Το Grexit και ποιοι το θέλουν...

1) Το Grexit και ποιοι το θέλουν...

Το βασικό πρώτο συμπέρασμα των γερμανικών εκλογών είναι η μείωση των δυνάμεων των δυο μεγάλων κομμάτων, του συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών- Χριστιανοκοινωνιστών (CDU-CSU) και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD).

Ο συνασπισμός που άλλοτε άθροιζε δυνάμεις άνετα πάνω από τα δυο τρίτα του εκλογικού σώματος τώρα με προσπάθεια ξεπερνά το 50%.

Τα κόμματα που ενισχύθηκαν σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές είναι το Κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) και το ευρωσκεπτικιστικό Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD).

Αμφότερα τα κόμματα που ενισχύθηκαν υποστηρίζουν το Grexit με περισσότερο ή λιγότερο φιλικούς όρους για την Ελλάδα.

Τούτο δυσχεραίνει τις προσπάθειες της χώρας μας για μια στενότερη ευρωπαϊκή πορεία αλλά και την εμπιστοσύνη των αγορών που απαιτεί η οικονομική ανάκαμψη, δεν φαίνεται ωστόσο όμως να ανατρέπει την κυρίαρχη στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων για παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ.

Προς το παρόν οι δυνάμεις που θέλουν το Grexit δεν έχουν ενισχυθεί τόσο ώστε αυτό να δρομολογεί οποιεσδήποτε άμεσες εξελίξεις. Και μέσα στον συνασπισμό CDU-CSU) της Μέρκελ υπάρχει μεγάλος αριθμός στελεχών που είναι υπέρ του Grexit με επιφανή επικεφαλής μέχρι πρότινος τον κ. Σόιμπλε. Η τάση αυτή όμως προς το παρόν πειθαρχεί στην απόφαση της καγκελαρίου για παραμονή της Ελλάδας εντός Ευρώ.

Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα κυρίως των πιέσεων της Γαλλίας, αλλά και μιας δεύτερης ανάγνωσης των συνεπειών του εξαναγκασμού μιας χώρας σε έξοδο, την ώρα που Γερμανία και Γαλλία έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε περαιτέρω πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε. με σκληρό πυρήνα την Ευρωζώνη.

Η Γαλλία λόγω απουσίας μεταρρυθμίσεων στην οικονομία υστερεί σε ισχύ έναντι της Γερμανίας. εντός της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Υπερτερεί όμως σε πολιτική και στρατιωτική ισχύ με τα οποία προσπαθεί να εξισορροπήσει το ισοζύγιο.

Προσοχή, υπερτερεί έναντι της Γερμανίας. Σε παγκόσμιο επίπεδο η Γαλλία είναι μια μεσαία δύναμη που για ιστορικούς λόγους έχει μια θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Γενικότερα η διεθνής στρατιωτική και γεωπολιτική ισχύς της Ευρώπης είναι υποδεέστερη της οικονομικής της ισχύος. Αυτό ενδέχεται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια.

Η σημασία της Ελλάδας...

Η σημασία της Ελλάδας έχει να κάνει με τα παρακάτω δεδομένα:

α) Το γαλλικό αντίβαρο: Βασικό αντίβαρο της Γαλλίας απέναντι στη Γερμανία που λειτουργεί εντός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης σαν ο επικεφαλής των χωρών του Βορρά είναι η εκπροσώπηση των χωρών του Νότου. Στο πλαίσιο αυτό η Γαλλία θα αποδυναμωνόταν με μια ελληνική αποπομπή. Αυτός είναι ένας λόγος που την αναγκάζει να επιμείνει μέχρι τέλους στην μη αποπομπή της Ελλάδας ή την απώλεια της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα μας.

Στο βαθμό που η βασική επιλογή της Γερμανίας είναι η παραμονή και ενίσχυση της Ευρωζώνης, είναι υποχρεωμένη να υποχωρεί απέναντι στις γαλλικές πιέσεις μεταξύ άλλων και για την Ελλάδα.

