Επιτακτική ανάγκη για πολιτική ωριμότητα

Είθισται η νέα χρονιά να προκαλεί αισιοδοξία για το μέλλον. Οι ευχές ότι κάτι καλύτερο θα συμβεί τους επόμενους μήνες, σε σύγκριση με τους προηγούμενους, είναι παράδοση που ξεκινά από την αλλαγή του έτους και συνεχίζεται τις επόμενες ημέρες.




Ετσι και η Ελλάδα ζει σε μια περίοδο ευχών και ελπίδων για ένα νέο ξεκίνημα. Ομως, το 2015 ξεκίνησε ακριβώς όπως τέλειωσε το 2014. Με αβεβαιότητα, αγωνία, ανησυχία για τις εξελίξεις σε πολιτικό και κυρίως σε οικονομικό επίπεδο. Τη χώρα βαραίνει το προεκλογικό κλίμα πόλωσης, σε συνδυασμό με την επαναφορά των εφιαλτικών σεναρίων για έξοδο από το ευρώ. Οι πολίτες βρίσκονται σε ένα διαρκές deza vu, σαν να ξύπνησαν από το ρεβεγιόν και να εύχονται... «Ευτυχές το 2012».

Σα να μην πέρασαν τρία χρόνια πολύ σκληρής λιτότητας, φόβου για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αγώνων για να επανέλθει η ηρεμία στην οικονομία, τις τράπεζες, το Χρηματιστήριο και γενικά τις αγορές.

Η Ελλάδα κέρδισε ξανά την εμπιστοσύνη των ξένων χάρη στη δημοσιονομική προσαρμογή και κυρίως χάρη στις θυσίες των πολιτών που απέδειξαν ότι μπορούν να αντέξουν, προκειμένου να ξαναδούν μια «κανονική» χώρα.

Και... περιέργως, το πολιτικό σύστημα επέδειξε την πρέπουσα ωριμότητα, ώστε να μη χαθούν επιτεύγματα δεκαετιών και μια ευρωπαϊκή πορεία που δεν πρέπει να αμφισβητείται από κανέναν.

Ωστόσο, στο λυκόφως του 2014 το ίδιο αυτό σύστημα αποφάσισε να δείξει ξανά τον κακό του εαυτό. Η έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης των κομμάτων σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η οικονομική κατάσταση και κυρίως μια συμφωνία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, φέρνοντας στο προσκήνιο αβεβαιότητες που είχαν θαφτεί στο μακρινό 2012.

Η οικονομία βρίσκεται ξανά στο απόσπασμα, η κυβέρνηση αγωνιά για τα έσοδα, οι τράπεζες φοβούνται ότι η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια θα κλονίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι πολίτες ξαναζούν τον εφιάλτη μιας νέας ανατροπής στη ζωή τους.

Προς τιμήν του ο ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικεί την εξουσία, έχει ως επίσημη γραμμή ότι θα διαφυλαχθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων και δεν τίθεται σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Ομως, οι διαφορετικές και πολλές φορές ακραίες φωνές που ακούγονται στην Κουμουνδούρου δημιουργούν σύγχυση και επιτείνουν τους φόβους.

Για τον λόγο αυτό, τα κόμματα που απαρτίζουν το σημερινό πολιτικό σύστημα οφείλουν να συνεννοηθούν για τα στοιχειώδη. Μπορεί οι σκοπιμότητες να είναι διαφορετικές. Μπορεί το μέσο και τα προγράμματα για την επίτευξη των στόχων να είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Ομως, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα οφείλουν να άρουν την αβεβαιότητα που βουλιάζει τη χώρα.

Το κρίσιμο στοίχημα τις επόμενες 22 ημέρες μέχρι τις εκλογές και ιδιαίτερα αμέσως μετά, είναι να διαφυλαχθεί ως «κόρη οφθαλμού» η οικονομία, η πρόοδος, η βάση πάνω στην οποία θα πατήσει η Ελλάδα για να βγει από την κρίση.

Εστω την ύστατη στιγμή ας ωριμάσει το πολιτικό σύστημα, για να μην επικρατήσει ο παραλογισμός και η ανευθυνότητα.