Υπάρχει μία "θεωρία” που υποστηρίζει οτι οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες, μεταξύ των οποίων η ΕΚΤ, θα χρησιμοποιήσουν ένα επόμενο μεγάλο σοκ στις χρηματαγορές, για να "νομιμοποιήσουν” τον επόμενο κύκλο παρέμβασης με ακόμα μεγαλύτερα και ισχυρότερα εργαλεία χρηματοδότησης.
Αυτη η "θεωρία” σύμφωνα με εκτιμήσεις που βασίζονται στα "θέματα” που συζητούνται τον τελευταίο καιρό, στον όροφο του ΔΣ της ΕΚΤ στον ουρανοξύστη της στην Φρανκφούρτη, "δεν ισχύει για την ΕΚΤ...”.
Ο λόγος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, έχει να κάνει με την εξαιρετικά "ευθραυστη κατάσταση” στο ευρωσύστημα εξ αφορμής των εξελίξεων στην γειτονική Ιταλία, στην οποία η οικονομική και η πολιτική κρίση εξελίσσονται άμεσα σε έναν "γόρδιο δεσμό” που κανείς δεν προσφέρει "ιδέες” για το πώς θα μπορούσε να λυθεί.
Με άλλα λόγια "η ΕΚΤ δεν έχει την πολυτέλεια της Fed να κλωτσήσει το μπαλάκι πιο κάτω...”, αφήνοντας το πρόγραμμα παρεμβάσεων στα τρέχοντα επίπεδα.
Υπάρχει όμως, σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, και ένας επιπλέον λόγος για άμεση δράση και αυτός είναι η ανάγκη να απαντηθεί η πρόσφατη πρόκληση αμφισβήτησης από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, με σκοπό και πάλι να καθησυχάσουν οι αγορές από τα ερωτηματικά που αυτή η διένεξη έχει προκαλέσει για το ευρώ και το μέλλον της Ευρωζώνης.
Έτσι κι αλλιώς η πρόσφατη "πρόταση” Μακρόν – Μέρκελ για τη δημιουργία του Ταμείου Ανακαμψης του μισού τρισ. ευρώ, στο πλαίσιο του συστήματος δαπανών του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού, δεν ήταν σαν μέγεθος, ούτε μπορεί να γίνει σημαντικός και επαρκής παράγοντας σταθεροποίησης ακόμα και αν μετατραπεί άμεσα σε "απόφαση” από τις 27 χώρες μέλη...
Για άλλη μια φορά ο μοναδικός ισχυρός "παίκτης” στο γήπεδο της Ε.Ε. και του ευρω παραμένει η άμεση παρέμβαση της ΕΚΤ.
Και το χρονικό περιθώριο που έχει η ΕΚΤ περιορίζεται καθώς ο όγκος του PEPP και των 750 δισ. ευρω του έκτακτου QE, από τα μέσα του Αυγούστου μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβη, εξαντλείται.
Υπάρχει βέβαια και το ΔΣ του Ιουλίου αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να περιμένει μέχρι τότε για να πάρει θέση απέναντι στην Ιταλία. Και πολύ περισσότερο απ' όλους οι γαλλικές τράπεζες οι οποίες είναι "ανοικτές” απέναντι στην Ιταλία οσο σχεδόν όλοι οι άλλοι Ευρωπαιοι μαζί... Αν το παρελθόν μπορεί να διδάξει κάτι, όπως για παράδειγμα με την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με το PSI και το PSI +, πρώτα θα διασφαλισθεί η έξοδος των "ξένων” και μετά θα "τρέξει” η διαδικασία εξυγίανσης...
