 330 MW, είναι το πιο πρόσφατα κατασκευασμένο εργοστάσιο της επιχείρησης, με διάρκεια ζωής μέχρι το 2040.
Από την άλλη μεριά, οι «Αµύνταιο Ι» και «Αµύνταιο ΙΙ», ισχύος 300 MW η κάθε μία, βρίσκονται ήδη σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας, καθώς σε εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας έχει τεθεί πλαφόν 17.000 ωρών στη λειτουργία τους κατά την περίοδο 2016-2023.
Κάτι που σημαίνει πως, για να υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, θα πρέπει το τίμημα να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι θα χρειαστούν επενδύσεις για περιβαλλοντική αναβάθμιση, ώστε να επεκταθεί ο χρόνος λειτουργίας τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στον κατάλογο περιέχονται η μονάδα «Μελίτη Ι» στη Φλώρινα (που λειτουργεί μόλις από το 2003), η άδεια για την κατασκευή δεύτερης μονάδας στον ίδιο ΑΗΣ (Ατμοηλεκτρικό Σταθμό), όπως και οι δύο μονάδες του ΑΗΣ Αμυνταίου, «ηλικίας» 30 ετών.
Η συγκεκριμένη λίστα περιλαμβάνει και τα ορυχεία από τα οποία τροφοδοτούνται οι παραπάνω μονάδες και ανήκουν στη ΔΕΗ. Επίσης, είναι η μοναδική που υπάρχει στην πρόταση, καθώς δεν περιλαμβάνονται άλλα εναλλακτικά σενάρια για τα προς πώληση λιγνιτικά εργοστάσια της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
Ισοδύναμα οικονομικά χαρακτηριστικά
Με την αποστολή της πρότασης έγινε το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση του 40% της λιγνιτικής ισχύος, όπως έχει καταλήξει η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους των θεσμών, με σκοπό τη συμμόρφωση στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου περί μονοπωλιακής πρόσβασης της ΔΕΗ στο ορυκτό καύσιμο.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν διαβουλεύσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν στον οριστικό κατάλογο και τον Οκτώβριο να διενεργηθεί το market test.
Αντικείμενο στις συνομιλίες με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα είναι απλώς το αν η προτεινόμενη λίστα αντιπροσωπεύει περίπου το 40% του λιγνιτικού χαρτοφυλακίου της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, αλλά και το κατά πόσο «έχει ισοδύναμα οικονομικά χαρακτηριστικά με τη λιγνιτική ισχύ της ΔΕΗ, ιδιαίτερα σε όρους απόδοσης και διάρκειας ζωής», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η σχετική απόφαση του ΚΥΣΟΙΠ.
Κάτι που πάντως είναι και στόχος του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς θεωρεί πως «κλειδί» για να πετύχει ο διαγωνισμός είναι ο ιδιώτης αγοραστής να γίνει ισότιμος «παίκτης» με τη ΔΕΗ στην ηλεκτροπαραγωγή με το ορυκτό καύσιμο.
Συνδυασμός παλιών και νέων μονάδων
Το γεγονός αυτό φαίνεται να εξηγεί γιατί επιλέχθηκε ένας συνδυασμός δύο παλιών μονάδων με ένα νέο εργοστάσιο. Έτσι, η «Μελίτη Ι», ισχύος 330 MW, είναι το πιο πρόσφατα κατασκευασμένο εργοστάσιο της επιχείρησης, με διάρκεια ζωής μέχρι το 2040.
Από την άλλη μεριά, οι «Αµύνταιο Ι» και «Αµύνταιο ΙΙ», ισχύος 300 MW η κάθε μία, βρίσκονται ήδη σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας, καθώς σε εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας έχει τεθεί πλαφόν 17.000 ωρών στη λειτουργία τους κατά την περίοδο 2016-2023.
Κάτι που σημαίνει πως, για να υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, θα πρέπει το τίμημα να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι θα χρειαστούν επενδύσεις για περιβαλλοντική αναβάθμιση, ώστε να επεκταθεί ο χρόνος λειτουργίας τους.
