Η παλιά συνταγή της ανακύκλωσης βραχυπρόθεσμου χρέους για να κρύβεται το "πραγματικό” μέγεθός του αναβιώνει από την κυβέρνηση, οδηγώντας σε ασφυξία την οικονομία.
Σύμφωνα με έρευνα του Γ. Προκοπάκη που παρουσιάσθηκε σε εκδήλωση του e-kyklos, ένα σκιώδες πανάκριβο χρέος οδηγεί σε ασφυξία την οικονομία παγιδεύοντας την επόμενη κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση έχει ξεθάψει την παλιά τακτική της "δημιουργικής λογιστικής” με την οποία το πραγματικό χρέος κρύβεται κάτω από το χαλί, καθώς οι βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις του με εργαλείο τα repos με τα διαθέσιμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα εξαφανίζονται και... επανεμφανίζονται στη μετάβαση από το ένα στο άλλο οικονομικό έτος.
Η τακτική αυτή κρύβει στη σκιά της διαχείρισης του χρέους περί τα 7 – 9 δισ. ευρώ με ένα κόστος που για ορισμένα από αυτά τα ποσά φτάνει το εξωφρενικά ακριβό ποσοστό του 31% (!).
Τα αποκαλυπτικά αυτά στοιχεία παρουσιάσθηκαν από την έρευνα του συμβούλου επιχειρήσεων Γ. Προκοπάκη στο πλαίσιο της εκδήλωσης που οργανώθηκε χθες από τον "Κύκλο Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση” με την παρουσία του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γκίκα Χαρδούβελη, του Παναγιώτη Λιαργκόβα και της Μιράντας Ξαφά. Σύμφωνα με τους παρευρισκόμενους που συμμερίστηκαν τις αποκαλύψεις της έρευνας του Γ. Προκοπάκη η "τακτική” που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση με το περιβόητο εγχείρημα της εξόδου στις αγορές θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα καθώς οι αγορές θα στερήσουν αντί να προσθέσουν ελευθερία κινήσεων στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Όπως υποστήριξε ο κ. Προκοπάκης τα παράλογα επιτόκια, ειδικά δια την περίπτωση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού (δανειακές συμβάσεις ολίγων ημερών που ανανεώνονται – ο χρονισμός της λήξης των συμβάσεων επιτρέπει την καταγραφή μιας επιθυμητής εικόνας την ημέρα υποχρεωτικού ελέγχου του υπολοίπου) παραπέμπουν σε "απόκρυψη χρέους".
Όπως αποδεικνύει στην έρευνά του, ο πραγματικός μέσος δανεισμός της κυβέρνησης "είναι υψηλότερος από τον καταγραφόμενο και καλλωπίζεται τεχνητώς”. Η εκτίμηση στην οποία καταλήγει η έρευνα είναι ότι το "κρυφό χρέος" 2017 είναι τουλάχιστον €6 δισ. – έως και €12 δισ. Και αυτό αποτυπώνεται στο γεγονός ότι μεταξύ τέλους 2017 και αρχών του 2018 τα repos κάνουν ένα ανεξήγητο άλμα στα 20 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με την έρευνα:
• "Το 2017 έκλεισε με συνολικά διαθέσιμα του δημοσίου ύψους Μαρτίου 2015 – πολύ λίγα δηλαδή, €930 εκατ. Δεν υπάρχει πουθενά η "μαγιά" του μαξιλαριού (υποτίθεται €0,9 δισ. ESM – το "είδαν" οι θεσμοί – και €1,5 δισ. το φρέσκο χρήμα από το ομόλογο Ιουλίου). Η ασφυκτική κατάσταση προκλήθηκε από την υποχρέωση διακανονισμού ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου (συνολικά €10,24 δισ. κατά το εννεάμηνο Απριλίου-Δεκεμβρίου), την προκαταβολή τόκων ομολόγων, το "κοινωνικό μέρισμα". Διαχειριστικά, αυτό επετεύχθη με το εργαλείο του βραχυπρόθεσμου δανεισμού – οι συνολικές δανειακές συμβάσεις repos Δεκεμβρίου ήταν διπλάσιες από τις "ρουτίνες" των προηγουμένων μηνών, €65 δισ. έναντι €33 δισ.
