Για μετά την 4η Ιουνίου αναβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την εκκίνηση της υπεραξιολόγησης που πρέπει να διενεργήσει για το κατά πόσο πρέπει να εφαρμοστεί έναν χρόνο ταχύτερα (δηλαδή από το 2019) η μείωση του αφορολογήτου, ούτως ώστε να διασφαλιστεί ο στόχος των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με πληροφορίες από διαπραγματευτικές πηγές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ξεκαθάρισε τη παραπάνω θέση του και κατά την τελευταία, τετραήμερη, παρουσία του στην Αθήνα, μαζί με τους υπόλοιπους "θεσμούς". Και τούτο, όταν το Μνημόνιο ορίζει ότι η υπεραξιολόγηση πρέπει να γίνει τον Μάιο, με το ΔΝΤ να έχει τα ηνία (με βάση τον ρόλο του ως υπερεπόπτη, που έχει θεσμοθετηθεί από το 2017).
Η αναβολή αυτή έχει δύο συνέπειες: η πρώτη είναι αυτή του υπολογισμού των μέτρων του 2019-2020, που θα ξεκινήσει αργότερα, και η δεύτερη είναι η διαμόρφωση των σεναρίων για την Έκθεση Βιωσιμότητας του χρέους, που θα πρέπει να οδηγήσει και στην οριστική συμφωνία, και αναγκαστικά μεταφέρεται επίσης χρονικά.
Στενεύουν τα περιθώρια
Διαμορφώνεται, έτσι, ένα πολύ στενό χρονικό περιθώριο έως τη σύνοδο του Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι "θεσμοί" συμφωνούν ότι αποτελεί την τελική ημερομηνία για τη συνολική πολιτική συμφωνία, δηλαδή για τη συμφωνία αναφορικά με την 4η αξιολόγηση και τα 88 προαπαιτούμενα, το χρέος και την επόμενη ημέρα (δηλαδή την επιτήρηση "Plus" που θα ακολουθήσει μετά το Μνημόνιο, στο πιο καλό σενάριο ομαλής ολοκλήρωσής του). Και μένει να φανεί αν θα υπάρχει το περιθώριο να "διαχωριστεί" η υπαραξιολόγηση από την παραπάνω συμφωνία "πακέτο".
Το ΔΝΤ, σύμφωνα με πληροφορίες από διαπραγματευτικές πηγές, διαμήνυσε ότι, προκειμένου να καταλήξει στις οριστικές του αποφάσεις για το ποια θα είναι η ανάπτυξη φέτος και τα επόμενα χρόνια και (κατά συνέπεια) ποια θα είναι η φοροδοτική δυνατότητα και, έτσι, τα πρωτογενή πλεονάσματα, θέλει να έχει διαθέσιμα και στοιχεία για την πορεία του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2018. Ωστόσο, τα στοιχεία αυτά (μετά και την ακύρωση του flash estimate από την ΕΛΣΤΑΤ) έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Ιουνίου.
Η θέση του ΔΝΤ
Πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι προς το παρόν το ΔΝΤ δεν έχει (ούτε ατύπως) ανοίξει πλήρως τα χαρτιά του. Ωστόσο, υπάρχει ένα μικρό περιθώριο αισιοδοξίας μετά την αλλαγή του επικεφαλής του ελληνικού κλιμακίου του Ταμείου και την ανάληψη της θέσης από τον Πίτερ Ντόλμαν (αντί της κυρίας Βελκουλέσκου). Κάνουν λόγο οι ίδιες πηγές για ένα στέλεχος του ΔΝΤ το οποίο θεωρείται πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο, με δυνατότητα απευθείας συνεννόησης με κορυφαία στελέχη στην Ουάσινγκτον και όχι στην ευρωπαϊκή έδρα του Ταμείου που συνδέεται με τον Πολ Τόμσεν.
