Στην Ελλάδα οι άνεργοι το Δ’ τρίμηνο του 2011 ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο (1.028,6) και το ποσοστό της ανεργίας υπερέβη το 20% (20,9%).
Έκτοτε παραμένουν περισσότεροι του εκατομμυρίου. Ο αριθμός τους είχε κορυφωθεί το Α΄ τρίμηνο του 2014 με 1.342,3 ανέργους και ποσοστό 27,8%. Το Β’ τρίμηνο του 2015 οι άνεργοι ήταν 1.180,1 και ποσοστό 24,6%. Η μείωση του αριθμού των ανέργων και του ποσοστού ανεργίας είναι εκ πρώτης όψεως θετική, αλλά ?
Οι στατιστικές λεπτομέρειες δείχνουν ότι η μείωση του ποσοστού των ανέργων συνδέεται με τάση μείωσης του πληθυσμού και με τάση αύξησης των οικονομικά μη ενεργών πολιτών ηλικίας άνω των 15 ετών. Η σύνθεση των ανέργων δείχνει ότι ένας στους τέσσερις ανέργους δεν έχει ποτέ εργασθεί στο παρελθόν, και ότι τρεις στους τέσσερις ανέργους είναι άνεργοι για περίοδο μεγαλύτερη των 12 μηνών (μακροχρονίως άνεργοι). Αυτά τα δείχνουν σοβαρότατο πρόβλημα δομικής ανεργίας.
Αν δει κανείς τις στατιστικές σε σύγκριση με άλλες χώρες θα διαπιστώσει την αποκλίνουσα πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας έναντι των λοιπών μελών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Δεν είναι μόνον ότι η ανεργία μειώνεται στην Ελλάδα, αλλά μειώνεται περισσότερο στην δευτεραθλήτρια Ισπανία, όπου κατέβηκε στο 21,6%, ενώ η Κύπρος είναι στο 15,5%, η Πορτογαλία στο 12,2% και η επίσης μνημονιακή Ιρλανδία στο 9,4%, και ότι η Ελλάδα έχει υπερπενταπλάσια ανεργία από τη Γερμανία (4,5%).
Ο κρισιμότερος δείκτης για την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού κ.ο.κ. είναι το ποσοστό απασχόλησης. Και εκεί από ετών η Ελλάδα της παρακμής και της χρεοκοπίας συναγωνίζεται με την Τουρκία για το ποιος κατέχει τη χαμηλότερη, τελευταία, θέση μεταξύ των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ. Με μέσο όρο ποσοστού απασχόλησης το Β΄τρίμηνο 2015 στην ΕΕ 65,5%, στην Ευρωζώνη 64,3%, στο σύνολο του ΟΟΣΑ 66,1%, η Ελλάδα έχει ποσοστό απασχόλησης 50,7% συγκρινόμενη μόνον με την Τουρκία του 49,9%, με την οποία διεξάγεται ανά τρίμηνο «ντέρμπι ουραγών» για το ποιος κατέχει την τελευταία, χαμηλότερη, θέση.
Δεν είναι μόνον οι διεθνείς συγκρίσεις που αποκαλύπτουν το δομικό πρόβλημα απασχόλησης και ανεργίας στην Ελλάδα. Είναι και μικρές λεπτομέρειες στο εργατικό δυναμικό της χώρας το Β΄τρίμηνο του 2015, όπου το 71,4% των ξένων υπηκόων είναι οικονομικά ενεργό, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων το οποίο είναι 50,8%. Με αποτέλεσμα το ποσοστό ανεργίας των ατόμων με ξένη υπηκοότητα να είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων υπηκόων (29,6% έναντι 24,1%).
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και το χαμηλότατο στην Ελλάδα ποσοστό απασχόλησης των νέων 15-24 ετών (επί σειρά ετών το χαμηλότερο στην Ε.Ε. και στον ΟΟΣΑ) που είναι το Β’ τρίμηνο 2015 13,3%, έναντι μέσου όρου 32,9% στην Ε.Ε., 30,6% στην Ευρωζώνη και 40% στο σύνολο του ΟΟΣΑ, τότε οι «αρμόδιοι» για την ανάπτυξη, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, κοκ θα έπρεπε να είχαν σημάνει «κόκκινο συναγερμό».