Μία επικίνδυνη καραμπόλα που μπορεί να συμβεί το Μάιο είναι ο μεγάλος φόβος στελεχών των θεσμών - και όχι μόνο - αναφορικά με τη διαδικασία ολοκλήρωσης του 3ου μνημονίου. Η ανησυχία συνδέεται με το γεγονός ότι η προθεσμία της 21ης Ιουνίου (για τη συνολική πολιτική συμφωνία) δεν μπορεί να μετατεθεί χρονικά.
Έτσι, το ιδανικό σενάριο είναι όλα τα μέτωπα να ανοίξουν αλλά και να βρεθεί η "τεχνική" λύση διασύνδεσής τους, μέσα στον Μάιο. Ωστόσο, πλέον αυτό φαίνεται όλο και πιο δύσκολο…
Από τη μία πλευρά τα πεδία που παραμένουν ανοιχτά είναι πάρα πολλά: περιλαμβάνουν τα 88 προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης, τις αποφάσεις για το χρέος, αλλά και τη σύζευξη του ελληνικού σχεδίου ανάπτυξης με τη μετα-μνημονιακή εποπτεία. Τον Μάιο θα ανακοινωθούν επίσης τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των τραπεζών, αλλά θα πρέπει να γίνει και η τοποθέτηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναφορικά με τη στάση που θα κρατήσει για τη συμμετοχή του ή όχι ελληνικό στο πρόγραμμα.
Χάσμα
Σε αυτό το σημείο εκτιμάται ότι πλέον η κατάσταση περιπλέκεται καθώς, όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την προηγούμενη εβδομάδα, η αντιπαράθεση συνεχίζεται. Η Κομισιόν επιμένει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων από ελληνικής πλευράς (σ.σ. πρωτογενών πλεονασμάτων που ξεπερνούν και το 2017 τους δημοσιονομικούς στόχους, με την Ελληνική πλευρά να προβλέπει 3,5% του ΑΕΠ, έναντι μνημονιακού στόχου για 1,75%).
Όμως, πληροφορίες που συνεχίζουν να φτάνουν από την πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κάνουν λόγο για μία σταθερά απαισιόδοξη στάση, όχι μόνο για τις προοπτικές των πρωτογενών πλεονασμάτων (σ.σ. κάτι που οδηγεί σε πίεση για εμπροσθοβαρή εφαρμογή του μειωμένου αφορολογήτου από το 2019, αλλά και για το θέμα της ανάπτυξης (σ.σ. κάτι που προκαλεί επιπλοκές στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους την οποία θα πρέπει να ανακοινώσει).
Πάνε για Ιούνιο…
Αν λοιπόν η στάση του Ταμείου δεν είναι μία διαπραγματευτική κίνηση αλλά διατηρηθεί, οδηγώντας είτε σε μία σύγκρουση που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδος, είτε σε απόφαση να μην παραμείνει στο πρόγραμμα, τότε η κατάσταση περιπλέκεται, εξηγούν ελληνικές διαπραγματευτικές πηγές. Και τούτο γιατί θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να "ικανοποιηθεί" και ο γερμανικός άξονας, ενδεχομένως με αυστηρότερες μετά-μνημονιακές ρήτρες, οι οποίες θα πρέπει να ενταχθούν στο - ελληνικής προέλευσης- σχέδιο της επόμενης ημέρας.
Σε όλες τις παραπάνω παραμέτρους εντάσσεται και το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, όπως τότε θα διαμορφωθεί (για να φανεί αν ευνοεί την επιστροφή της χώρας στις αγορές), αλλά και οι γεωπολιτικές ισορροπίες.
Σημειώνεται επίσης ότι οι ελληνικές πλευρές έχουν κάνει σαφές ότι το ΔΝΤ έχει διαμηνύσει πως θα διαμορφώσει την τελική του θέση όχι το Μάιο, αλλά μετά τις 4 Ιουνίου, όταν θα δημοσιευθούν τα στοιχεία για την ανάπτυξη το πρώτο τρίμηνο του 2018 την οποία και περιμένει για να οριστικοποιήσει προβλέψεις του.
Ασφυκτικό πλαίσιο
Η παραπάνω - πιθανή - καραμπόλα δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο αποφάσεων που πρέπει - πάση θυσία - να προωθηθούν έως την 21η Ιουνίου, για να διατηρηθεί ο δρόμος ομαλής εξόδου από το μνημόνιο.