Μια πρώτη γεύση των θέσεών του ίσως αποκαλύψει το Ταμείο μαζί με τις εαρινές εκτιμήσεις για την παγκόσμια οικονομία που θα δημοσιοποιηθούν τον Απρίλιο, εν όψει της συνόδου με την Παγκόσμια Τράπεζα στην Ουάσινγκτον. Ο λόγος για μια σύνοδο που, για τον ίδιο λόγο πλέον, δεν αναμένεται να φέρει αποφάσεις για το χρέος (παρά τις δεδομένες διεργασίες που θα γίνουν σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο).
Η σύνοδος του Eurogroup και η επιτήρηση "Plus"
Οι αποφάσεις για τα μέτρα και τα αντίμετρα του 2019-2020 είναι μόνο ένα από τα μέτωπα που πρέπει να δρομολογηθούν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες προκειμένου να καταστεί εφικτή η πολιτική συμφωνία της 21ης Ιουνίου. Τα μέτωπα που θα συζητηθούν στο Eurogroup της Δευτέρας (στη βάση και του προγραμματισμού που έγινε μεταξύ κυβέρνησης και "θεσμών" κατά την πρώτη αποστολή προόδου στην Αθήνα) περιλαμβάνουν τα 88 προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων υπάρχουν μέτωπα με τεράστιες δυσκολίες, όπως είναι οι αλλαγές των αντικειμενικών αξιών. Θα πρέπει να υπάρξει τεχνική συμφωνία τον Μάιο και, παράλληλα, να αρχίσει να "τρέχει" το θέμα των διαπραγματεύσεων για το χρέος με το λεγόμενο "γαλλικό κλειδί", αλλά και για την επιτήρηση του θα έχει η Ελλάδα την επόμενη μέρα.
Διαπραγματευτικές πηγές αναφέρουν ότι, από το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, προς το παρόν δεν φαίνεται να κυριαρχεί ένα σενάριο ιδιαίτερα αυξημένης εποπτείας σε σχέση με άλλα κράτη. Μιλούν, ωστόσο, για μια επιτήρηση "Plus" σε σχέση με τα άλλα πρώην κράτη του Μνημονίου, παραδεχόμενες το ειδικό καθεστώς που θα έχει η Ελλάδα.
Και επισημαίνουν ότι σε αυτή θα ενταχθούν ως "αιρεσιμότητες", δηλαδή ως τα νέα προαπαιτούμενα, οι "ουρές" του Μνημονίου. Ως κορυφαίες "ουρές" του Μνημονίου θεωρούν αυτές των ιδιωτικοποιήσεων (και, πιο συγκεκριμένα, των εκκρεμοτήτων αναφορικά με το Ελληνικό και με τη χορήγηση άδειας καζίνο, που θα διαρκέσει, όπως εκτιμάται, πολλούς μήνες), αλλά και το Κτηματολόγιο και τις αλλαγές στο Δημόσιο (με τη νέα στελέχωση να έχει γίνει επίσης αποδεκτό ότι θα είναι μια μακρόσυρτη διαδικασία, λόγω των τεχνικών δυσκολιών που ενέχει).
Αυτό που ανησυχεί προς το παρόν τις ελληνικές Αρχές είναι τι θα γίνει αν υπάρχουν καθυστερήσεις. Δηλαδή αυτό που δεν έχει γίνει σαφές ακόμη από τους δανειστές είναι ποιες θα είναι οι ρήτρες/ποινές σε περίπτωση αθέτησης όρων, αλλά και ποιος θα είναι ο μηχανισμός με τον οποίο θα μπορούν (ή όχι) να επιβάλουν τις πιθανές κυρώσεις...
Ανάλογα, λοιπόν, με αυτόν τον μηχανισμό επιτήρησης (που είναι δεδομένο ότι θα είναι αυξημένος σε σχέση με άλλα κράτη-μέλη, αλλά κανείς δεν ξέρει ακόμη ποσό), διαμορφώνεται και το μελλοντικό πλαίσιο άσκησης πολιτικής από κυβερνητικής πλευράς. Δηλαδή διαμορφώνεται το περιθώριο που θα έχει η κυβέρνηση όταν θα καταθέσει στη Βουλή τον Οκτώβριο του 2018 το Προσχέδιο Προϋπολογισμού για πιθανές "αναπροσαρμογές" στο δημοσιονομικό μείγμα του 2019, πάντα με δεδομένη τη ρήση 3,5% στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα...
