Η σύνοδος του Euroworking Group που έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη αποτελεί την πρώτη συνάντηση των εκπροσώπων των θεσμών και των υπουργών Οικονομικών των κρατών - μελών.
Δίνει έτσι μία αφορμή για την προώθηση των ελληνικών θέσεων εν όψει της καθόδου των θεσμών στην Αθήνα, αλλά και μία ευκαιρία για την αποκάλυψη των θέσεων των δανειστών όπως αυτές διαμορφώνονται μετά τους "ανασχηματισμούς" που έγιναν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Τελικός στόχος από ελληνικής πλευράς είναι η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, διαπραγμάτευση η οποία ατύπως έχει ήδη ξεκινήσει. Αποτελεί την προϋπόθεση για την άμεση ελάφρυνση του επιχειρηματικού κόσμου αλλά και των πολιτών από τα δυσθεώρητα "βάρη" που σωρεύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Ωστόσο, ακόμη αντιρρήσεις και εμπόδια υπάρχουν και για το εύρος της κίνησης αλλά και για το πότε και αν θα γίνει...
Η ελληνική θέση
Ήδη το οικονομικό επιτελείο έχει προαναγγείλει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% και το πρώτο βήμα μείωσης της εισφοράς αλληλεγγύης τον Μάιο, αλλά και τις επόμενες κινήσεις για την ταχεία αποκλιμάκωση των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και της φορολογίας επί των κερδών των επιχειρήσεων, ενώ ακολουθεί η μείωση στον ΦΠΑ και τις επόμενες δεσμεύσεις της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση λοιπόν ζητά να λάβει πρόσθετο περιθώριο παροχών 3 δισ. ευρώ ετησίως (πρωτογενή πλεονάσματα προς το 2% του ΑΕΠ από 3,5% του ΑΕΠ σήμερα). Πάντως το "βασικό" σενάριο που συζητείται "εκτός συνόρων" είναι για ελάφρυνση 2 δισ. ευρώ από το 2021 και μετά (δηλαδή στο 2,5% του ΑΕΠ), και τούτο με αρκετούς ακόμη "αστερίσκους" και ενστάσεις, ειδικά από κάποιες πλευρές των θεσμών και των εταίρων της ΕΕ.
Οι επαφές
Η κυβέρνηση διαμορφώνει την τακτική της συγκεντρώνοντας διαπραγματευτικά "ατού", αλλά και αναζητώντας συμμαχίες εντός των θεσμών. Ήδη έχουν γίνει επαφές - τοποθετήσεις σε κορυφαίο επίπεδο με την αναφορά του πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, αλλά και με τις επαφές κατά το πρόσφατο ταξίδι στην ΕΚΤ.
Μία ακόμη ευκαιρία δίδεται με τη σημερινή συνάντησή του στις ΗΠΑ με την νέα επικεφαλής του ΔΝΤ. Και τούτο καθώς διερευνάται πώς μπορεί να συνδράμει το Ταμείο στη διαπραγμάτευση για τα πλεονάσματα, ειδικά μετά την αποχώρηση του κ. Τόμσεν τον Μάιο.
Οι διαφωνίες και τα σενάρια
Το σημείο-κλειδί της διαπραγμάτευσης είναι η νέα έκθεση βιωσιμότητας χρέους. Θα πρέπει, παρά τα χαμηλότερα πλεονάσματα, να "δείχνει" το χρέος μακροχρόνια βιώσιμο (σ.σ. λόγω χαμηλότερου κόστους δανεισμού και υψηλότερου ΑΕΠ). Η μείωση για το 2021 – 2022 υπολογίζεται στα σενάρια που συντάσσουν ήδη ατύπως οι θεσμοί στο 2,5% του ΑΕΠ ενώ η ελληνική πλευρά έχει αναφερθεί και σε μείωση προς το 2% του ΑΕΠ (σ.σ. από 3,5% του ΑΕΠ σήμερα).
Σε βάθος χρόνου στόχος είναι τα πλεονάσματα να κινηθούν - ανάλογα με το σενάριο - ανάμεσα στο 2,2% του ΑΕΠ (σ.σ. που ισχύει σήμερα για μετά το 2025) και στο 1,8% του ΑΕΠ.
Πέρα από τις διαφοροποιήσεις για το ύψος της μείωσης, το ζητούμενο είναι το πώς και εάν αυτή θα γίνει αποδεκτή από το 2021. Οι ενστάσεις των θεσμών φέρονται να είναι υπαρκτές. Κινούνται κυρίως με άξονα τη Γερμανία, αλλά και τον ESM, ο οποίος πρέπει να διασφαλίσει τη συμφωνία του 2018.
Μάλιστα, φέρεται να έχει ήδη φανεί η διαφοροποίηση της ΕΚΤ, η οποία διάκειται υπέρ μίας μείωσης. Επίσης δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί η θέση της Κομισιόν μετά τον ολικό "ανασχηματισμό" που ολοκληρώνεται.
Γι' αυτό και η πρώτη αυτή σύνοδος του EWG, αλλά και οι επαφές που θα ακολουθήσουν έχουν ειδική σημασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί οι πρώτες αποφάσεις να επιχειρείται από ελληνικής πλευράς να ληφθούν τον Μάρτιο και να αφορούν ζητήματα όπως η αλλαγή χρήσης των κερδών ομολόγων, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμη και το θέμα των κερδών από πλευράς δανειστών σχεδιάζεται να συζητηθεί αρκετά αργότερα, το καλοκαίρι.