Η Γαλλία φοβάται πως αν φύγει η Ελλάδα θα αυξηθούν οι πιθανότητες αποσταθεροποίησης της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Αυτός είναι ένας λόγος να μην εγκαταλείψει την Ελλάδα αλλά σαν αντάλλαγμα να επιμένει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στη μικρή χώρα η οποία εξουσιάζεται κλεπτοκρατικά από δέκα ισχυρές οικογένειες και πέντε συνδικάτα του δημοσίου, να συγκλίνει με το μέσο ευρωπαϊκό όρο.

β) Ενεργειακός Κόμβος: Η Ελλάδα έχει και μια επιπλέον σημασία και αξία για το σύνολο της Ευρώπης. Λόγω της θέσης της και ειδικά λόγω της θέσης της Κρήτης (αλλά και της Κύπρου) είναι σε θέση να εξασφαλίζει την ομαλή τροφοδοσία της Ευρώπης με ενέργεια από τον Περσικό Κόλπο. Η δίοδος αυτή μειώνει την ανάγκη εξάρτησης από τη Ρωσία.

Η σημασία αυτή της Ελλάδας έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια μετά την ανεύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΝΑ Μεσόγειο.

Η ασφάλεια που εξασφάλιζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Γερμανία και την Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες έχει ατονήσει τα γεωπολιτικά αντανακλαστικά και των λαών και της πολιτικής ηγεσίας. Αυτό εξηγεί την ελαφρότητα με την οποία πολλοί πολίτες και ηγέτες του Βορρά κατέληξαν στην εύκολη λύση μιας ελληνικής αποπομπής αρχικά.

Η περίοδος Τραμπ βάζει τέλος σε αυτήν την πολυτέλεια των χαμηλών αμυντικών δαπανών η οποία συνέβαλε σημαντικά στην επίτευξη του απαράμιλλου κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη, ειδικά στο βορρά που είναι πιο πειθαρχημένοι λαοί.

γ) Προσφυγικό - Τουρκία: Η αξία μιας σταθερής Ελλάδας για τη Δύση αναδεικνύεται επιπλέον τόσο από την προσφυγική κρίση όσο και την ταχεία τα τελευταία χρόνια απομάκρυνση της Τουρκίας από τις αξίες της δημοκρατικής Δύσης και των συμφερόντων της.

Η Ελλάδα μεταβάλλεται ραγδαία στο σύνορο της Δύσης απέναντι στην Τουρκία, την Ασία και την Αφρική απ’ όπου υπάρχουν αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές (υπό ή όχι τον προσφυγικό μανδύα).

Αν αφήσουν την Ελλάδα στο έλεος της Τουρκίας ή των προσφυγικών ροών είναι θέμα χρόνου να αποσταθεροποιηθούν τα Βαλκάνια. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος να στηρίζουν την Ελλάδα, ασχέτως με το ποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Αυτό εξηγεί και την ανεκτικότητα απέναντι στις παραξενιές της κυβέρνησης της "παλαβής” αριστεράς του κ. Τσίπρα.

Αν παρατηρήσει κάποιος τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αυτές είναι κυρίως από επιχειρήσεις που ελέγχονται από ξένα κράτη. Η Ελλάδα παραμένει ένας μη ελκυστικός χώρος για ιδιωτικές επενδύσεις. Είναι προφανές πως ξένες κυβερνήσεις δίνουν κίνητρα στις κρατικές να επενδύσουν στην Ελλάδα για να εξασφαλίσουν την ελάχιστη πολιτική και οικονομική σταθερότητα στη χώρα μας.

Μετά τον τελευταίο πόλεμο η Αγγλία εκτιμώντας το ρόλο της Ελλάδας στην ασφάλεια της διέλευσης από το Σουέζ που της χρησίμευε σαν σημείο επικοινωνίας με τις αποικίες, φρόντισε να εξασφαλίσει τον έλεγχο της χώρας. Πριν ακόμη από τη Γιάλτα ο Τσώρτσιλ πήγε στη Μόσχα και εξασφάλισε τον έλεγχο της Ελλάδας, τον οποίο στη συνέχεια εκχώρησε στις ΗΠΑ...

