Τι φέρνει το ακραίο σενάριο του 50% (και άνω)

Το σκηνικό ανατρέπεται άρδην στην ακραία περίπτωση που το κούρεμα των ομολόγων φθάσει ή υπερβεί το 50%. Κατ' αρχάς αν επιβληθεί τόσο μεγάλο «κούρεμα», είναι σαφές πλέον ότι ανατρέπεται η συμφωνία της 21ης Ιουλίου διότι προφανώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπ' αυτούς τους όρους η συμμετοχή των ιδιωτών γίνεται σε εθελοντική βάση. Με το δεδομένο αυτό η συμμετοχή των ιδιωτών μετατρέπεται πλέον σε «αναδιάρθρωση του χρέους», η οποία αποτελεί πιστωτικό γεγονός και πυροδοτεί την εξόφληση των ασφάλιστρων κινδύνου (CDS). Μία τέτοια εξέλιξη θα έχει αλυσιδωτές αρνητικές αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και σε ολόκληρη την ευρωζώνη, όπου είναι ορατός ο κίνδυνος του «ντόμινο». Στο εσωτερικό της χώρας τα οφέλη στο μέτωπο του δημόσιου χρέους από ένα τέτοιο κούρεμα είναι ελάχιστα και δεν αντισταθμίζουν τις παρενέργειες που θα προκληθούν. Εκτιμάται ότι το δημόσιο χρέος θα περιοριστεί κατά περίπου 26 δισ. ευρώ (έναντι 13 δισ. ευρώ που προέβλεπε η συμφωνία του Ιουλίου). Την ίδια στιγμή όμως η ΕΚΤ θα σταματήσει να δέχεται ως εγγύηση τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, προκαλώντας σημαντική πίεση στη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών. Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες οφείλουν περίπου 93 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ, τα οποία στη συντριπτική τους πλειονότητα «καλύπτονται» με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Εκτός από τη ρευστότητα ισχυρό θα είναι και το πλήγμα που θα δεχθούν οι τράπεζες και στην κεφαλαιακή τους επάρκεια, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται το κατά πόσο είναι επαρκή τα κεφάλαια των 30 δισ. ευρώ που μπορεί να έχει στη διάθεσή του το ΤΧΣ. Πρέπει δηλαδή η Ευρώπη να βρει λύση και να προσφέρει επιπλέον χρηματοδότηση.