Και προς το παρόν κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται να φύγει "μαζικά” από την Ιταλία, παρα το γεγονός οτι διαπιστώνεται μία μικρή τάση "φυγής” η οποία όμως υπερκαλύπτεται από τους "αγοραστές” με ισχυρότερη την ιταλική Κεντρική Τράπεζα κατ' εντολήν της ΕΚΤ. Οσο για το πακέτο του μισού τρισ. της πρότασης Μακρόν-Μέρκελ, που ξαφνικά –ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της εισόδου της Γερμανίας σε ισχυρή ύφεση– υποστηρίζει και ο Σόιμπλε, σαν μέγεθος δεν κρίνεται επαρκές, αλλά ανοίγει νέες πόρτες για "περισσότερη Ευρώπη” με τα (ευρω)ομόλογα χρηματοδότησής του που θα εκδόσει η Κομισιόν...
Ελληνικά vs ιταλικών ομολόγων
Τα "σημάδια” κατα συνέπεια προδιαθέτουν τις αγορές για μία θετική "παρέμβαση” της ΕΚΤ στις 4 Ιουνίου με ανακοίνωση είτε της επέκτασης του PEPP είτε με την δήλωση ότι θα επεκταθεί στο άμεσο μέλλον το PEPP.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό παρατηρείται μία σταθερά ομαλή διολίσθηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων με "τα πάνω και τα κάτω” της να έχουν ενα σημαντικά μικρότερο φάσμα διακύμανσης από τα αντίστοιχα ιταλικά.
Η μικρότερη αυτή διακύμανση θα δοκιμασθεί θετικά ή αρνητικά από την απόφαση (ή την μή απόφαση) της 4ης Ιουνίου.
Και το κρίσιμο στην "κίνηση” αυτή θα είναι η διαπίστωση απαγκίστρωσης (ή μη) της πορείας των αποδόσεών τους από τα αντίστοιχα ιταλικά.
Βέβαια όπως αναφέρεται αρμοδίως η συμπεριφορά αυτή, επηρεάζεται από το γεγονός οτι τα ελληνικά ομόλογα, παραμένουν ενα "προϊόν” που δεν υπάρχει σε υπερ-επάρκεια στην δευτερογενή αγορά, όπως συμβαίνει αυτό τον καιρό με κάθε άλλου είδους τίτλο χρέους.
Οπως επίσης και από το γεγονός ότι εδώ και δύο μήνες με την παραχώρηση του waiver από την ΕΚΤ, οι ελληνικές τράπεζες έχουν κάθε λόγο να αυξήσουν τα σχετικά χαρτοφυλάκιά τους, αφού με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα μπορούν πλέον να αυξήσουν την άντληση ρευστότητας μέσω των προγραμμάτων TLTROs της ΕΚΤ μεσω των οποίων οι ελληνικές τράπεζες "πληρώνονται” από την ΕΚΤ για να τα ζητήσουν...
Κατά συνέπεια αυτή την περίοδο έχουν συγκεντρωθεί σχεδόν όλοι οι "όροι”, εσωτερικοί και εξωτερικοί, σε συνάρτηση με τις αποφάσεις της 4ης Ιουνίου για μία πραγματική βελτίωση στο μέτωπο της διαχείρισης του δημόσιου χρέους από τον ΟΔΔΗΧ, με πολύ σημαντικές θετικές επιπτώσεις και για την διαχείριση του ιδιωτικού χρέους που διακρατούν οι ελληνικές τράπεζες. Με άλλα λόγια αν τα νέα είναι "καλά” την 4η Ιουνίου το ΥΠΟΙΚ και ο ΟΔΔΗΧ θα μπορέσουν να κινηθούν με τρόπο που και η "ζήτηση” από την δευτερογενή αγορά θα ικανοποιηθεί (εν μέρει) και θα αυξήσουν, χωρίς πιέσεις από την αγορά, την ρευστότητα του δημοσίου. Αλλωστε "λογιστικά” προσεγγίζοντας τα μεγέθη οι προβλεπόμενες "αγορές” ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ είναι υπερδιπλάσιες σε όγκο από τις εκδόσεις που έχει σκοπό να κάνει το ελληνικό δημόσιο μέχρι τέλος του έτους, γεγονός που μπορεί να στηρίξει την πρόβλεψη οτι η "ζήτηση” θα παραμείνει ισχυρή...
