Μέχρι 45% η συμμετοχή ασφαλισμένων στα φαρμακεία

Δραστικό περιορισμό στα φάρμακα που μπορούν να συνταγογραφούν οι γιατροί και να λαμβάνουν οι ασθενείς, θέτει το νέο μνημόνιο. Το σχετικό μέτρο μάλιστα τίθεται άμεσα σε εφαρμογή, με τους γιατρούς να συνταγογραφούν εφεξής μόνον τη δραστική ουσία ενός φαρμάκου για το 85% των συνταγών.





Για το υπόλοιπο 15%, οι γιατροί θα μπορούν να συνταγογραφούν «ελεύθερα», εφόσον η συνταγή αφορά ειδικές κατηγορίες παθήσεων και πολύ περιορισμένες ομάδες φαρμάκων. Οι ασφαλισμένοι που δεν... συμμορφωθούν θα αναγκαστούν να καλύψουν από την τσέπη τους τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ της τιμής του φθηνότερου φαρμάκου με εκείνου που θα επιλέξουν. Εκτιμάται μάλιστα ότι ο ασθενής καλείται πλέον να πληρώνει συμμετοχή που φτάνει μέχρι και 45% για την φαρμακευτική του περίθαλψη.

Μεγαλύτερη είναι η επιβάρυνση για τους ασφαλισμένους στα φάρμακα από την 1η Ιανουαρίου 2014, καθώς το νέο μνημόνιο προβλέπει ότι για την εκτέλεση κάθε συνταγής ο ασθενής θα καταβάλει ένα (1) ευρώ υπέρ Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), ακόμη και αν πρόκειται για χρόνιους ασθενείς. Το ευρώ θα το εισπράττει ο φαρμακοποιός, ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη πώς θα αποδίδεται στον ΕΟΠΥΥ.

Εκτός από το «καπέλο» στις συνταγές, οι ασθενείς που θα νοσηλεύονται σε δημόσιο νοσοκομείο θα πληρώνουν και... φόρο περίθαλψης ύψους 25 ευρώ. Πρόκειται για εισιτήριο το οποίο θα εξασφαλίζει τη νοσηλεία στο ΕΣΥ. Συνολικά τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο μνημόνιο για την Υγεία αφορούν στην εξοικονόμηση 1.112.900.000 ευρώ για το 2012-2013 και 114.000.000 για το 2014.

Σύμφωνα με τον κ. Νίκο Πολύζο, αναπληρωτή καθηγητή Διοίκησης και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, το «κόστος» του Μνημονίου για τους πολίτες σε ό,τι αφορά τα δημόσια νοσοκομεία είναι 150 εκατ. ευρώ. Όπως εξηγεί, είναι δυσανάλογα υψηλή η συμμετοχή των πολιτών σε σχέση με την εξοικονόμηση που προκύπτει από τις προμήθειες (40 εκατ. ευρώ) και τις συνενώσεις (επίσης 40 εκατ. ευρώ).

Αναφέρει μάλιστα ότι και στους δύο αυτούς τομείς μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη εξοικονόμηση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ακόμη υπάρχει λίπος στις προμήθειες του ΕΣΥ, ενώ υπάρχουν δυνατότητες περιορισμού των δαπανών με τις συνενώσεις, χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση του πολίτη». Για τη συνταγογράφηση των φαρμάκων βάσει της δραστικής ουσίας, ο καθηγητής τονίζει ότι ακόμη δεν είμαστε έτοιμοι για ένα τέτοιο μέτρο, το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί σε συνδυασμό με τα θεραπευτικά πρωτόκολλα, ώστε να έχουν σαφείς οδηγίες οι συνταγογραφούντες γιατροί».

Τι άλλο προβλέπει το Μνημόνιο για την Υγεία
Σε λιγότερο από ένα μήνα εντάσσεται στον ΕΟΠΥΥ ένα ακόμη Ταμείο: το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ). Από τη ρύθμιση εξαιρούνται οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων που λειτουργούν με τη μορφή ΝΠΙΔ. Σύμφωνα όμως με το υπουργείο Οικονομικών, τα συγκεκριμένα «Ταμεία θα τύχουν αντικείμενο ξεχωριστής ρύθμισης στο άμεσο μέλλον, προκειμένου να εξορθολογιστεί ο τρόπος χρηματοδότησής τους, ιδίως μέσω της κατάργησης τυχόν προβλεπόμενων κοινωνικών πόρων».

Για τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ, οι αλλαγές έρχονται από την 1η Ιανουαρίου 2013: η εισφορά για υγειονομική περίθαλψη ανέρχεται σε 25,87 ευρώ το μήνα έναντι 14,65 που είναι σήμερα και θα επιφέρει ετήσια αύξηση της τάξης των 86.000.000 ευρώ, ταμειακή δε απόδοση της τάξης των 56.000.000 ευρώ.

