Σπασμένα κεφάλια, αλύγιστα σίδερα...

Η οικονομία ξαναμπαίνει σε νέο κύκλο αβεβαιότητας. Η πολιτική αναταραχή επιδεινώνει το, έτσι κι αλλιώς, αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της αδυναμίας της χώρας να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.



Η εκ νέου αναθεώρηση των προβλέψεων για την ύφεση, στο -1,1% από -0,4% δείχνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να «βουλιάζει». Σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για νέους φόρους ύψους 2,2 δισ. ευρώ τουλάχιστον, για το 2016, αλλά και τις προτάσεις για «κούρεμα» των συντάξεων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η στενωπός στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα από το 2010, δεν λέει να τελειώσει.

Το συνολικό χρέος της χώρας ξεπερνά τα 560 δισ. ευρώ, δηλαδή όσο τρία ΑΕΠ, με το μεγαλύτερο μέρος, πάνω από 320 δισ. να αφορά το δημόσιο χρέος. Καθίσταται, επομένως, απαραίτητο να κινηθεί η διαδικασία αναδιάρθρωσής του το ταχύτερο δυνατό. Με επιμήκυνση, με μείωση επιτοκίων ή με οποιοδήποτε άλλο χρηματο-οικονομικό μέσο προκρίνουν οι δανειστές. Αλλά περιθώρια δεν υπάρχουν και η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, το οποίο θα συζητήσει με τους Θεσμούς και θα ανοίξει τον δρόμο για να φύγει ένα μεγάλο βάρος πάνω από την ελληνική οικονομία.

Ωστόσο, οι δανειστές έχουν διαμηνύσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση αν η Ελλάδα δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της, αλλά και αν επανέλθουν τα σενάρια της πολιτικής αστάθειας και τα σύννεφα ακυβερνησίας που όλο και πυκνώνουν.

Ουσιαστικά, έχουμε ένα νέο «bra de fer» με τους Θεσμούς να είναι ασφαλώς οι ισχυροί και να επιβάλουν τους κανόνες στον αδύναμο. Δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ πιο δύσκολη θέση απ’ ό,τι πριν από ένα χρόνο ακριβώς, κάτι που παραδέχονται πλέον και στην κυβέρνηση. Αντιλαμβάνονται ότι τα σοβαρά λάθη που έγιναν από τον Ιανουάριο μέχρι το καλοκαίρι κόστισαν στην οικονομία. Εμφανίζονται δε, με πρώτο τον πρωθυπουργό, έτοιμοι να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Εδώ είναι, όμως, η ουσία της υπόθεσης.

Για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάμε; Διότι δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να παίρνει επώδυνες αποφάσεις για τις συντάξεις των 1.000 ευρώ και ταυτόχρονα να εξαγγέλλει χιλιάδες προσλήψεις. Δεν μπορεί να σχεδιάζονται επώδυνες μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και το εργασιακό, του... ιδιωτικού τομέα βεβαίως, και να μην έχουν γίνει όλες εκείνες οι ενέργειες για την προσέλκυση επενδύσεων.

Σύμφωνα με χθεσινά στοιχεία, οι επενδύσεις το τελευταίο δεκάμηνο υποχώρησαν σχεδόν 13%. Εχει την πολυτέλεια μια χώρα με ανεργία άνω του 26% να μη δίνει κίνητρα για την προσέλκυση επενδυτών; Αντιθέτως, να διώχνει και όσους έχουν απομείνει στη χώρα;

Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια θυμίζει πολύ αυτό το εκπληκτικό που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης: «Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα».

Το ερώτημα είναι αυτονόητο: Εχει η χώρα διαθέσιμα κεφάλια για να σπάσει, μέχρι να καταφέρει να προκαλέσει ρωγμή και στα σίδερα;