Οι «ύποπτοι», οι οπαδοί της δραχμής και οι αντάρτες

Όσο προσεκτικά όμως και αν γίνονται οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί αναφορικά με το εσωτερικό μέτωπο, αποτελεί κοινό μυστικό, πως τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται σίγουρο, με δεδομένη την πολυμορφία που παρουσιάζει η ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ.



Οι ομάδες, οι τάσεις και οι συνιστώσες που συνθέτουν το «ψηφιδωτό» της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κόμματος, δημιουργούν στην κυριολεξία σκηνικό κινούμενης άμμου. Η ταχύτητα δε, με την οποία συστήνονται «συμμαχίες», δημιουργούνται μέτωπα και διατυπώνονται απόψεις που φέρνουν σε αμηχανία του Μαξίμου, είναι τέτοια, που ουδείς μπορεί να προβλέψει το «αύριο» και να καταστρώσει ασφαλή σχέδια. Η κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μάλιστα το Σαββατοκύριακο, θεωρείται από πολλούς και ως μία πρώτη ευκαιρία αναμέτρησης δυνάμεων των εσωτερικών τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

«Αριστερή πλατφόρμα»
Ένα πρώτο και ορατό μέτωπο αφορά τους συνήθεις «υπόπτους» της Αριστερής Πλατφόρμας του Π. Λαφαζάνη (και στελεχών όπως ο Δ. Στρατούλης, ο Στ. Λεουτσάκος, ο Θ. Πετράκος, ο Κ. Λαπαβίτσας), που συχνά έχουν απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα με δηλώσεις τους περί σκληρής στάσης απέναντι στους δανειστές, ή ακόμη και με σενάρια περί επιστροφής στη δραχμή. Ωστόσο, το Μαξίμου, στην περίπτωση αυτή δεν δείχνει να φοβάται ότι θα υπάρξουν τελικώς μαζικές διαρροές, καθώς πέρα από τη σκληρή κριτική που ασκούν τα στελέχη της -κυρίως μέσω αρθρογραφίας στον ιστότοπο iskra- εκτιμάται ότι τελικώς θα συνταχθούν με τη συμφωνία, προκειμένου να μην προκαλέσουν κατάρρευση της κυβέρνησης και διάσπαση του κόμματος σε μία εξόχως κρίσιμη στιγμή για τη χώρα.

Μεμονωμένες διαφοροποιήσεις πάντως δεν πρέπει να αποκλείονται. Αρκεί να σημειώσουμε ότι ο Κ. Λαπαβίτσας δεν έπαψε ποτέ να τονίζει πως η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι η λύση, ενώ μόλις προχθές ξεκαθάριζε πως οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης δεν πρόκειται να κρατήσουν περισσότερο από μερικές εβδομάδες. Σε ανάλογο μήκος κύματος και ο Στ. Λεουτσάκος δήλωσε πως υπάρχει ζωή και μετά το ευρώ.

Με μεγάλο σκεπτικισμό αντιμετωπίζονται σίγουρα τάσεις όπως η ΔΕΑ του Αντ. Νταβανέλου, ο οποίος μάλιστα προ ημερών συμμετείχε και σε εκδήλωση μαζί με τον Γ. Μηλιό ξεκαθαρίζοντας πως «η ?όνη διέξοδος είναι η επιλογή της ρήξης ?ε τους δανειστές». Στις τάξεις της τάσης αυτής ανήκουν επίσης οι Ι. Γαϊτάνη και Ελ. Ψαρέα. Στις σκληρές και καλά οργανωμένες τάσεις κατατάσσεται και η ΚΟΕ του Ρ. Ρινάλντι, στην οποία εντάσσονται μεταξύ άλλων οι Δ. Κοδέλας, Β. Χατζηλάμπρου, Μαρία Τριανταφύλλου και Ελ. Σωτηρίου, ομάδα από την οποία θα μπορούσαν να σημειωθούν «διαρροές».

«Μοναχική» πορεία
Ουδείς εξάλλου μπορεί να προεξοφλήσει και τη στάση βουλευτών που δείχνουν να ακολουθούν «μοναχική» πορεία. Ο Αλ. Μητρόπουλος αν και προερχόμενος από τους «πασοκογενείς» (τάση που επί της ουσίας έχει διασπαστεί σε πολλά κομμάτια) εδώ και καιρό έχει τραβήξει τις δικές του γραμμές. Με δεδομένο και τον βαρύνοντα ρόλο που του παρέχει ο τίτλος του αντιπροέδρου της Βουλής, ο κ. Μητρόπουλος έχει ήδη προεξοφλήσει ότι η συμφωνία δεν είναι επωφελής και διατηρεί μνημονιακούς όρους αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τη στάση του. Αμφίβολη θεωρείται και η στάση του Γ. Μιχελογιαννάκη, ο οποίος πάντως εσχάτως καλεί σε? αντάρτικο. Άγνωστος «χ» παραμένει και η στάση της Ρ. Μακρή, η οποία βασιζόμενη στον ιδιαίτερα υψηλό αριθμό ψήφων που έλαβε στην περιφέρειά της και εμφανιζόμενη να μη δεσμεύεται ιδιαίτερα από τις γραμμές του κόμματος (ούτως ή άλλως προέρχεται από μετεγγραφή), ίσως να μη διστάσει να διαφοροποιηθεί στο τέλος. Άλλωστε το έχει πράξει και στην προηγούμενη κομματική της «στέγη».

Το «παζλ» συμπληρώνεται από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η πρόεδρος της Βουλής, με δεδομένες και τις προσωπικές της φιλοδοξίες, τις οποίες ουδέποτε έκρυψε, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί από μόνη της μία κατηγορία. Κάποιοι μάλιστα με δηκτικό ύφος σχολιάζουν ότι η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να «μην την έχει στα πόδια του» τοποθετώντας την στη Βουλή, τελικώς δεν απέδωσε, αφού η ίδια έχει φροντίσει να παρεμβαίνει σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα διεκδικώντας διακριτό πολιτικό ρόλο.