Προβλέπεται επίσης ότι η μηνιαία φαρμακευτική δαπάνη των Ασφαλιστικών Οργανισμών δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1/12 του κονδυλίου που είναι εγγεγραμμένο στον ετήσιο προϋπολογισμό και αντιστοιχεί στη φαρμακευτική περίθαλψη (περί τα 240 εκατ. ευρώ τον μήνα). Σε περίπτωση απόκλισης, το υπερβάλλον μηνιαίο ποσό θα καταβάλλεται, σαν επιστροφή, από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Επιπλέον, οι εταιρείες υποχρεούνται να καταβάλουν rebate (επιστροφή ποσού) και στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, το οποίο υπολογίζεται στο 5% επί της νοσοκομειακής τιμής. Αλλά και οι φαρμακοποιοί θα καταβάλουν rebate (επιστροφή) 5% για τα ακριβά φάρμακα (της λίστας του νόμου 3816/2010). Για τις άλλες κατηγορίες φαρμάκων, ισχύει το rebate χωρίς πλέον τον περιορισμό της εμπρόθεσμης καταβολής των οφειλών από τα Ασφαλιστικά Ταμεία και μάλιστα οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2012.

Τέλος, απελευθερώνονται τα επαγγέλματα στον τομέα της παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ιατρεία, οδοντιατρεία, διαγνωστικά εργαστήρια, εργαστήρια φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, Μονάδων Αιμοκάθαρσης, εργαστηρίων φυσικοθεραπείας, αισθητικής, μονάδες αδυνατίσματος, καταστήματα οπτικών ειδών). Ουσιαστικά καταργούνται οι περιορισμοί που αφορούν στην ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών ιατρείων και διαγνωστικών κέντρων από φυσικά πρόσωπα και εταιρείες, με την προϋπόθεση να ορίζεται επιστημονικός υπεύθυνος κάτοχος άσκησης επαγγέλματος.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Κυριάκος Σουλιώτης, επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Υγείας, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Διαρθρωτικές αλλαγές για κοινωνική δικαιοσύνη

«Οι νέες παρεμβάσεις στον τομέα της υγείας μπορούν να προσεγγιστούν από δύο πλευρές. Από τη σκοπιά των δανειστών, η μετακύλιση ακόμη μεγαλύτερου βάρους στα νοικοκυριά, είναι η σκληρή απάντηση στην αδυναμία ή την καθυστέρηση της υλοποίησης διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες, πράγματι, θα μπορούσαν να έχουν περισσότερο αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Η «εσωτερική» οπτική από την άλλη, εντοπίζει το πρόβλημα των παρεμβάσεων αυτών αφενός στον αποκλεισμό ομάδων του πληθυσμού από τις απαραίτητες φροντίδες και αφετέρου στην αδυναμία πειθαρχίας του συστήματος υγείας σε τόσο περιοριστικούς στόχους δημόσιας δαπάνης. Υπό τις συνθήκες αυτές, αναδύεται (ξανά) το αίτημα για διαρθωτικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης όσον αφορά στη συμβολή των πολιτών στη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά είναι συνδεδεμένα με την πορεία της οικονομίας, από την οποία εξαρτάται το κατά πόσο τελικά οι παρεμβάσεις αυτές θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα...».

Φωτεινή Σκοπούλη, Υφυπουργός Υγείας
Συντεχνιακές ομάδες εμποδίζουν τις παρεμβάσεις

«Τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν στον τομέα της Υγείας είναι ουσιαστικά μείζονες διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Στόχο έχουν την ορθολογική οργάνωση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και την επιβολή ορθολογικών σχέσεων μεταξύ των συμβαλλομένων. Αποσκοπούν στην καλύτερη απόδοση της φροντίδας υγείας στον καθένα, παράλληλα με τη μείωση της απύθμενης σπατάλης και στην εισαγωγή κανόνων και πλαισίου για υγιή ανάπτυξη. Η σθεναρή αντίσταση στην εφαρμογή τους υποκινείται από συντεχνιακές ομάδες με ιδιαίτερα ευκαιριακά ατομικά και συλλογικά συμφέροντα. Οι πολιτικές επιλογές που υποστήριξαν αυτά τα συμφέροντα και αναβάλλουν την εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών έχουν οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενα, επιπρόσθετα μέτρα, τα οποία έχουν καθαρά δημοσιονομικό χαρακτήρα και μετακυλίουν τη δαπάνη στον ίδιο τον ασθενή. Θέλουμε να έχουμε ένα αποτελεσματικό σύστημα Υγείας για τον καθένα ή υποσκάπτουμε διαρκώς τη λειτουργία του; Το γεγονός ότι ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις ύστερα από 3 μήνες είναι σημαντικό έστω και την ύστατη στιγμή. Ελπίζω να συμβάλουν όλοι στην εφαρμογή τους με στόχο η συμμετοχή του ασθενή να μηδενιστεί».