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί οι Ευρωπαίοι να μην εξασφαλίζουν την πολιτική και οικονομική σταθερότητα στην Ελλάδα με συνθήκες προτεκτοράτου όπως την εξασφάλιζαν κατά το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων δυο αιώνων. Γιατί θα πρέπει ένας οικονομικός και πολιτικός δορυφόρος σαν την Ελλάδα να έχει ευρωβουλευτές, βέτο στις συνόδους κορυφής και πιθανόν αύριο να ψηφίζει για τον πρόεδρο της Ε.Ε. Γιατί να μετέχει της συγκυριαρχίας;

Είναι απλό: Γιατί κάποιοι Έλληνες πολιτικοί κατάφεραν να βάλουν την Ελλάδα στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη ως τυπικά ισότιμο μέλος την ώρα που αυτό ήταν εφικτό. Το κόστος της εξόδου τώρα και για τους εγχώριους αλλά και για τους Ευρωπαίους που το επιθυμούν είναι μεγάλο και ως εκ τούτου αποτρεπτικό.

Οι πολιτικές προσωπικότητες που συνέβαλαν τα μέγιστα στη μεταπολίτευση στην εξέλιξη αυτή είναι ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος και ο Κ. Σημίτης.

No Grexit

Το συμπέρασμα είναι πως όσο η Ε.Ε.και η Ευρωζώνη κινούνται στα πλαίσια της περαιτέρω ενοποίησης δεν έχουν κανένα συμφέρον να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα με τον εξαναγκασμό της εξόδου από το Ευρώ.

Συνεπώς θα συνεχίσουν να ανέχονται κάθε γραφικό, ανεπαρκή εθνολαϊκιστή σαν συνομιλητή αρκεί να εξασφαλίζει την ομαλότητα και σταθερότητα στη χώρα και να υλοποιεί έστω και μισά απ’ όσα υπόσχεται. Αντιλαμβάνονται πως το φορομπηχτικό μνημόνιο του κ. Τσίπρα δεν οδηγεί πουθενά, οποιαδήποτε ρήξη όμως θα δίχαζε την Ελλάδα και ενδυνάμωνε τις φωνές του Grexit στο εσωτερικό τους.

Φυσικά οι πόροι που διοχετεύουν προς την Ελλάδα είναι οι απαραίτητοι για να μένει όρθια και να λειτουργεί το κράτος. Η επάνοδος της χώρας σε συνθήκες ευημερίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με γενναίες μεταρρυθμίσεις που θα την καταστήσουν ελκυστική για επενδύσεις.

Αν οι Ευρωπαίοι στηρίζουν με τον τρόπο που στηρίζουν τον κ. Τσίπρα θα στηρίξουν ακόμη περισσότερο ένα μεταρρυθμιστή ηγέτη που θα έχει όμως ικανή πλειοψηφία και ευρεία αποδοχή - ανοχή τα οποία θα αποτρέψουν την αποσταθεροποίηση της χώρας. Επιπλέον με ένα στραπάτσο του εθνολαϊκισμού στην Ελλάδα θα δώσουν ένα μάθημα στο μέτωπο του εθνολαϊκισμού στην Ευρώπη.

Συμπέρασμα

Η ενίσχυση των οπαδών του Grexit στη Γερμανία προς το παρόν δεν προκαλεί ανησυχία και μεταβολές στη στάση της απέναντι στην Ελλάδα. Τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο αν η Ευρώπη παραδοθεί στους εθνολαϊκιστές και αρχίσει να διαλύεται. Αλλά τότε το Ευρώ θα είναι το λιγότερο που θα χάσουμε καθώς θα είναι θέμα χρόνου να επανεμφανιστούν οι παλιές έριδες και εθνικοί ανταγωνισμοί.

2) Τα αγοραία...

Η ελληνική αγορά αφού εξάντλησε τη διορθωτική της αυστηρότητα την εβδομάδα που πέρασε, αντέδρασε στο τέλος ανοδικά. Ίσως χρειαστούν οι επόμενες δυο - τρεις εβδομάδες για ξεκαθαριστούν οι προθέσεις της. Υπό τις παρούσες προϋποθέσεις ο στόχος άνω των 1.000 μονάδων παραμένει ενεργός...

Πόσο μάλλον αν προσεχώς ενισχυθεί περαιτέρω το σενάριο των πρόωρων εκλογών πριν την εκπνοή του τρίτου μνημονίου.