Αυτη η "θεωρία” σύμφωνα με εκτιμήσεις που βασίζονται στα "θέματα” που συζητούνται τον τελευταίο καιρό, στον όροφο του ΔΣ της ΕΚΤ στον ουρανοξύστη της στην Φρανκφούρτη, "δεν ισχύει για την ΕΚΤ...”.
Ο λόγος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, έχει να κάνει με την εξαιρετικά "ευθραυστη κατάσταση” στο ευρωσύστημα εξ αφορμής των εξελίξεων στην γειτονική Ιταλία, στην οποία η οικονομική και η πολιτική κρίση εξελίσσονται άμεσα σε έναν "γόρδιο δεσμό” που κανείς δεν προσφέρει "ιδέες” για το πώς θα μπορούσε να λυθεί.
Με άλλα λόγια "η ΕΚΤ δεν έχει την πολυτέλεια της Fed να κλωτσήσει το μπαλάκι πιο κάτω...”, αφήνοντας το πρόγραμμα παρεμβάσεων στα τρέχοντα επίπεδα.
Υπάρχει όμως, σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, και ένας επιπλέον λόγος για άμεση δράση και αυτός είναι η ανάγκη να απαντηθεί η πρόσφατη πρόκληση αμφισβήτησης από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, με σκοπό και πάλι να καθησυχάσουν οι αγορές από τα ερωτηματικά που αυτή η διένεξη έχει προκαλέσει για το ευρώ και το μέλλον της Ευρωζώνης.
Έτσι κι αλλιώς η πρόσφατη "πρόταση” Μακρόν – Μέρκελ για τη δημιουργία του Ταμείου Ανακαμψης του μισού τρισ. ευρώ, στο πλαίσιο του συστήματος δαπανών του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού, δεν ήταν σαν μέγεθος, ούτε μπορεί να γίνει σημαντικός και επαρκής παράγοντας σταθεροποίησης ακόμα και αν μετατραπεί άμεσα σε "απόφαση” από τις 27 χώρες μέλη...
Για άλλη μια φορά ο μοναδικός ισχυρός "παίκτης” στο γήπεδο της Ε.Ε. και του ευρω παραμένει η άμεση παρέμβαση της ΕΚΤ.
Και το χρονικό περιθώριο που έχει η ΕΚΤ περιορίζεται καθώς ο όγκος του PEPP και των 750 δισ. ευρω του έκτακτου QE, από τα μέσα του Αυγούστου μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβη, εξαντλείται.
Υπάρχει βέβαια και το ΔΣ του Ιουλίου αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να περιμένει μέχρι τότε για να πάρει θέση απέναντι στην Ιταλία. Και πολύ περισσότερο απ' όλους οι γαλλικές τράπεζες οι οποίες είναι "ανοικτές” απέναντι στην Ιταλία οσο σχεδόν όλοι οι άλλοι Ευρωπαιοι μαζί... Αν το παρελθόν μπορεί να διδάξει κάτι, όπως για παράδειγμα με την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με το PSI και το PSI +, πρώτα θα διασφαλισθεί η έξοδος των "ξένων” και μετά θα "τρέξει” η διαδικασία εξυγίανσης...
Και προς το παρόν κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται να φύγει "μαζικά” από την Ιταλία, παρα το γεγονός οτι διαπιστώνεται μία μικρή τάση "φυγής” η οποία όμως υπερκαλύπτεται από τους "αγοραστές” με ισχυρότερη την ιταλική Κεντρική Τράπεζα κατ' εντολήν της ΕΚΤ. Οσο για το πακέτο του μισού τρισ. της πρότασης Μακρόν-Μέρκελ, που ξαφνικά –ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της εισόδου της Γερμανίας σε ισχυρή ύφεση– υποστηρίζει και ο Σόιμπλε, σαν μέγεθος δεν κρίνεται επαρκές, αλλά ανοίγει νέες πόρτες για "περισσότερη Ευρώπη” με τα (ευρω)ομόλογα χρηματοδότησής του που θα εκδόσει η Κομισιόν...