• Για να κατανοηθεί το αίτημα Τσακαλώτου προς τους θεσμούς να νομοθετηθεί η υποχρεωτική συγκέντρωση των διαθεσίμων των οργανισμών του δημοσίου στην ΤτΕ, γρήγορο background: Η κατάθεση των διαθεσίμων στην ΤτΕ γίνεται ατόκως – οπότε για τις διοικήσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος "απιστίας". Μέρος των ρευστών αντλείται για τα repos, οπότε η "απιστία" απομακρύνεται με την καταβολή υψηλότατου τόκου με την απόδοση να διαχέεται στα "επενδεδυμένα" και "αδρανή/άτοκα" κεφάλαια, η οποία πρέπει να είναι σημαντικά υψηλότερη από όποια απόδοση διαθεσίμων στις εμπορικές τράπεζες. Ο Τσακαλώτος με την "υποχρεωτική κατάθεση διαθεσίμων" γλυτώνει τις διοικήσεις από την ενδεχόμενη "απιστία", και ταυτοχρόνως απελευθερώνει εαυτόν από την καταβολή υψηλού τόκου στα repos. Επιδιώκει το φτιάξιμο του μαξιλαριού με κόστος εξυπηρέτησης σημαντικά χαμηλότερου από 1%, εις βάρος των υπηρεσιών που προσφέρουν στους πολίτες οι οργανισμοί.
• Ο σχεδιασμός και κυρίως ο χρονισμός του swap των ομολόγων έχει ουρές. Έγινε 5/12 με ημερομηνία αποκοπής κουπονιού 30/1. Προκατεβλήθησαν οι τόκοι το 2017 ελαφρύνοντας τις ανάγκες 2018. Όμως, οι συνολικές ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους Ιανουαρίου 2019 από €420 εκατ γίνονται €1.5 δις! Εν ολίγοις, πέραν των επιπτώσεων στην καμπύλη αποδόσεων, με το swap έγινε μια μετάθεση υποχρεώσεων του 2018 στα οικονομικά έτη 2017 και 2019. Δεν επηρεάζεται η "δημοσιονομική επίδοση" Τσακαλώτου, δεδομένου ότι το βάρος 2017 καλύφθηκε με "δημιουργικό" βραχυπρόθεσμο δανεισμό που δεν μετράει στο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης (απλώς διαλύει τους οργανισμούς) και κληροδοτεί πρόβλημα στο 2019 – το οποίο θα μεγαλώσει με ενδεχόμενες νέες εκδόσεις ομολόγων...”.
Όπως υποστηρίζεται στην έρευνα "Όλα δείχνουν πως η πολιτική της "καθαρής εξόδου" συνοδεύεται από σχεδιασμό διαχειριστικής ασφυξίας της επόμενης κυβέρνησης. Στα παραπάνω μπορεί να προστεθεί η αύξηση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης χρέους από τις ανταλλαγές ομολόγων Ιουλίου-Δεκεμβρίου κατά περίπου €300 εκατ – πέραν της αύξησης του χρέους χωρίς εισροή κεφαλαίων κατά €320 εκατ περίπου, καθώς επίσης και το κόστος εξυπηρέτησης των νέων εκδόσεων ομολόγων...”.
Σύμφωνα με έρευνα του Γ. Προκοπάκη που παρουσιάσθηκε σε εκδήλωση του e-kyklos, ένα σκιώδες πανάκριβο χρέος οδηγεί σε ασφυξία την οικονομία παγιδεύοντας την επόμενη κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση έχει ξεθάψει την παλιά τακτική της "δημιουργικής λογιστικής” με την οποία το πραγματικό χρέος κρύβεται κάτω από το χαλί, καθώς οι βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις του με εργαλείο τα repos με τα διαθέσιμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα εξαφανίζονται και... επανεμφανίζονται στη μετάβαση από το ένα στο άλλο οικονομικό έτος.
Η τακτική αυτή κρύβει στη σκιά της διαχείρισης του χρέους περί τα 7 – 9 δισ. ευρώ με ένα κόστος που για ορισμένα από αυτά τα ποσά φτάνει το εξωφρενικά ακριβό ποσοστό του 31% (!).
Τα αποκαλυπτικά αυτά στοιχεία παρουσιάσθηκαν από την έρευνα του συμβούλου επιχειρήσεων Γ. Προκοπάκη στο πλαίσιο της εκδήλωσης που οργανώθηκε χθες από τον "Κύκλο Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση” με την παρουσία του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γκίκα Χαρδούβελη, του Παναγιώτη Λιαργκόβα και της Μιράντας Ξαφά. Σύμφωνα με τους παρευρισκόμενους που συμμερίστηκαν τις αποκαλύψεις της έρευνας του Γ. Προκοπάκη η "τακτική” που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση με το περιβόητο εγχείρημα της εξόδου στις αγορές θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα καθώς οι αγορές θα στερήσουν αντί να προσθέσουν ελευθερία κινήσεων στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Όπως υποστήριξε ο κ. Προκοπάκης τα παράλογα επιτόκια, ειδικά δια την περίπτωση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού (δανειακές συμβάσεις ολίγων ημερών που ανανεώνονται – ο χρονισμός της λήξης των συμβάσεων επιτρέπει την καταγραφή μιας επιθυμητής εικόνας την ημέρα υποχρεωτικού ελέγχου του υπολοίπου) παραπέμπουν σε "απόκρυψη χρέους".
