Ομάδα μηχανικών της NASA επέδειξε για πρώτη φορά
πλήρως αυτόνομη πλοήγηση με ακτίνες Χ στο διάστημα- ένα επίτευγμα το
οποίο, σύμφωνα με την υπηρεσία, θα μπορούσε να φέρει επανάσταση όσον
αφορά στις δυνατότητες χειρισμού ρομποτικών διαστημοπλοίων σε μεγάλες
αποστάσεις στο ηλιακό μας σύστημα- και πέρα από αυτό.
Η επίδειξη, η οποία πραγματοποιήθηκε με ένα πείραμα με την ονομασία Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology (SEXTANT) έδειξε πως pulsars της τάξης των μιλισεκόντ θα μπορούσαν να χρησιμοποηθούν για τον ακριβή εντοπισμό της θέσης ενός αντικειμένου που κινείται σε ταχύτητες χιλιάδων χιλιομέτρων ανά ώρα στο διάστημα- με έναν τρόπο που θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας του GPS.
«Η επίδειξη αυτή είναι σημαντικό επίτευγμα για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος» είπε ο υπεύθυνος προγράμματος του SEXTANT, Τζέισον Μίτσελ. «Ως οι πρώτοι που επιδείξαμε πλήρη αυτόνομη πλοήγηση ακτίνων Χ σε πραγματικό χρόνο στο διάστημα, πλέον δείχνουμε τον δρόμο».
Η τεχνολογία αυτή παρέχει μια νέα επιλογή για την πλοήγηση στο διάστημα, που θα μπορούσε να λειτουργεί συμπληρωματικά στις υπάρχουσες μεθόδους. Αν και θα χρειαστούν χρόνια για την «ωρίμανση» ενός συστήματος πλοήγησης ακτίνων Χ αρκετά πρακτικού για χρήση σε διαστημόπλοια που ταξιδεύουν στο βαθύ διάστημα, το γεγονός ότι μηχανικοί της NASA κατάφεραν να αποδείξουν πως λειτουργεί αποτελεί σίγουρα καλό οιωνό για τα μελλοντικά διαπλανητικά ταξίδια. Ένα τέτοιο σύστημα παρέχει έναν νέο τρόπο για να μπορούν τα διαστημόπλοια να βρίσκουν τη θέση τους όταν είναι μακριά από τα υπάρχοντα, με βάση τη Γη, δίκτυα πλοήγησης, καθώς τα pulsars είναι προσβάσιμα σχεδόν σε κάθε είδους πτήση- από τη χαμηλή τροχιά μέχρι το πολύ βαθύ διάστημα.
Από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί ότι το σύστημα αυτό λειτουργεί, στόχος των μηχανικών είναι η βελτίωση των λογισμικών πτήσης και εδάφους για τη διεξαγωγή ενός δεύτερου πειράματος, αργότερα μέσα στο 2018. Ο τελικός στόχος, για την υλοποίηση του οποίου πιθανώς θα χρειαστούν χρόνια, είναι η ανάπτυξη αισθητήρων και άλλων εξαρτημάτων που θα καθιστούν διαθέσιμη την πλοήγηση με pulsar σε μελλοντικά διαστημόπλοια. Αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA, εάν μια αποστολή στον Δία ή τον Κρόνο διέθετε τέτοια συστήματα πλοήγησης, θα μπορούσε να υπολογίζει από μόνη της τη θέση της ακόμα και αν παρέμενε για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς επικοινωνία με τον πλανήτη μας.
Η επίδειξη, η οποία πραγματοποιήθηκε με ένα πείραμα με την ονομασία Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology (SEXTANT) έδειξε πως pulsars της τάξης των μιλισεκόντ θα μπορούσαν να χρησιμοποηθούν για τον ακριβή εντοπισμό της θέσης ενός αντικειμένου που κινείται σε ταχύτητες χιλιάδων χιλιομέτρων ανά ώρα στο διάστημα- με έναν τρόπο που θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας του GPS.
«Η επίδειξη αυτή είναι σημαντικό επίτευγμα για τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος» είπε ο υπεύθυνος προγράμματος του SEXTANT, Τζέισον Μίτσελ. «Ως οι πρώτοι που επιδείξαμε πλήρη αυτόνομη πλοήγηση ακτίνων Χ σε πραγματικό χρόνο στο διάστημα, πλέον δείχνουμε τον δρόμο».
Η τεχνολογία αυτή παρέχει μια νέα επιλογή για την πλοήγηση στο διάστημα, που θα μπορούσε να λειτουργεί συμπληρωματικά στις υπάρχουσες μεθόδους. Αν και θα χρειαστούν χρόνια για την «ωρίμανση» ενός συστήματος πλοήγησης ακτίνων Χ αρκετά πρακτικού για χρήση σε διαστημόπλοια που ταξιδεύουν στο βαθύ διάστημα, το γεγονός ότι μηχανικοί της NASA κατάφεραν να αποδείξουν πως λειτουργεί αποτελεί σίγουρα καλό οιωνό για τα μελλοντικά διαπλανητικά ταξίδια. Ένα τέτοιο σύστημα παρέχει έναν νέο τρόπο για να μπορούν τα διαστημόπλοια να βρίσκουν τη θέση τους όταν είναι μακριά από τα υπάρχοντα, με βάση τη Γη, δίκτυα πλοήγησης, καθώς τα pulsars είναι προσβάσιμα σχεδόν σε κάθε είδους πτήση- από τη χαμηλή τροχιά μέχρι το πολύ βαθύ διάστημα.
Από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί ότι το σύστημα αυτό λειτουργεί, στόχος των μηχανικών είναι η βελτίωση των λογισμικών πτήσης και εδάφους για τη διεξαγωγή ενός δεύτερου πειράματος, αργότερα μέσα στο 2018. Ο τελικός στόχος, για την υλοποίηση του οποίου πιθανώς θα χρειαστούν χρόνια, είναι η ανάπτυξη αισθητήρων και άλλων εξαρτημάτων που θα καθιστούν διαθέσιμη την πλοήγηση με pulsar σε μελλοντικά διαστημόπλοια. Αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA, εάν μια αποστολή στον Δία ή τον Κρόνο διέθετε τέτοια συστήματα πλοήγησης, θα μπορούσε να υπολογίζει από μόνη της τη θέση της ακόμα και αν παρέμενε για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς επικοινωνία με τον πλανήτη μας.