Προς το παρόν όλες οι πλευρές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθούν να τηρήσουν τις πρώτες προθεσμίες. Ο λόγος για την ομαλή υλοποίηση των 88 προαπαιτούμενων που βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, αλλά και η ολοκλήρωση - το ταχύτερο δυνατό - του ελληνικού αναπτυξιακού σχεδίου προκειμένου να τεθεί σε διαβούλευση με τους θεσμούς και να παρουσιαστεί στο Eurogroup που θα λάβει χώρα στις 27 Απριλίου στη Σόφια της Βουλγαρίας.
Τα 2 EWG , οι ρήτρες και η αλλαγή στη δανειακή σύμβαση
Το επόμενο πολιτικό "ραντεβού", έχει οριστεί για αμέσως μετά το Πάσχα, για τις 12 Απριλίου. Οι επιτελείς των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης θα συναντηθούν στο Euroworking Group, στο οποίο αναμένεται να εξεταστούν όλα τα παραπάνω μέτωπα με την γερμανική αντιπροσωπεία να έχει πλέον κυβερνητική "εντολή".
Πολύ πιο πριν, την ερχόμενη Τρίτη 27 Μαρτίου το Euroworking Group με άλλο "καπέλο", αυτό του Διοικητικού Συμβουλίου του ESM θα συνεδριάσει για να εγκρίνει και τυπικά την εκταμίευση του πρώτου πακέτου υποδόσεων της… 3ης αξιολόγησης.
Στα κείμενα που θα τεθούν προς έγκριση, περιλαμβάνονται αυστηρές ρήτρες για την καταβολή της 2ης υπόδοσης του ενός δισ. ευρώ (που συνδέεται με τους πλειστηριασμούς και με την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Κράτους προς ιδιώτες) και θα είναι διαθέσιμη έως τις 15 Ιουνίου. Αναγράφεται ρητά ότι είναι πολύ πιθανό το 1 δισ. ευρώ να δοθεί σε "κομμάτια", αλλά υπάρχει ακόμα και ο όρος να επιστραφούν χρήματα αν υπάρξει καθυστέρηση στη διαδικασία αποπληρωμής από τους φορείς του ευρύτερου δημοσίου.
Στην ίδια σύνοδο της επόμενης Τρίτης θα τροποποιηθεί και η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2015, ώστε να ενεργοποιηθούν οι όροι που αφορούν στο "Υπερταμείο" και στις υποχρεώσεις που αυτό θα έχει στο μέλλον αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις (σ.σ. τα έσοδα από τις οποίες θα αποτελέσουν δομικό στοιχείο της υπό σύνταξη Έκθεσης Βιωσιμότητας του Χρέους και των αιρεσιμοτήτων της μετα-μνημονιακής εποπτείας).
Έτσι, το ιδανικό σενάριο είναι όλα τα μέτωπα να ανοίξουν αλλά και να βρεθεί η "τεχνική" λύση διασύνδεσής τους, μέσα στον Μάιο. Ωστόσο, πλέον αυτό φαίνεται όλο και πιο δύσκολο…
Από τη μία πλευρά τα πεδία που παραμένουν ανοιχτά είναι πάρα πολλά: περιλαμβάνουν τα 88 προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης, τις αποφάσεις για το χρέος, αλλά και τη σύζευξη του ελληνικού σχεδίου ανάπτυξης με τη μετα-μνημονιακή εποπτεία. Τον Μάιο θα ανακοινωθούν επίσης τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των τραπεζών, αλλά θα πρέπει να γίνει και η τοποθέτηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναφορικά με τη στάση που θα κρατήσει για τη συμμετοχή του ή όχι ελληνικό στο πρόγραμμα.
Χάσμα
Σε αυτό το σημείο εκτιμάται ότι πλέον η κατάσταση περιπλέκεται καθώς, όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την προηγούμενη εβδομάδα, η αντιπαράθεση συνεχίζεται. Η Κομισιόν επιμένει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων από ελληνικής πλευράς (σ.σ. πρωτογενών πλεονασμάτων που ξεπερνούν και το 2017 τους δημοσιονομικούς στόχους, με την Ελληνική πλευρά να προβλέπει 3,5% του ΑΕΠ, έναντι μνημονιακού στόχου για 1,75%).
Όμως, πληροφορίες που συνεχίζουν να φτάνουν από την πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κάνουν λόγο για μία σταθερά απαισιόδοξη στάση, όχι μόνο για τις προοπτικές των πρωτογενών πλεονασμάτων (σ.σ. κάτι που οδηγεί σε πίεση για εμπροσθοβαρή εφαρμογή του μειωμένου αφορολογήτου από το 2019, αλλά και για το θέμα της ανάπτυξης (σ.σ. κάτι που προκαλεί επιπλοκές στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους την οποία θα πρέπει να ανακοινώσει).