Σύμφωνα με πληροφορίες από διαπραγματευτικές πηγές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ξεκαθάρισε τη παραπάνω θέση του και κατά την τελευταία, τετραήμερη, παρουσία του στην Αθήνα, μαζί με τους υπόλοιπους "θεσμούς". Και τούτο, όταν το Μνημόνιο ορίζει ότι η υπεραξιολόγηση πρέπει να γίνει τον Μάιο, με το ΔΝΤ να έχει τα ηνία (με βάση τον ρόλο του ως υπερεπόπτη, που έχει θεσμοθετηθεί από το 2017).
Η αναβολή αυτή έχει δύο συνέπειες: η πρώτη είναι αυτή του υπολογισμού των μέτρων του 2019-2020, που θα ξεκινήσει αργότερα, και η δεύτερη είναι η διαμόρφωση των σεναρίων για την Έκθεση Βιωσιμότητας του χρέους, που θα πρέπει να οδηγήσει και στην οριστική συμφωνία, και αναγκαστικά μεταφέρεται επίσης χρονικά.
Στενεύουν τα περιθώρια
Διαμορφώνεται, έτσι, ένα πολύ στενό χρονικό περιθώριο έως τη σύνοδο του Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι "θεσμοί" συμφωνούν ότι αποτελεί την τελική ημερομηνία για τη συνολική πολιτική συμφωνία, δηλαδή για τη συμφωνία αναφορικά με την 4η αξιολόγηση και τα 88 προαπαιτούμενα, το χρέος και την επόμενη ημέρα (δηλαδή την επιτήρηση "Plus" που θα ακολουθήσει μετά το Μνημόνιο, στο πιο καλό σενάριο ομαλής ολοκλήρωσής του). Και μένει να φανεί αν θα υπάρχει το περιθώριο να "διαχωριστεί" η υπαραξιολόγηση από την παραπάνω συμφωνία "πακέτο".
Το ΔΝΤ, σύμφωνα με πληροφορίες από διαπραγματευτικές πηγές, διαμήνυσε ότι, προκειμένου να καταλήξει στις οριστικές του αποφάσεις για το ποια θα είναι η ανάπτυξη φέτος και τα επόμενα χρόνια και (κατά συνέπεια) ποια θα είναι η φοροδοτική δυνατότητα και, έτσι, τα πρωτογενή πλεονάσματα, θέλει να έχει διαθέσιμα και στοιχεία για την πορεία του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2018. Ωστόσο, τα στοιχεία αυτά (μετά και την ακύρωση του flash estimate από την ΕΛΣΤΑΤ) έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Ιουνίου.
Η θέση του ΔΝΤ
Πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι προς το παρόν το ΔΝΤ δεν έχει (ούτε ατύπως) ανοίξει πλήρως τα χαρτιά του. Ωστόσο, υπάρχει ένα μικρό περιθώριο αισιοδοξίας μετά την αλλαγή του επικεφαλής του ελληνικού κλιμακίου του Ταμείου και την ανάληψη της θέσης από τον Πίτερ Ντόλμαν (αντί της κυρίας Βελκουλέσκου). Κάνουν λόγο οι ίδιες πηγές για ένα στέλεχος του ΔΝΤ το οποίο θεωρείται πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο, με δυνατότητα απευθείας συνεννόησης με κορυφαία στελέχη στην Ουάσινγκτον και όχι στην ευρωπαϊκή έδρα του Ταμείου που συνδέεται με τον Πολ Τόμσεν.
Μια πρώτη γεύση των θέσεών του ίσως αποκαλύψει το Ταμείο μαζί με τις εαρινές εκτιμήσεις για την παγκόσμια οικονομία που θα δημοσιοποιηθούν τον Απρίλιο, εν όψει της συνόδου με την Παγκόσμια Τράπεζα στην Ουάσινγκτον. Ο λόγος για μια σύνοδο που, για τον ίδιο λόγο πλέον, δεν αναμένεται να φέρει αποφάσεις για το χρέος (παρά τις δεδομένες διεργασίες που θα γίνουν σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο).
