«Αντί να καθυβρίζει τους Έλληνες, η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να αναγνωρίσει ότι ολόκληρη η Ευρώπη είναι Ελλάδα», σημειώνει στον υπότιτλο του κεντρικού άρθρου της η αυστριακή συντηρητική εφημερίδα "Σάλτσμπουργκερ Νάχριχτεν", στο οποίο ασκεί έντονη κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα και ιδιαίτερα απέναντι στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.
«Για τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο Έλληνας ομόλογός τους Γιάνης Βαρουφάκης είναι ένας τρελός που δεν έχει ιδέα από οικονομική πολιτική, αλλά που μιλάει πολύ» αναφέρει εισαγωγικά ο αρθρογράφος της εφημερίδας, Ρόναλντ Μπάρατσον, για να καταγγείλει στη συνέχεια πως «εδώ και χρόνια έχει εμπεδωθεί στην Ευρώπη η αηδιαστική, κακιά συνήθεια να κατηγορούνται οι Έλληνες για ανικανότητα, και οι πρόσφατες εκλογές, με τις οποίες οι Έλληνες απέρριψαν σαφέστατα αυτή τη δήθεν ευλογημένη πολιτική της ΕΕ, να θεωρούνται ως επιβεβαίωση αυτής της περιφρόνησης, καθώς ο λαός, ο οποίος βοηθήθηκε από το 2010 με δισεκατομμύρια, είναι επιπλέον θρασύς και αχάριστος».
«Σε όλη αυτή την εικόνα ταιριάζει ο δύσκολος κύριος Βαρουφάκης, καθώς ο τύπος αυτός θέτει σε κίνδυνο τη διάθεση επιπλέον δισεκατομμυρίων, επειδή αρνείται να εφαρμόσει τις απαιτούμενες από τους σοφούς της ΕΕ δήθεν μεταρρυθμίσεις, ενώ οι Βρυξέλλες θα ήταν ικανοποιημένες, ακόμη και μόνον αν αυτός υποσχόταν περικοπές που θα τις έδινε γραπτώς», αναφέρει ο αρθρογράφος, για να προσθέσει ότι «μέσα στις προηγούμενες ημέρες έφθασαν από την Αθήνα συμφιλιωτικοί τόνοι και δημιουργήθηκε η απειλητική ελπίδα, ότι κανείς μπορεί να κινήσει ακόμη και τη νέα κυβέρνηση για συνέχιση του άτυχου δρόμου, ο οποίος οδηγεί τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στην καταστροφή».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα και η διαμαρτυρία του τρελού Βαρουφάκη απλά προεξοφλούν την εξέλιξη η οποία θα συνταράξει σύντομα ολόκληρη την Ευρώπη. Η επιβαλλόμενη στην Ελλάδα πολιτική εφαρμόζεται σε ολόκληρη την ΕΕ και είναι για το σύνολο της ΕΕ καταστροφική, καθώς η υψηλή ανεργία, η ελάχιστη ανταγωνιστικότητα, οι ανύπαρκτες επενδύσεις, η αδιάλλακτη γραφειοκρατία, είναι χαρακτηριστικά της εικόνας».
Ο αρθρογράφος, όσον αφορά τα μέτρα σημειώνει ότι πρόκειται μόνον για υψηλότερους φόρους και για διαγραφή δημόσιων δαπανών για να μειωθούν με αυτό τον τρόπο τα τρέχοντα ελλείμματα και το υπάρχον χρέος, όμως στην πραγματικότητα διαπιστώνεται ότι τουναντίον αυξάνεται το χρέος στον χώρο του ευρώ, και επισημαίνει: «Οι αποτελεσματικές συνταγές είναι απλές: επενδύσεις, επενδύσεις και πάλι επενδύσει, σε νέα προϊόντα, σε νέες μεθόδους, σε λειτουργικές προσφορές υπηρεσιών του κράτους και σε υποδομές, καθώς μόνον με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται θέσεις εργασίας και κερδίζονται τα χρήματα για εξυπηρετηθεί το χρέος».
Οι πολιτικοί της λιτότητας δεν είναι μεν πρόθυμοι να δαπανήσουν ούτε ένα λεπτό του ευρώ για να διαμορφώσουν το μέλλον, ωστόσο τυπώνουν αδίστακτα δισεκατομμύρια ευρώ, δισεκατομμύρια για να αποκρούσουν κερδοσκοπίες, δισεκατομμύρια για να μεταφέρουν δημόσιο χρέος στην Κεντρική Τράπεζα, δισεκατομμύρια για να σώσουν τράπεζες, σημειώνει Ρόναλντ Μπάρατσον και καταλήγει, επισημαίνοντας: «Με ένα ελάχιστο μέρος αυτών των ποσών θα μπορούσε κανείς να εκτοξεύσει την Ευρώπη στην παγκόσμια κορυφή. Στον κορσέ του ευρωσυστήματος μόνη της η Ελλάδα δεν μπορεί να χαράξει έναν άλλο δρόμο. Ωστόσο κανένας δεν ακούει τον κύριο Βαρουφάκη».