Ωρες ευθύνης για όλους στον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Αλ. Τσίπρας δεν επιθυμεί να διατηρηθεί επ’ αόριστον μια κατάσταση «ομηρείας» της κυβέρνησης από την εσωκομματική αντιπολίτευση, κάτι που δεν μπορεί να συνεχίζεται στην παρούσα φάση, «μπλοκάροντας» κάθε πρωτοβουλία για άσκηση πολιτικής από το Μαξίμου



Θρυαλλίδα εξελίξεων για τον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ότι θα αποτελέσει η συμφωνία που βρίσκεται στα «σκαριά» με τους δανειστές, καθώς όταν αυτή θα έρθει προς κύρωση στη Βουλή, θα φέρει άπαντες προ των ευθυνών τους, αναγκάζοντας επί της ουσίας βουλευτές και στελέχη να αποσαφηνίσουν τη θέση τους.

Την ίδια ώρα -αν και δημοσίως δεν παραδέχονται κάτι τέτοιο- κορυφαία κυβερνητικά στελέχη θεωρούν πως μπορεί να αποτελέσει πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Αλ. Τσίπρα προκειμένου να «καθαρίσει» το κόμμα, ακόμη και αν χρειαστεί να έρθει σε ρήξεις, επιβεβαιώνοντας το ηγετικό του προφίλ.

Άλλωστε θεωρείται δεδομένο ότι οι διαφωνίες - ισχυρές σε ορισμένες περιπτώσεις- και οι απειλές διαφοροποίησης, που τα τελευταία 24ωρα διατυπώνονται από πολλά στελέχη, δεν μπορούν να «ζυγιστούν» στις πραγματικές τους διαστάσεις, χωρίς πρώτα να έχουν δημοσιοποιηθεί οι ακριβείς όροι της συμφωνίας, με αποτέλεσμα η όλη συζήτηση προς το παρόν να γίνεται σε θεωρητική βάση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε, κάλεσε τους βουλευτές να περιμένουν να δουν πριν κρίνουν, ενώ και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιμένει ότι όταν οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και όρους, αυτοί θα είναι τέτοιοι που δεν θα επιτρέπουν την καταψήφισή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.

Ο «θόρυβος»
Υπό το πρίσμα αυτό μάλιστα, στο Μαξίμου πιστεύουν ότι ο «θόρυβος» του τελευταίου διαστήματος δεν οφείλεται σε πραγματική πρόθεση ρήξης με τις κυβερνητικές επιλογές, αλλά περισσότερο σε διάθεση συγκεκριμένων στελεχών και ομάδων να καταστήσουν σαφή τον πολιτικό τους ρόλο εντός κυβέρνησης και κόμματος και να στείλουν μήνυμα στους ψηφοφόρους τους ότι «διαφυλάττουν» τις κόκκινες γραμμές για τις οποίες έχουν δεσμευθεί.

Στο πλαίσιο αυτό, στην κυβέρνηση εξετάζονται δύο σενάρια. Στην πρώτη και καλύτερη εκδοχή -αν και λιγότερο πιθανή- η συμφωνία που θα επιτευχθεί δεν θα περιλαμβάνει ιδιαίτερα επαχθής όρους και υποχωρήσεις από τις προεκλογικές δεσμεύσεις, και κατά συνέπεια δεν πρόκειται να προκαλέσει σημαντικές ενστάσεις, ούτε και κινδύνους ηχηρών διαφοροποιήσεων.

Μια τέτοια εξέλιξη, θα ενίσχυε τον Αλ. Τσίπρα τόσο στην εκλογική του βάση, όσο και στο εσωκομματικό πεδίο, αφού θα επιβεβαίωνε την επιχειρηματολογία του ότι οι συζητήσεις με τους δανειστές κράτησαν επί μακρόν, ακριβώς γιατί η ελληνική πλευρά επέμεινε στις θέσεις της φέρνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και αποδεικνύοντας ότι σε αντίθεση με την προηγούμενη κυβέρνηση, μπόρεσε να «διαπραγματευτεί» επί της ουσίας και όχι να δεχτεί αβασάνιστα όσα της πρότειναν.