Η σύνοδος του Eurogroup και η επιτήρηση "Plus"
Οι αποφάσεις για τα μέτρα και τα αντίμετρα του 2019-2020 είναι μόνο ένα από τα μέτωπα που πρέπει να δρομολογηθούν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες προκειμένου να καταστεί εφικτή η πολιτική συμφωνία της 21ης Ιουνίου. Τα μέτωπα που θα συζητηθούν στο Eurogroup της Δευτέρας (στη βάση και του προγραμματισμού που έγινε μεταξύ κυβέρνησης και "θεσμών" κατά την πρώτη αποστολή προόδου στην Αθήνα) περιλαμβάνουν τα 88 προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων υπάρχουν μέτωπα με τεράστιες δυσκολίες, όπως είναι οι αλλαγές των αντικειμενικών αξιών. Θα πρέπει να υπάρξει τεχνική συμφωνία τον Μάιο και, παράλληλα, να αρχίσει να "τρέχει" το θέμα των διαπραγματεύσεων για το χρέος με το λεγόμενο "γαλλικό κλειδί", αλλά και για την επιτήρηση του θα έχει η Ελλάδα την επόμενη μέρα.
Διαπραγματευτικές πηγές αναφέρουν ότι, από το κλίμα που έχει διαμορφωθεί, προς το παρόν δεν φαίνεται να κυριαρχεί ένα σενάριο ιδιαίτερα αυξημένης εποπτείας σε σχέση με άλλα κράτη. Μιλούν, ωστόσο, για μια επιτήρηση "Plus" σε σχέση με τα άλλα πρώην κράτη του Μνημονίου, παραδεχόμενες το ειδικό καθεστώς που θα έχει η Ελλάδα.
Και επισημαίνουν ότι σε αυτή θα ενταχθούν ως "αιρεσιμότητες", δηλαδή ως τα νέα προαπαιτούμενα, οι "ουρές" του Μνημονίου. Ως κορυφαίες "ουρές" του Μνημονίου θεωρούν αυτές των ιδιωτικοποιήσεων (και, πιο συγκεκριμένα, των εκκρεμοτήτων αναφορικά με το Ελληνικό και με τη χορήγηση άδειας καζίνο, που θα διαρκέσει, όπως εκτιμάται, πολλούς μήνες), αλλά και το Κτηματολόγιο και τις αλλαγές στο Δημόσιο (με τη νέα στελέχωση να έχει γίνει επίσης αποδεκτό ότι θα είναι μια μακρόσυρτη διαδικασία, λόγω των τεχνικών δυσκολιών που ενέχει).
Αυτό που ανησυχεί προς το παρόν τις ελληνικές Αρχές είναι τι θα γίνει αν υπάρχουν καθυστερήσεις. Δηλαδή αυτό που δεν έχει γίνει σαφές ακόμη από τους δανειστές είναι ποιες θα είναι οι ρήτρες/ποινές σε περίπτωση αθέτησης όρων, αλλά και ποιος θα είναι ο μηχανισμός με τον οποίο θα μπορούν (ή όχι) να επιβάλουν τις πιθανές κυρώσεις...
Ανάλογα, λοιπόν, με αυτόν τον μηχανισμό επιτήρησης (που είναι δεδομένο ότι θα είναι αυξημένος σε σχέση με άλλα κράτη-μέλη, αλλά κανείς δεν ξέρει ακόμη ποσό), διαμορφώνεται και το μελλοντικό πλαίσιο άσκησης πολιτικής από κυβερνητικής πλευράς. Δηλαδή διαμορφώνεται το περιθώριο που θα έχει η κυβέρνηση όταν θα καταθέσει στη Βουλή τον Οκτώβριο του 2018 το Προσχέδιο Προϋπολογισμού για πιθανές "αναπροσαρμογές" στο δημοσιονομικό μείγμα του 2019, πάντα με δεδομένη τη ρήση 3,5% στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα...
