Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε οριστικά αναίρεση
Έλληνα υπηκόου, ο οποίος είχε συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο υπογραφές
Ευρωπαίων πολιτών και ζητούσε να προβλεφθεί η δυνατότητα διαγραφής
δημόσιου χρέους χωρών - μελών.
Ο Αλέξιος Αναγνωστάκης, ο οποίος είχε αρχικά απευθυνθεί στην Κομισιόν -απέρριψε την αίτηση καταχώρισης καθώς δεν ενέπιπτε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της- ζητούσε να καθιερωθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η «αρχή της κατάστασης ανάγκης, κατά την οποία, οσάκις η εξυπηρέτηση απεχθούς χρέους απειλεί την οικονομική και πολιτική υπόσταση κράτους, η άρνηση καταβολής του χρέους αυτού είναι αναγκαία και δικαιολογημένη».
Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, μεταξύ άλλων, κρίνοντας ότι η σχετική διάταξη της Συνθήκης δεν αφορά μέτρα που έχουν κατ’ ουσίαν ως σκοπό να μετριάσουν τις σοβαρές δυσχέρειες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει κράτος - μέλος.
Επιπλέον, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η μόνιμη διαγραφή χρέους δεν εμπίπτει στη διάταξη της Συνθήκης, που προβλέπει τη στήριξη κρατών - μελών σε κατάσταση ανάγκης, που οφείλεται σε φυσικές καταστροφές ή σε έκτακτες περιστάσεις που ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους.
Έκρινε, δε, ότι η αρχή της κατάστασης ανάγκης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε βάσει του άρθρου 136 της Συνθήκης, δυνάμει του οποίου το Συμβούλιο λαμβάνει μέτρα για να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εποπτεία της δημοσιονομικής πειθαρχίας των κρατών μελών της Ευρωζώνης και για να χαράσσονται οι προσανατολισμοί οικονομικής πολιτικής που αφορούν τα κράτη αυτά.
Ο Αλέξιος Αναγνωστάκης, ο οποίος είχε αρχικά απευθυνθεί στην Κομισιόν -απέρριψε την αίτηση καταχώρισης καθώς δεν ενέπιπτε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της- ζητούσε να καθιερωθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η «αρχή της κατάστασης ανάγκης, κατά την οποία, οσάκις η εξυπηρέτηση απεχθούς χρέους απειλεί την οικονομική και πολιτική υπόσταση κράτους, η άρνηση καταβολής του χρέους αυτού είναι αναγκαία και δικαιολογημένη».
Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, μεταξύ άλλων, κρίνοντας ότι η σχετική διάταξη της Συνθήκης δεν αφορά μέτρα που έχουν κατ’ ουσίαν ως σκοπό να μετριάσουν τις σοβαρές δυσχέρειες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει κράτος - μέλος.
Επιπλέον, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η μόνιμη διαγραφή χρέους δεν εμπίπτει στη διάταξη της Συνθήκης, που προβλέπει τη στήριξη κρατών - μελών σε κατάσταση ανάγκης, που οφείλεται σε φυσικές καταστροφές ή σε έκτακτες περιστάσεις που ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους.
Έκρινε, δε, ότι η αρχή της κατάστασης ανάγκης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε βάσει του άρθρου 136 της Συνθήκης, δυνάμει του οποίου το Συμβούλιο λαμβάνει μέτρα για να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εποπτεία της δημοσιονομικής πειθαρχίας των κρατών μελών της Ευρωζώνης και για να χαράσσονται οι προσανατολισμοί οικονομικής πολιτικής που αφορούν τα κράτη αυτά.
