Φορέας των αλλαγών στην ευρωπαϊκή
αρχιτεκτονική πρόκειται να είναι ο ESM και η σταδιακή μετατροπή του σε
υπερ-όργανο της οικονομικής πολιτικής για την ενοποίηση της περιοχής, με τη σύμφωνη γνώμη των Υπ. Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Η πλειονότητα των Υπουργών Οικονομικών εμφανίσθηκε να στηρίζει το τρισέλιδο κείμενο προτάσεων του αποχωρούντος γερμανού ΥΠΟΙΚ.
Σύμφωνα με αυτό πρέπει να παραμερισθούν
οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, όπως
είναι η Κομισιόν και να οδηγηθούν οι "αλλαγές” στην ευρωπαϊκή
αρχιτεκτονική μέσα από εξωθεσμικά όργανα όπως ο διακρατικός θεσμός του
ESM (!).
Σύμφωνα με το κείμενο, ο ESM πρέπει να
αποκτήσει τη νομιμοποίηση της αρμοδιότητας ελέγχου των οικονομιών της
Ευρωζώνης – ή τουλάχιστον από όσους συμφωνήσουν σ' αυτό – έτσι ώστε να
μπορεί όχι μόνο να παρεμβαίνει εκ των υστέρων για τη διάσωσή τους, αλλά
και να την προλαμβάνει.
Αυτό σημαίνει ότι θα αναλάβει να κάνει
αυτά που εκ της θέσης της έχει ως αρμοδιότητα η Κομισιόν η οποία ως
θεσμικά κατοχυρωμένο όργανο της Ε.Ε. ελέγχει αλλά και εισηγείται
νομοθετικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αντίθετα ο ESM ο οποίος δημιουργήθηκε με
αφορμή την κρίση χρέους στην Ε.Ε. και τη "διάσωση” της Ελλάδας μετά το
πρώτο πρόγραμμα στήριξης, είναι ενας "διακρατικός” και όχι "ευρωπαϊκός”
(δηλαδή προβλεπόμενος από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη) Οργανισμός που
διοικείται από τους Υπ. Οικονομικών και δεν έχει ευθύνες απέναντι σε
όργανα όπως αυτά που έχουν θεσμοθετηθεί με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη
(Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωδικαστήριο, ΕΚΤ, κ.λ.π.).
Η "εισήγηση” του κ. Σόιμπλε είναι να
μετακινηθεί η ισχύς στην Ευρώπη από τα Θεσμικά όργανα της Συνθήκης στα
Διακρατικά στα οποία συμμετέχουν και έχουν λόγο μόνο οι εκπρόσωποι των
χωρών που έχουν συμφωνήσει στην εκτός Ε.Ε. δημιουργία τους...
Στην πραγματικότητα η μεταφορά
αρμοδιοτήτων της Κομισιόν στον ESM δεν μπορεί να γίνει θεσμικά παρά μόνο
με αλλαγή της Συνθήκης η οποία πρακτικά είναι στις παρούσες συνθήκες
αδύνατη (θα απαιτούσε δημοψηφίσματα σε πολλές χώρες).
Ετσι στην πραγματικότητα η πρόταση
Σόιμπλε ισοδυναμεί με αποδυνάμωση/απαξίωση της Κομισιόν και των
εποπτικών της αρμοδιοτήτων με ταυτόχρονη απόδοση στον ESM των
αντίστοιχων αρμοδιοτήτων από τις χώρες που θα συμφωνήσουν σ' αυτό.
Με άλλα λόγια μια μετακίνηση στην "αλα
καρτ” Ευρώπη δεν είναι άλλο από την Ευρώπη των δύο ή και περισσότερων
ταχυτήτων για την οποία είχε μιλήσει πριν από ένα περίπου χρόνο η κα
Μέρκελ από τη Σύνοδο Κορυφής της Μάλτας.
Οι μεταβολές αυτές όπως επισήμανε σε
ρεπορτάζ του το "Κεφάλαιο” (7/10) έχουν ως μοντέλο τη συγκρότηση μιας
κατηγορίας χωρών εντός της Ευρωζώνης, της δεύτερης ταχύτητας, με πρότυπο
το ισχύον καθεστώς στην Ελλάδα, όσον αφορά τα όρια της εγχώριας
διαμόρφωσης πολιτικής, της εποπτείας, κ.λ.π. μέχρι την προσαρμογή και
την επιστροφή τους (;) στην πρώτη ταχύτητα.
Πάντα υπό τη χρηματοδοτική στήριξη
(δανεισμό) και εποπτεία του νέου ESM που θα λειτουργεί στα πρότυπα του
ΔΝΤ, πέρα και ανεξαρτητα από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη...