Ελληνικά vs ιταλικών ομολόγων
Τα "σημάδια” κατα συνέπεια προδιαθέτουν τις αγορές για μία θετική "παρέμβαση” της ΕΚΤ στις 4 Ιουνίου με ανακοίνωση είτε της επέκτασης του PEPP είτε με την δήλωση ότι θα επεκταθεί στο άμεσο μέλλον το PEPP.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό παρατηρείται μία σταθερά ομαλή διολίσθηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων με "τα πάνω και τα κάτω” της να έχουν ενα σημαντικά μικρότερο φάσμα διακύμανσης από τα αντίστοιχα ιταλικά.
Η μικρότερη αυτή διακύμανση θα δοκιμασθεί θετικά ή αρνητικά από την απόφαση (ή την μή απόφαση) της 4ης Ιουνίου.
Και το κρίσιμο στην "κίνηση” αυτή θα είναι η διαπίστωση απαγκίστρωσης (ή μη) της πορείας των αποδόσεών τους από τα αντίστοιχα ιταλικά.
Βέβαια όπως αναφέρεται αρμοδίως η συμπεριφορά αυτή, επηρεάζεται από το γεγονός οτι τα ελληνικά ομόλογα, παραμένουν ενα "προϊόν” που δεν υπάρχει σε υπερ-επάρκεια στην δευτερογενή αγορά, όπως συμβαίνει αυτό τον καιρό με κάθε άλλου είδους τίτλο χρέους.
Οπως επίσης και από το γεγονός ότι εδώ και δύο μήνες με την παραχώρηση του waiver από την ΕΚΤ, οι ελληνικές τράπεζες έχουν κάθε λόγο να αυξήσουν τα σχετικά χαρτοφυλάκιά τους, αφού με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα μπορούν πλέον να αυξήσουν την άντληση ρευστότητας μέσω των προγραμμάτων TLTROs της ΕΚΤ μεσω των οποίων οι ελληνικές τράπεζες "πληρώνονται” από την ΕΚΤ για να τα ζητήσουν...
Κατά συνέπεια αυτή την περίοδο έχουν συγκεντρωθεί σχεδόν όλοι οι "όροι”, εσωτερικοί και εξωτερικοί, σε συνάρτηση με τις αποφάσεις της 4ης Ιουνίου για μία πραγματική βελτίωση στο μέτωπο της διαχείρισης του δημόσιου χρέους από τον ΟΔΔΗΧ, με πολύ σημαντικές θετικές επιπτώσεις και για την διαχείριση του ιδιωτικού χρέους που διακρατούν οι ελληνικές τράπεζες. Με άλλα λόγια αν τα νέα είναι "καλά” την 4η Ιουνίου το ΥΠΟΙΚ και ο ΟΔΔΗΧ θα μπορέσουν να κινηθούν με τρόπο που και η "ζήτηση” από την δευτερογενή αγορά θα ικανοποιηθεί (εν μέρει) και θα αυξήσουν, χωρίς πιέσεις από την αγορά, την ρευστότητα του δημοσίου. Αλλωστε "λογιστικά” προσεγγίζοντας τα μεγέθη οι προβλεπόμενες "αγορές” ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ είναι υπερδιπλάσιες σε όγκο από τις εκδόσεις που έχει σκοπό να κάνει το ελληνικό δημόσιο μέχρι τέλος του έτους, γεγονός που μπορεί να στηρίξει την πρόβλεψη οτι η "ζήτηση” θα παραμείνει ισχυρή...