Όπως αποδεικνύει στην έρευνά του, ο πραγματικός μέσος δανεισμός της κυβέρνησης "είναι υψηλότερος από τον καταγραφόμενο και καλλωπίζεται τεχνητώς”. Η εκτίμηση στην οποία καταλήγει η έρευνα είναι ότι το "κρυφό χρέος" 2017 είναι τουλάχιστον €6 δισ. – έως και €12 δισ. Και αυτό αποτυπώνεται στο γεγονός ότι μεταξύ τέλους 2017 και αρχών του 2018 τα repos κάνουν ένα ανεξήγητο άλμα στα 20 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με την έρευνα:
• "Το 2017 έκλεισε με συνολικά διαθέσιμα του δημοσίου ύψους Μαρτίου 2015 – πολύ λίγα δηλαδή, €930 εκατ. Δεν υπάρχει πουθενά η "μαγιά" του μαξιλαριού (υποτίθεται €0,9 δισ. ESM – το "είδαν" οι θεσμοί – και €1,5 δισ. το φρέσκο χρήμα από το ομόλογο Ιουλίου). Η ασφυκτική κατάσταση προκλήθηκε από την υποχρέωση διακανονισμού ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου (συνολικά €10,24 δισ. κατά το εννεάμηνο Απριλίου-Δεκεμβρίου), την προκαταβολή τόκων ομολόγων, το "κοινωνικό μέρισμα". Διαχειριστικά, αυτό επετεύχθη με το εργαλείο του βραχυπρόθεσμου δανεισμού – οι συνολικές δανειακές συμβάσεις repos Δεκεμβρίου ήταν διπλάσιες από τις "ρουτίνες" των προηγουμένων μηνών, €65 δισ. έναντι €33 δισ.
• Για να κατανοηθεί το αίτημα Τσακαλώτου προς τους θεσμούς να νομοθετηθεί η υποχρεωτική συγκέντρωση των διαθεσίμων των οργανισμών του δημοσίου στην ΤτΕ, γρήγορο background: Η κατάθεση των διαθεσίμων στην ΤτΕ γίνεται ατόκως – οπότε για τις διοικήσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος "απιστίας". Μέρος των ρευστών αντλείται για τα repos, οπότε η "απιστία" απομακρύνεται με την καταβολή υψηλότατου τόκου με την απόδοση να διαχέεται στα "επενδεδυμένα" και "αδρανή/άτοκα" κεφάλαια, η οποία πρέπει να είναι σημαντικά υψηλότερη από όποια απόδοση διαθεσίμων στις εμπορικές τράπεζες. Ο Τσακαλώτος με την "υποχρεωτική κατάθεση διαθεσίμων" γλυτώνει τις διοικήσεις από την ενδεχόμενη "απιστία", και ταυτοχρόνως απελευθερώνει εαυτόν από την καταβολή υψηλού τόκου στα repos. Επιδιώκει το φτιάξιμο του μαξιλαριού με κόστος εξυπηρέτησης σημαντικά χαμηλότερου από 1%, εις βάρος των υπηρεσιών που προσφέρουν στους πολίτες οι οργανισμοί.
• Ο σχεδιασμός και κυρίως ο χρονισμός του swap των ομολόγων έχει ουρές. Έγινε 5/12 με ημερομηνία αποκοπής κουπονιού 30/1. Προκατεβλήθησαν οι τόκοι το 2017 ελαφρύνοντας τις ανάγκες 2018. Όμως, οι συνολικές ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους Ιανουαρίου 2019 από €420 εκατ γίνονται €1.5 δις! Εν ολίγοις, πέραν των επιπτώσεων στην καμπύλη αποδόσεων, με το swap έγινε μια μετάθεση υποχρεώσεων του 2018 στα οικονομικά έτη 2017 και 2019. Δεν επηρεάζεται η "δημοσιονομική επίδοση" Τσακαλώτου, δεδομένου ότι το βάρος 2017 καλύφθηκε με "δημιουργικό" βραχυπρόθεσμο δανεισμό που δεν μετράει στο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης (απλώς διαλύει τους οργανισμούς) και κληροδοτεί πρόβλημα στο 2019 – το οποίο θα μεγαλώσει με ενδεχόμενες νέες εκδόσεις ομολόγων...”.
Όπως υποστηρίζεται στην έρευνα "Όλα δείχνουν πως η πολιτική της "καθαρής εξόδου" συνοδεύεται από σχεδιασμό διαχειριστικής ασφυξίας της επόμενης κυβέρνησης. Στα παραπάνω μπορεί να προστεθεί η αύξηση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης χρέους από τις ανταλλαγές ομολόγων Ιουλίου-Δεκεμβρίου κατά περίπου €300 εκατ – πέραν της αύξησης του χρέους χωρίς εισροή κεφαλαίων κατά €320 εκατ περίπου, καθώς επίσης και το κόστος εξυπηρέτησης των νέων εκδόσεων ομολόγων...”.