Δίνει έτσι μία αφορμή για την προώθηση των ελληνικών θέσεων εν όψει της καθόδου των θεσμών στην Αθήνα, αλλά και μία ευκαιρία για την αποκάλυψη των θέσεων των δανειστών όπως αυτές διαμορφώνονται μετά τους "ανασχηματισμούς" που έγιναν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Τελικός στόχος από ελληνικής πλευράς είναι η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, διαπραγμάτευση η οποία ατύπως έχει ήδη ξεκινήσει. Αποτελεί την προϋπόθεση για την άμεση ελάφρυνση του επιχειρηματικού κόσμου αλλά και των πολιτών από τα δυσθεώρητα "βάρη" που σωρεύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Ωστόσο, ακόμη αντιρρήσεις και εμπόδια υπάρχουν και για το εύρος της κίνησης αλλά και για το πότε και αν θα γίνει...
Η ελληνική θέση
Ήδη το οικονομικό επιτελείο έχει προαναγγείλει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% και το πρώτο βήμα μείωσης της εισφοράς αλληλεγγύης τον Μάιο, αλλά και τις επόμενες κινήσεις για την ταχεία αποκλιμάκωση των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και της φορολογίας επί των κερδών των επιχειρήσεων, ενώ ακολουθεί η μείωση στον ΦΠΑ και τις επόμενες δεσμεύσεις της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση λοιπόν ζητά να λάβει πρόσθετο περιθώριο παροχών 3 δισ. ευρώ ετησίως (πρωτογενή πλεονάσματα προς το 2% του ΑΕΠ από 3,5% του ΑΕΠ σήμερα). Πάντως το "βασικό" σενάριο που συζητείται "εκτός συνόρων" είναι για ελάφρυνση 2 δισ. ευρώ από το 2021 και μετά (δηλαδή στο 2,5% του ΑΕΠ), και τούτο με αρκετούς ακόμη "αστερίσκους" και ενστάσεις, ειδικά από κάποιες πλευρές των θεσμών και των εταίρων της ΕΕ.
Οι επαφές
Η κυβέρνηση διαμορφώνει την τακτική της συγκεντρώνοντας διαπραγματευτικά "ατού", αλλά και αναζητώντας συμμαχίες εντός των θεσμών. Ήδη έχουν γίνει επαφές - τοποθετήσεις σε κορυφαίο επίπεδο με την αναφορά του πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, αλλά και με τις επαφές κατά το πρόσφατο ταξίδι στην ΕΚΤ.
Μία ακόμη ευκαιρία δίδεται με τη σημερινή συνάντησή του στις ΗΠΑ με την νέα επικεφαλής του ΔΝΤ. Και τούτο καθώς διερευνάται πώς μπορεί να συνδράμει το Ταμείο στη διαπραγμάτευση για τα πλεονάσματα, ειδικά μετά την αποχώρηση του κ. Τόμσεν τον Μάιο.
Οι διαφωνίες και τα σενάρια
Το σημείο-κλειδί της διαπραγμάτευσης είναι η νέα έκθεση βιωσιμότητας χρέους. Θα πρέπει, παρά τα χαμηλότερα πλεονάσματα, να "δείχνει" το χρέος μακροχρόνια βιώσιμο (σ.σ. λόγω χαμηλότερου κόστους δανεισμού και υψηλότερου ΑΕΠ). Η μείωση για το 2021 – 2022 υπολογίζεται στα σενάρια που συντάσσουν ήδη ατύπως οι θεσμοί στο 2,5% του ΑΕΠ ενώ η ελληνική πλευρά έχει αναφερθεί και σε μείωση προς το 2% του ΑΕΠ (σ.σ. από 3,5% του ΑΕΠ σήμερα).
Σε βάθος χρόνου στόχος είναι τα πλεονάσματα να κινηθούν - ανάλογα με το σενάριο - ανάμεσα στο 2,2% του ΑΕΠ (σ.σ. που ισχύει σήμερα για μετά το 2025) και στο 1,8% του ΑΕΠ.
Πέρα από τις διαφοροποιήσεις για το ύψος της μείωσης, το ζητούμενο είναι το πώς και εάν αυτή θα γίνει αποδεκτή από το 2021. Οι ενστάσεις των θεσμών φέρονται να είναι υπαρκτές. Κινούνται κυρίως με άξονα τη Γερμανία, αλλά και τον ESM, ο οποίος πρέπει να διασφαλίσει τη συμφωνία του 2018.
Μάλιστα, φέρεται να έχει ήδη φανεί η διαφοροποίηση της ΕΚΤ, η οποία διάκειται υπέρ μίας μείωσης. Επίσης δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί η θέση της Κομισιόν μετά τον ολικό "ανασχηματισμό" που ολοκληρώνεται.
Γι' αυτό και η πρώτη αυτή σύνοδος του EWG, αλλά και οι επαφές που θα ακολουθήσουν έχουν ειδική σημασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί οι πρώτες αποφάσεις να επιχειρείται από ελληνικής πλευράς να ληφθούν τον Μάρτιο και να αφορούν ζητήματα όπως η αλλαγή χρήσης των κερδών ομολόγων, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμη και το θέμα των κερδών από πλευράς δανειστών σχεδιάζεται να συζητηθεί αρκετά αργότερα, το καλοκαίρι.
