Η ώρα για έναν έντιμο συμβιβασμό

Ενα ισχυρό χαρτί απέναντι στην αδιαλλαξία μέρους των δανειστών, έχει η ελληνική κυβέρνηση.



Η μικρότερη του αναμενομένου ύφεση για το 2015 αφενός μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαπραγμάτευση που είναι σε εξέλιξη με τους Θεσμούς και αφετέρου γεννά σοβαρές ελπίδες ότι και το 2016 η ύφεση θα είναι πολύ μικρότερη απ’ ό,τι αρχικά υπολογιζόταν.

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να απομακρύνει τις ακραίες φωνές από το ΔΝΤ που ζητούν μέτρα μέχρι το 2018 τα οποία θα μπορούσαν να φτάσουν το 5% του ΑΕΠ, ήτοι πάνω από 9 δισ. ευρώ. Ενα σενάριο ασφαλώς καταστροφικό και πέραν πάσης λογικής, για μια οικονομία η οποία δεν μπορεί να αντέξει άλλο.

Αλλωστε, με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία και με απίστευτες κοινωνικές εντάσεις θα κλείσει η παρούσα αξιολόγηση, ποιος θα πιστέψει ότι μπορεί η ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί το ακραίο σενάριο των επιπλέον μέτρων.

Πολλοί έχουν μιλήσει για το νέο... Μνημόνιο που θέλει να επιβάλει το ΔΝΤ. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη του κουαρτέτου, το Ταμείο δείχνει αδιάλλακτο, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά έχει να «ρίξει χρήμα» στην ελληνική οικονομία σχεδόν δύο χρόνια.

Μια χώρα που κάθε χρόνο από το 2008, πλην του 2014, παλεύει με την ύφεση, δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί μέτρα που θα προκαλέσουν τόσο βαθιά κρίση και τέτοιο «φρένο» στις ελπίδες για ανάκαμψη. Ισως αυτή τη φορά οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ να πειστούν ότι επιβάλλοντας νέα μέτρα, απλά οδηγείς με ταχύτερο τρόπο τη χώρα στον γκρεμό.

Ολα τα παραπάνω, ωστόσο, προϋποθέτουν κλείσιμο της αξιολόγησης το ταχύτερο. Η επιστροφή των Θεσμών και μια έντιμη συμφωνία, που θα λαμβάνει υπόψιν τα νέα δεδομένα της οικονομίας, είναι η μόνη λύση για να ξεφύγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να προχωρήσει με αποφασιστικά βήματα σε όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, χωρίς απαραίτητα να λάβει νέα υφεσιακά μέτρα. Και να ανοίξει τη συζήτηση για διευθέτηση του χρέους που θα δώσει μεγαλύτερη ελπίδα στην οικονομία. Ο έντιμος συμβιβασμός, χωρίς ακρότητες αλλά και χωρίς παλινωδίες είναι η μοναδική λύση. Ειδικά, τώρα, που το Προσφυγικό απειλεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.