Πάνε για Ιούνιο…
Αν λοιπόν η στάση του Ταμείου δεν είναι μία διαπραγματευτική κίνηση αλλά διατηρηθεί, οδηγώντας είτε σε μία σύγκρουση που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδος, είτε σε απόφαση να μην παραμείνει στο πρόγραμμα, τότε η κατάσταση περιπλέκεται, εξηγούν ελληνικές διαπραγματευτικές πηγές. Και τούτο γιατί θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να "ικανοποιηθεί" και ο γερμανικός άξονας, ενδεχομένως με αυστηρότερες μετά-μνημονιακές ρήτρες, οι οποίες θα πρέπει να ενταχθούν στο - ελληνικής προέλευσης- σχέδιο της επόμενης ημέρας.
Σε όλες τις παραπάνω παραμέτρους εντάσσεται και το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, όπως τότε θα διαμορφωθεί (για να φανεί αν ευνοεί την επιστροφή της χώρας στις αγορές), αλλά και οι γεωπολιτικές ισορροπίες.
Σημειώνεται επίσης ότι οι ελληνικές πλευρές έχουν κάνει σαφές ότι το ΔΝΤ έχει διαμηνύσει πως θα διαμορφώσει την τελική του θέση όχι το Μάιο, αλλά μετά τις 4 Ιουνίου, όταν θα δημοσιευθούν τα στοιχεία για την ανάπτυξη το πρώτο τρίμηνο του 2018 την οποία και περιμένει για να οριστικοποιήσει προβλέψεις του.
Ασφυκτικό πλαίσιο
Η παραπάνω - πιθανή - καραμπόλα δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο αποφάσεων που πρέπει - πάση θυσία - να προωθηθούν έως την 21η Ιουνίου, για να διατηρηθεί ο δρόμος ομαλής εξόδου από το μνημόνιο.
Προς το παρόν όλες οι πλευρές το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθούν να τηρήσουν τις πρώτες προθεσμίες. Ο λόγος για την ομαλή υλοποίηση των 88 προαπαιτούμενων που βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, αλλά και η ολοκλήρωση - το ταχύτερο δυνατό - του ελληνικού αναπτυξιακού σχεδίου προκειμένου να τεθεί σε διαβούλευση με τους θεσμούς και να παρουσιαστεί στο Eurogroup που θα λάβει χώρα στις 27 Απριλίου στη Σόφια της Βουλγαρίας.
Τα 2 EWG , οι ρήτρες και η αλλαγή στη δανειακή σύμβαση
Το επόμενο πολιτικό "ραντεβού", έχει οριστεί για αμέσως μετά το Πάσχα, για τις 12 Απριλίου. Οι επιτελείς των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης θα συναντηθούν στο Euroworking Group, στο οποίο αναμένεται να εξεταστούν όλα τα παραπάνω μέτωπα με την γερμανική αντιπροσωπεία να έχει πλέον κυβερνητική "εντολή".
Πολύ πιο πριν, την ερχόμενη Τρίτη 27 Μαρτίου το Euroworking Group με άλλο "καπέλο", αυτό του Διοικητικού Συμβουλίου του ESM θα συνεδριάσει για να εγκρίνει και τυπικά την εκταμίευση του πρώτου πακέτου υποδόσεων της… 3ης αξιολόγησης.
Στα κείμενα που θα τεθούν προς έγκριση, περιλαμβάνονται αυστηρές ρήτρες για την καταβολή της 2ης υπόδοσης του ενός δισ. ευρώ (που συνδέεται με τους πλειστηριασμούς και με την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Κράτους προς ιδιώτες) και θα είναι διαθέσιμη έως τις 15 Ιουνίου. Αναγράφεται ρητά ότι είναι πολύ πιθανό το 1 δισ. ευρώ να δοθεί σε "κομμάτια", αλλά υπάρχει ακόμα και ο όρος να επιστραφούν χρήματα αν υπάρξει καθυστέρηση στη διαδικασία αποπληρωμής από τους φορείς του ευρύτερου δημοσίου.
Στην ίδια σύνοδο της επόμενης Τρίτης θα τροποποιηθεί και η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2015, ώστε να ενεργοποιηθούν οι όροι που αφορούν στο "Υπερταμείο" και στις υποχρεώσεις που αυτό θα έχει στο μέλλον αναφορικά με τις ιδιωτικοποιήσεις (σ.σ. τα έσοδα από τις οποίες θα αποτελέσουν δομικό στοιχείο της υπό σύνταξη Έκθεσης Βιωσιμότητας του Χρέους και των αιρεσιμοτήτων της μετα-μνημονιακής εποπτείας).
