Πριν από λίγα χρόνια είχαν δημιουργηθεί σε γειτονιές οι Λαϊκές Επιτροπές.
Ηταν ομάδες οι οποίες με σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν» αντιδρούσαν στα... βάρβαρα οικονομικά μέτρα και κυρίως στην πληρωμή του ΕΝΦΙΑ μέσω της ΔΕΗ. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, ηλεκτρολόγοι έσπευδαν και έκαναν επανασύνδεση του ρεύματος, αν η ΔΕΗ προχωρούσε σε διακοπή.
Από τότε πέρασε καιρός, ο ΕΝΦΙΑ πληρώνεται μέσω εφορίας, αλλά το κίνημα «δεν πληρώνω ρεύμα» έμεινε και αυξήθηκε. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο για συμπολίτες μας οι οποίοι πλήττονται από την οικονομική κρίση, είναι άνεργοι, αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς βάζοντας ως πρώτη προτεραιότητα την επιβίωσή τους. Είναι και χιλιάδες άλλοι που εκμεταλλεύονται την κρίση, και δεν πληρώνουν λογαριασμούς, αν και δεν αντιμετωπίζουν μείζον οικονομικό πρόβλημα. Πολλοί δηλώνουν άποροι και εντάσσονται στο κοινωνικό τιμολόγιο ή δεν πληρώνουν και κάνουν ρυθμίσεις που δεν τηρούν. Αλλοι επικαλούνται προβλήματα υγείας, ενώ υπάρχουν και τα φαινόμενα ρευματοκλοπής, όπου «ειδικοί» έναντι αμοιβής κλέβουν το ρολόι της ΔΕΗ.
Σε γενικές γραμμές, με αφορμή την οικονομική κρίση, έχει ενταθεί η «κουλτούρα του... τσαμπατζή» ακόμη και από πολίτες που ευημερούν.
Η «βουτιά» στα κέρδη που ανακοίνωσε η ΔΕΗ οφείλεται κατά κύριο λόγο στην έκρηξη των ληξιπρόθεσμων χρεών. Η Επιχείρηση καλείται να εισπράξει 2,1 δισ. ευρώ, μέρος των οποίων δεν είναι χρέη οικογενειών με οικονομικά προβλήματα.
Στην ίδια κατάσταση και η ΕΥΔΑΠ, ενώ διαστάσεις έχει λάβει η εισιτηριοδιαφυγή στις αστικές συγκοινωνίες. Οποιος θέλει πληρώνει, αφού κανείς δεν τον ελέγχει ή δεν επιβάλλει τους νόμους. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα εταιρείες του Δημοσίου, αλλά το σοβαρότερο: Να δημιουργήσει την αίσθηση ότι οι οικονομικές υποχρεώσεις στην εφορία, τη ΔΕΗ, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες κ.λπ. είναι προαιρετικές και με την πρώτη ευκαιρία όλοι μπορούν να λουφάρουν.
Η εικόνα αυτή είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης αντίληψης που πέρασε στην κοινωνία και για την οποία μεγάλη ευθύνη έχει η παρούσα κυβέρνηση. Ότι, δηλαδή, οι νόμοι στην Ελλάδα δεν ισχύουν και ότι όσοι είναι συνεπείς στις πληρωμές τους είναι κορόιδα. Μέχρι πότε, όμως, μπορεί να αντέχει μια οικονομία σε καθεστώς γενικευμένης παρανομίας;