Λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα

Από το 2010, όταν το ΔΝΤ ανέλαβε σημαντικό ρόλο στο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα, πολλοί είχαν προειδοποιήσει για τη «σκληρή» στάση που θα κρατήσει.



Σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους, που εμφανίζονταν πάντα πιο διαλλακτικοί, οι εκπρόσωποι του Ταμείου έπαιζαν τον ρόλο του «κακού μπάτσου» κάθε φορά που γίνονταν διαπραγματεύσεις.

Είναι μνημειώδεις οι αντιπαραθέσεις του Γ. Στουρνάρα με τον Π. Τόμσεν, αλλά και το περιστατικό όπου ο νυν διοικητής της ΤτΕ έδειξε στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ την τρύπα στο παράθυρο του υπουργείου Οικονομικών από σφαίρα που είχαν ρίξει άγνωστοι λέγοντάς του: «Το βλέπετε αυτό; Αυτό είναι από σφαίρα. Θέλετε να ρίξετε την κυβέρνηση;».

Και στο παρελθόν το Ταμείο εμφάνιζε παράλογες απαιτήσεις, βάζοντας «νάρκη» στις συζητήσεις. Αλλες φορές υποχωρούσε, άλλες πετύχαινε να περάσει μέτρα που δύσκολα άντεχε η ελληνική κοινωνία. Τις περισσότερες φορές, πάντως, η διαφορετική στάση της τρόικας απέναντι στην Ελλάδα ήταν εμφανέσταση.

Η πρόταση να φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα είναι παλιά, αλλά προσκρούει πάντα στην άρνηση της Ε.Ε. και της ΕΚΤ και κυρίως του Βερολίνου, το οποίο δεν προτίθεται να αγοράσει το χρέος της Ελλάδας προς το Ταμείο. Επομένως, θα πρέπει να... ζήσουμε και με τους τρεις θεσμούς, επιδιώκοντας πάντα έναν έντιμο συμβιβασμό που θα αποκρούει τους παραλογισμούς, αλλά θα συμβάλει στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, που έπρεπε να γίνουν εδώ και χρόνια, όμως, με ευθύνη της Ελλάδας αναβάλλονται.

Οσο παράλογη κι αν ακούγεται η απαίτηση του ΔΝΤ για μείωση όλων των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, άλλο τόσο εκνευριστικό είναι το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να προωθήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το Ασφαλιστικό. Τα Ταμεία καταρρέουν, η αδυναμία καταβολής των συντάξεων είναι εμφανής, αλλά όλες οι κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να βάλουν «το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων». Δεν χρειάζεται το ΔΝΤ να μας υπενθυμίσει ότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να προχωρήσουμε σε γενναίες και πολλές φορές επώδυνες αλλαγές.

Η διαπραγμάτευση κρέμεται πλέον σε μια κλωστή. Δεν έχει καμιά σημασία την πιο κρίσιμη ώρα να καταλογιστούν οι ευθύνες για ένα πιθανό ναυάγιο. Είτε φταίνε οι διαφωνίες στην τρόικα είτε η αναβλητικότητα της κυβέρνησης, η ουσία είναι μία: Η οικονομία και η χώρα δεν έχουν άλλο χρόνο για χάσιμο.