O χρόνος, οι κουραμπιέδες και ο Κ. Βάρναλης

Το ντοκιμαντέρ του γνωστού δημοσιογράφου Πολ Μέισον για την ελληνική κρίση που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, είχε πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές. Μια από αυτές ήταν η δημόσια παραδοχή του Ελληνα πρωθυπουργού ότι η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς καθυστέρησε πολύ στο να λάβει αποφάσεις, άφησε τον χρόνο να περάσει και τελικά έμεινε χωρίς χρήματα.



Για πρώτη φορά ίσως ο Αλέξης Τσίπρας κοίταξε κατάματα την πραγματικότητα, κι αυτό τον τιμά. Οι πομφόλυγες, οι υπερφίαλες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα ανήκουν πλέον στο παρελθόν, κι αυτό το νέο σκηνικό δημιουργεί ελπίδες ότι κάτι καλύτερο μπορεί να ξεπηδήσει για τη χώρα τους επόμενους μήνες. Οι ακραίες φωνές απομονώνονται σχεδόν σε όλο το πολιτικό φάσμα, τα κόμματα εμφανίζονται πιο συνειδητοποιημένα για την πολιτική και οικονομική κατάσταση. Μένει μόνο να αντιμετωπιστεί αφενός ο κίνδυνος μιας νέας κοινοβουλευτικής αναταραχής, αλλά και η συσσωρευμένη οργή και απαισιοδοξία των πολιτών. Εκεί θα κριθούν τα πάντα...

Ο «κάβος» του επόμενου διμήνου με τα κρίσιμα νομοσχέδια που θα έρθουν στη Βουλή αποτελεί ασφαλώς το πρώτο σοβαρό κρας τεστ, μετά την παραδοχή του καλοκαιριού ότι μόνο με το τρίτο μνημόνιο μπορεί η χώρα να εισέλθει σε ορθούς δημοσιονομικούς δρόμους.

Αν δεν υπάρξουν πισωγυρίσματα, αναβολές αποφάσεων, αντιπαραθέσεις ή κινήσεις εντυπωσιασμού και επικοινωνιακής διαχείρισης των ζητημάτων που βρίσκονται στην «καυτή» ατζέντα, τότε μπορεί να ελπίζει κανείς σε ομαλοποίηση της κατάστασης στην Ελλάδα.

Εχει δε ενδιαφέρον η χθεσινή παρέμβαση του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο. Παραδέχθηκε εμμέσως ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έργο και ζήτησε επιτάχυνση από τους υπουργούς με το χαρακτηριστικό: «Θα φάμε λίγους παραπάνω κουραμπιέδες και μελομακάρονα, αλλά δεν υπάρχουν χειμερινές διακοπές για την κυβέρνηση».

Οι προσπάθειες να «ξυπνήσει» το Υπουργικό Συμβούλιο, να είναι σε πλήρη εγρήγορση ο κρατικός μηχανισμός, δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ολοι οι πρωθυπουργοί κατά καιρούς χτυπούσαν «καμπανάκια» για τον χρόνο που περνά χωρίς αποτελέσματα. Δυστυχώς, για την Ελλάδα, χάθηκαν πολύτιμοι μήνες, με οδυνηρά αποτελέσματα. Ακόμη και η παρούσα κυβέρνηση τα ίδια έλεγε μόλις ορκίστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου. Οτι δεν πρέπει να υπάρξουν καθυστερήσεις, ότι πρέπει να επιταχυνθεί η υλοποίηση της συμφωνίας, ότι το παράλληλο πρόγραμμα θα άρει τις αδικίες και θα αποκαταστήσει τους πληγέντες από την κρίση.

Κι όμως, οι μάχες που δόθηκαν στη Βουλή το τελευταίο τρίμηνο συνοψίζονται στην εξής μία: Το Σύμφωνο Συμβίωσης το οποίο ορθώς νομοθετήθηκε, αλλά δεν αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν δίνει λύσεις στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, στη συνέχιση της ανεργίας, στα σκληρά μέτρα λιτότητας.

Αν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός έχει πάρει τις αποφάσεις του και δεν θέλει να χαθεί άλλος χρόνος, ας το αποδείξει. Και αυτός και οι υπουργοί του. Η οικονομία και η κοινωνία δεν αντέχουν άλλες παλινωδίες.

Καλοί οι κουραμπιέδες λοιπόν, αλλά ας μην αρχίσουμε μέσα στη γιορτές να απαγγέλλουμε Βάρναλη: «Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος; Αχ, πούσαι, νιότη, πού ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!».