Παράλληλα, μια τέτοια συμφωνία θα αποτελούσε και «όπλο» στα χέρια των βουλευτών έναντι των ψηφοφόρων τους, όταν το καλοκαίρι βρεθούν στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Διαχείριση
Επειδή όμως αυτή η εξέλιξη είναι μάλλον απίθανη, καθώς όπως ήδη φαίνεται στην κυοφορούμενη συμφωνία θα υπάρχουν και σκληροί όροι (σε αυτή τη φάση στο φορολογικό πεδίο κυρίως), ενώ θα μένουν ανοιχτά για το φθινόπωρο τα δύσκολα ζητήματα των εργασιακών και του ασφαλιστικού, το Μαξίμου απεργάζεται ήδη σχέδια για το πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση.

Με δεδομένο ότι ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει αποφασισμένος να φέρει εις πέρας μία συμφωνία που θα εξασφαλίζει την ομαλή χρηματοδότηση της χώρας και θα αποκλείει το καταστροφικό σενάριο της χρεοκοπίας, έστω και μέσω υποχωρήσεων και συμβιβασμών, δεν πρόκειται να επιτρέψει αυτή να «σκοντάψει» στις αντιδράσεις των στελεχών του. Πολλώ δε μάλλον αν πετύχει να ανοίξει και η συζήτηση για το χρέος, κάτι που θα ενίσχυε τη θέση του ότι η κυβέρνηση επιδιώκει «ενιαία» λύση και οριστική διευθέτηση του προβλήματος χρηματοδότησης της χώρας.

Καλύτερη άμυνα η επίθεση
Έτσι λοιπόν, στη λογική ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός έχει γίνει ήδη αποδέκτης εισηγήσεων, να ρίξει το γάντι στους αμφισβητίες, θέτοντας ευθέως ακόμη και την «απειλή» της κάλπης και καλώντας τους να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη της επιλογής η χώρα να μπει σε νέες περιπέτειες.

Η κίνηση αυτή, αν και υψηλού ρίσκου, καθώς θα έφερνε νέες χρονικές καθυστερήσεις και θα «δοκίμαζε» ακόμη περισσότερο τις αντοχές και τις ανοχές των δανειστών απέναντι στη χώρα, ωστόσο εκτιμάται ότι θα λειτουργούσε ως καταλύτης στο κόμμα. Και αυτό γιατί με βάση τη υψηλή δημοφιλία του Αλ. Τσίπρα, που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, ενδεχόμενες κάλπες το μόνο που θα κατέγραφαν θα ήταν η επαναβεβαίωση της στήριξης των πολιτών στο πρόσωπο και τους χειρισμούς του πρωθυπουργού, ενώ ταυτόχρονα θα αποδυνάμωναν τις ομάδες αντιφρονούντων, περιορίζοντας τις δυνατότητες παρέμβασής τους.

Παράλληλα θα απομάκρυναν και τον κίνδυνο η συμφωνία να περάσει με τις ψήφους της αντιπολίτευσης, ενώ στο κυβερνητικό στρατόπεδο θα είχαν σημειωθεί σημαντικές διαρροές. Κατά συνέπεια, στο Μαξίμου εκτιμούν πως ακόμη και στο απευκταίο ενδεχόμενο που οι εσωκομματικές σχέσεις οδηγηθούν στα άκρα, υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής τους, με ορισμένους μάλιστα να περιγράφουν το παραπάνω σχέδιο ως win - win σενάριο.

Άλλωστε παρά τις κατ' επανάληψιν δηλώσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα πλουραλιστικό κόμμα που λύνει με δημοκρατικό διάλογο τις διαφωνίες του, ο Αλ. Τσίπρας τους τελευταίους μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, δεν έχει κρύψει την πρόθεσή του για ύπαρξη ενιαίας γραμμής στα σημαντικά ζητήματα, κυρίως αυτά που αφορούν τις σχέσεις με τους δανειστές, κάτι που επιβεβαίωσε και η κίνησή του, να πάρει ουσιαστικά «πάνω του» τις διαπραγματεύσεις.

Κατά συνέπεια δεν επιθυμεί να διατηρηθεί επ' αόριστον μια κατάσταση «ομηρείας» της κυβέρνησης από την εσωκομματική αντιπολίτευση, κάτι που συνέβαινε μεν την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρισκόταν ακόμη στην εξουσία, αλλά δεν μπορεί να συνεχίζεται στην παρούσα φάση, «μπλοκάροντας» κάθε πρωτοβουλία για άσκηση πολιτικής από το Μαξίμου.