Ο μήνας του μέλιτος Εκκλησίας και ΣΥΡΙΖΑ μόλις τέλειωσε

Ένα ακόμη εσωκομματικό μέτωπο αναδύεται στον ΣΥΡΙΖΑ με τον «σκληρό» πυρήνα του κόμματος να θέτει, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα μας, ζήτημα διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας.



«Ο... μήνας του μέλιτος» για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Εκκλησία φαίνεται πως οδεύει προς το τέλος του, με τον πρώτο και, μάλιστα, οξύ καβγά μεταξύ των δύο πλευρών να γίνεται με αφορμή τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». Αν και οι απόψεις στο κυβερνών κόμμα υπέρ του διαχωρισμού των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας είναι γνωστές, ωστόσο η κυβέρνηση επέλεξε να μη θέσει το ζήτημα σε πρώτο πλάνο μετά τις εκλογές, καθώς είχε πολλά άλλα κρισιμότερα ζητήματα να αντιμετωπίσει. Για τον λόγο αυτό, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν με τον, ομολογουμένως, ερασιτεχνικό τρόπο με τον οποίο επέλεξε να το ανοίξει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης. Με αφορμή τα «ιερά λείψανα» της Αγίας Βαρβάρας ο κ. Φίλης «πέτυχε», όπως σχολίαζαν πολλοί με δηκτικό τρόπο, να? βγάλει σκελετούς από την ντουλάπα και να πυροδοτήσει έναν «ιερό πόλεμο».

Ο κ. Φίλης, αφού έκανε λόγο για «ειδωλολατρία» και «εμπόριο λειψάνων», έθεσε από τα τηλεοπτικά παράθυρα ζήτημα διαχωρισμού Κράτους - Εκκλησίας, λέγοντας ότι θα αποδειχθεί επωφελής για τον λαό. Ακολούθησαν οκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή για το κόστος της μεταφοράς του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα και του λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους, λέγοντας ότι πρόκειται για «προκλητικά δαπανηρή ιδιοτυπία που δύσκολα απαντάται ακόμη και σε θεοκρατικά κράτη».

«Μάχη»
Ο πολιτικός διάλογος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Εκκλησίας μετατράπηκε σε «μάχη». Ο διευθυντής Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Χάρης Κονιδάρης κατηγόρησε τον κ. Φίλη ότι «εμπορεύεται τα λείψανα ενός δήθεν αριστερού αντικληρικαλισμού». Θέση πήρε ακόμη και ο πάντοτε, χαμηλών τόνων, αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στέλνοντας μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. «Αυτοί που σκέφτονται τέτοια πράγματα (σ.σ. περί διαχωρισμού Κράτους - Εκκλησίας) θα το μετανοήσουν» είπε ο αρχιεπίσκοπος, προσθέτοντας ότι «οι άνθρωποι αυτοί είναι των λόγων. Τα λόγια, όμως, κούρασαν και έφτασαν τον τόπο σε αυτή την κατάσταση. Χρειαζόμαστε λόγο και όχι λόγια».

Μπορεί ο καβγάς για το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας να φέρει ακόμα και την οριστική ρήξη στις σχέσεις της κυβέρνησης με την Εκκλησία; Το «θερμό επεισόδιο» που επιχειρήθηκε να στηθεί στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας περισσότερο οφείλεται σε ιδεολογικές αγκυλώσεις ορισμένων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, που άλλωστε δεν κατέχουν και κυβερνητικές θέσεις, παρά σε έναν κεντρικό σχεδιασμό από την πλευρά της κυβέρνησης, τονίζουν στην «ΗτΣ» εκκλησιαστικοί κύκλοι. Προσθέτουν δε, ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, ανεξαρτήτως των προσωπικών πεποιθήσεών του για τη θρησκεία, αφενός μεν έχει δείξει τον σεβασμό του στο θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, αφετέρου δεν φαίνεται να θεωρεί, τουλάχιστον σε αυτή τη συγκυρία, ζήτημα αιχμής τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.

Γεγονός είναι ότι, σε επίπεδο συμβολισμών, τα μηνύματα που στέλνει ο Αλέξης Τσίπρας δείχνουν ότι δεν επιθυμεί να διαταράξει τις σχέσεις με την Εκκλησία. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα έβρισκε αντίθετους τους ΑΝΕΛ.

Ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, δεν φαίνεται να βλέπει θετικά το «άνοιγμα» του πρωθυπουργού προς την Εκκλησία. Μάλιστα, ξεκινά από διαφορετική ιδεολογική αφετηρία σε ό, τι αφορά το κρίσιμο θέμα της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η Εκκλησία ζητά να τηρηθεί η συμφωνία που επετεύχθη το 2013, όταν ο τότε πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς προχώρησε στη δημιουργία της Εταιρείας Αξιοποίησης της Eκκλησιαστικής Aκίνητης Περιουσίας, μέσω της οποίας θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν δεκάδες ακίνητα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών που είναι «μπλοκαρισμένα» επί χρόνια. Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, θεωρεί ότι η εκκλησιαστική περιουσία είναι «ηθικά υπονομευμένη», επειδή αποκτήθηκε επί τουρκοκρατίας και ως εκ τούτου το κράτος έχει το «ηθικό δικαίωμα» να την πάρει πίσω χωρίς αποζημίωση. Ο «ιερός πόλεμος» άρχισε...

ΑΠΟΨΕΙΣ

Χάρης Κονιδάρης διευθυντής Τύπου, Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Να γίνει σοβαρή συζήτηση, όχι με όρους καφενέ ή ρακομελάδικου

Ειλικρινά, καμία χώρα που σέβεται πραγματικά τον εαυτό της δεν ανοίγει -τη στιγμή που είναι υποχρεωμένη να λάβει άμεσα κρίσιμες αποφάσεις για την πορεία και την προοπτική της- ζητήματα που εμπεριέχουν ψευδεπίγραφες «ιδεολογικές» φορτίσεις και συνιστούν φιλοσοφικές παιδεύσεις πολυτελείας που απασχολούν μόνον μία υποτιθέμενη διανόηση. Εάν και εφόσον η πατρίδα σταθεί όρθια με αξιοπρέπεια στην Ενωμένη Ευρώπη -και κάθε Έλληνας, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, αυτό εύχεται να επιτύχει η κυβέρνηση- τότε υπάρχει πολύς χρόνος για να τεθούν στο τραπέζι, έστω και προς εκτόνωση των φονταμενταλιστών του αντικληρικαλισμού, θέματα που στην ουσία έχει επιλύσει η ίδια η ιστορική και πολιτειακή διαδρομή του ελληνικού έθνους, όπως ακριβώς είναι ο «διαχωρισμός» Κράτους - Εκκλησίας.Μόνο που η συζήτηση πρέπει να γίνει σοβαρά και όχι με όρους καφενέ ή, καλύτερα, ρακομελάδικου. Που σημαίνει ότι Dworkin, Unger, Habermas και λοιπούς φιλοσόφους του δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους μελετάμε από το πρωτότυπο ή έστω από μετάφραση και πάντως δεν τους? διαβάζουμε σε εκδόσεις τσέπης ή σε μορφή κόμικς για να κάνουμε απλά στη συνέχεια, ως ατάλαντοι μίμοι, ένα αδέξιο και τραγελαφικό copy paste. Γιατί, για παράδειγμα, εάν πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει κρατική θρησκεία, τότε σύντομα πρέπει να αναλάβει οιακοστρόφος της ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όπως ακριβώς αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι στο Ηνωμένο Βασίλειο η βασίλισσα Ελισσάβετ. Σίγουρα, πάντως, η απλή ανάγνωση του ελληνικού Συντάγματος είναι πολύ πιο παραγωγική από πρόχειρους και αισθητικά ανυπόφορους αφορισμούς.

Χρυσόστομος μητροπολίτης Μεσσηνίας
Απαιτείται σύνεση και ειλικρίνεια μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας

Τόσο η αφορμή, η οποία δόθηκε για να ανοίξει η συζήτηση περί διαχωρισμού των σχέσεων μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας, όσο και αυτό, καθεαυτό το θέμα, ούτε επιτυχείς ήταν, αλλά μάλλον θα μπορούσε να χαρακτηριστούν και ως ανεπίκαιροι. Οι στιγμές και η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμες για την πατρίδα μας. Δεν μας δίνουν τα περιθώρια να θέτουμε προς συζήτηση ένα τέτοιο θέμα, το οποίο είναι πολύπλοκο και πολυδιάστατο και για την επίλυσή του και την προσέγγισή του απαιτείται σύνεση, πνεύμα εμπιστοσύνης μεταξύ των διαφόρων θεσμών που συνομιλούν, καθώς και ειλικρίνεια. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν να κρατήσουν το θέμα ζέων, νομίζω ότι κάνουν περισσότερο κακό, παρά συμβάλλουν σε μια συνετή προσέγγιση του όλου θέματος με αποτελέσματα θετικά και ευοίωνα και για την Πολιτεία και για την Εκκλησία».