Πραγματικό restart, όχι μόνο στα λόγια

«Επανεκκίνηση της οικονομίας». Είναι τρεις λέξεις που ακούμε συνεχώς τα τελευταία χρόνια, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα.



Οσες κυβερνήσεις πέρασαν από το 2009 και μετά μιλούσαν διαρκώς για επανεκκίνηση που θα δώσει την αναπτυξιακή ώθηση στην ελληνική οικονομία.

Εχουν κατατεθεί χιλιάδες σελίδες προτάσεων, αναπτυξιακοί νόμοι έχουν ψηφιστεί, υποσχέσεις έχουν δοθεί άπειρες. Ωστόσο, το restart που όλοι περιμένουν σ’ αυτόν τον τόπο δεν έχει γίνει ακόμη. Η Ελλάδα βουλιάζει σε έναν διαρκή κύκλο ύφεσης, στάσης πληρωμών, περικοπών, ενώ οι πολίτες σε ποσοστό άνω του 80% εμφανίζονται εντελώς απαισιόδοξοι για το προσωπικό τους μέλλον και για την επόμενη ημέρα της χώρας.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στις εφορίες έχουν φτάσει τα 90 δισ. Στα ασφαλιστικά ταμεία οφείλονται από εισφορές πάνω από 16,6 δισ. ευρώ, ενώ το κράτος χρωστά σε πολίτες και επιχειρήσεις πάνω από 7 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή τα λουκέτα στην αγορά αυξάνονται, η αποεπένδυση είναι το κύριο στοιχείο της οικονομίας και το μόνο που συμβαίνει είναι κάποιες ιδιωτικοποιήσεις. Αλλες γίνονται για καθαρά εισπρακτικούς όρους, άλλες έχουν προοπτικές να εξελιχθούν σε επενδύσεις μακράς πνοής.

Ουσιαστικά, όμως, απουσιάζει ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο με συγκεκριμένες προτάσεις και μια ευρύτερη εθνική συνεννόηση πολιτικών κομμάτων, οικονομικών παραγόντων και κοινωνικών φορέων.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες για τη χώρα. Δεν υπάρχει άλλος χαμένος χρόνος. Δεν μπορεί η οικονομία να βουλιάζει σε μια ατέρμονη στασιμοχρεοκοπία, την ίδια στιγμή που το πολιτικό σύστημα εμφανίζει τάσεις αυτοχειριασμού ασχολούμενο με θέματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός.

Πολιτικές συγκρούσεις χωρίς κανένα νόημα αντί να γίνονται συνεδριάσεις στη Βουλή και συσκέψεις πολιτικών αρχηγών για την οικονομία. Αντί να συστήνονται επιτροπές για το πώς θα έρθουν επενδύσεις, πώς θα κρατηθούν στη ζωή ελληνικές εταιρείες, πώς θα απασφαλιστεί η βόμβα των κόκκινων δανείων που θα ξεπεράσει σύντομα τα 110 δισ. ευρώ.

Πριν να είναι αργά, λοιπόν, πρέπει να αλλάξουμε όλοι μυαλά και να συμβάλουμε στο αναπτυξιακό «μπουμ» που χρειάζεται ο τόπος. Οποιος δεν μπορεί, όποιος δεν αντέχει να πάει σπίτι του.

Οσοι βάζουν εμπόδια στις επενδύσεις εξαιτίας των ιδεοληψιών τους πρέπει να απομονωθούν. Κι αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι ικανό να πάρει γενναίες αποφάσεις τότε ας παραιτηθεί να αναλάβουν κάποιοι άλλοι να βγάλουν την Ελλάδα από το τέλμα.

Υπάρχουν πολλές και σοβαρές προτάσεις, οι οποίες πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζητήσεως. Η συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα, που φιλοξενεί σήμερα η «Η», μπορεί να δώσει αφορμή για την έναρξη μιας συζήτησης σε όλα τα επίπεδα.

Δύο είναι τα σημεία που πρέπει να μείνουν: Οτι δεν υπάρχει άλλος χρόνος κι ότι αν το επόμενο διάστημα δεν αλλάξει ρότα η οικονομία, τότε θα έρθουν πολύ χειρότερα τους επόμενους μήνες.

Μόνο μέσω επενδύσεων μπορεί να έρθει νέο χρήμα στην αγορά, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, να επιστρέψει η οικονομία σε δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης στηριζόμενη σε ιδιωτικά κεφάλαια.

Γι΄ αυτό απαιτούνται κίνητρα σε όλα τα επίπεδα. Αλλαγές στη φορολογία των επιχειρήσεων, ανατροπές στα εργασιακά, χωρίς να θίγονται θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζόμενων, αναδιάρθρωση δανείων, κίνητρα για επενδύσεις.