ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ, ΣΕ ΑΥΣΤΡΙΑ, ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ

Η δύναμη της συνήθειας και της αδράνειας είναι μεγάλη. Περίτρανη απόδειξη ότι ακόμη και οι πιο σκληροί επικριτές του Σόιμπλε και της Γερμανίας δέχονται ως δεδομένη τη φεντεραλιστική τοποθέτηση όχι μόνον του υπουργού Οικονομικών, αλλά και της κυβερνώσας ελίτ συνολικά.



Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που έκλεισε σχετικά αθόρυβα μετά την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης στη Γαλλία την άνοιξη του 2005, μια σκληρή πραγματικότητα που έγινε πλήρως αντιληπτή μετά την έναρξη της Κρίσης στην Ευρωζώνη την άνοιξη του 2010.

Το μόνον για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Σόιμπλε είναι η διπλή γλώσσα και η αμφισημία. Πριν από το Δημοψήφισμα σε συνέντευξή του στο Spiegel, είχε προειδοποιήσει ότι σε περίπτωση Brexit η απάντηση δεν μπορεί να είναι σε καμιά περίπτωση ενίσχυση της εμβάθυνσης, μετά το δημοψήφισμα και συγκεκριμένα την Κυριακή 3 Ιουλίου, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Welt am Sontag ξεκαθάρισε ότι προέχει η ενίσχυση του διακυβερνητικού χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που σημαίνει αποδυνάμωση των θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων. Ο κύριος φόβος του Σόιμπλε είναι να υπάρξει μια δυναμική μετατροπής της Ευρωζώνης σε σκληρό πυρήνα πολιτικής συνοχής, μια εξέλιξη που θα έσυρε το Βερολίνο σε μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τους εταίρους της στην Ευρωζώνη από όσο μπορεί και θέλει να επιδείξει σήμερα και για ορατό μέλλον.
Το «σκληρό» φθινόπωρο της Ευρώπης

Εκ των πραγμάτων η Γερμανία βρίσκεται πολύ πιο κοντά με το Μέτωπο των μινιμαλιστών ?Δανία, Σουηδία, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία- στους οποίους θα πρέπει να προστεθούν η Αυστρία και η Φινλανδία ? παρά με τις χώρες του Νότου, που αυτονόητα ζητούν εμβάθυνση και ενισχυμένη συνοχή. Με τα παραπάνω δεδομένα ενθαρρύνονται εξελίξεις σε χώρες όπως η Αυστρία και η Ουγγαρία, που θα ήσαν αδιανόητες ή θα είχαν υψηλό κόστος σε μια συνεκτική Ε.Ε. με την Ευρωζώνη ως πυρήνα πολιτικής ένωσης-ομοσπονδιακής μετεξέλιξης.

Αυστρία, το δεύτερο ταμπού
Όσοι βιάσθηκαν να βγάλουν στεναγμούς ανακούφισης όταν ηττήθηκε στο νήμα των αποτελεσμάτων ο ακροδεξιός Χόφερ στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής στην Αυστρία, πρέπει να ετοιμαστούν για μια νέα σκληρή δοκιμασία, καθώς το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Βιέννη όρισε επανάληψη του Δεύτερου Γύρου τον Οκτώβριο.
Λύση καταστροφής Η αρνητική δυναμική για το Ρέντζι και το Δημοκρατικό Κόμμα κινδυνεύει να γίνει χιονοστιβάδα ασύντακτης κατάρρευσης στην περίπτωση που Βερολίνο, Βρυξέλλες, και Φρανκφούρτη εξαναγκάσου
Λύση καταστροφής

Η αρνητική δυναμική για το Ρέντζι και το Δημοκρατικό Κόμμα κινδυνεύει να γίνει χιονοστιβάδα ασύντακτης κατάρρευσης στην περίπτωση που Βερολίνο, Βρυξέλλες, και Φρανκφούρτη εξαναγκάσουν τον Ιταλό πρωθυπουργό να αντιμετωπίσει την σε πλήρη κορύφωση κρίση του τραπεζικού συστήματος της χώρας στο πλαίσιο των ισχυουσών κανόνων διάσωσης που επιτάσσουν bail in

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα όσα μεσολάβησαν από τον Δεύτερο Γύρο και τα όσα θα συμβούν στην Ε.Ε. - Ευρωζώνη μέχρι και την επαναληπτική ψηφοφορία πριμοδοτούν το Χόφερ.

Το σοκ του Brexit αλλά και η ραγδαία άνοδος του Ευρωσκεπτικισμού σε όλη την Ευρώπη διευκολύνουν τον Χόφερ να επιχειρηματολογήσει ότι η ψήφος υπέρ του δεν είναι επιλογή απομόνωσης και περιχαράκωσης, αλλά εναρμόνιση με το κυρίαρχο στην Ε.Ε. ρεύμα. Η εκλογή του Χόφερ στην Προεδρία της Αυστρίας πολιτικά θα θέσει υπό αμφισβήτηση τον κυβερνώντα Μεγάλο Συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών - Λαϊκού Κόμματος και θα πιέσει τους δεύτερους πρώτον, να ζητήσουν πρόωρες εκλογές και δεύτερον, να ρίξουν γέφυρες συνεργασίας με το Ακροδεξιό Κόμμα με της Ελευθερίας, με το όποιο συγκυβέρνησαν για πρώτη φορά στην περίοδο 2000-2002. Τότε το Κόμμα της Ελευθερίας και ο ιδρυτής του Χάιντερ ήταν ο ήσσων εταίρος σε κυβέρνηση με Καγκελάριο τον Σούσελ σήμερα το Λαϊκό Κόμμα θα είναι από ό,τι φαίνεται ο ήσσων εταίρος των Ακροδεξιών.
Το «σκληρό» φθινόπωρο της Ευρώπης

Πιο σοβαρές είναι όμως οι επιπτώσεις εκτός συνόρων: Μια Αυστρία όπου θα κυριαρχεί η Ακροδεξιά θα διευκολύνει τη Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο που ούτως ή άλλως υιοθετούν πιο ήπια από το παρελθόν συνθηματολογία να δείξουν ότι η άνοδος στην κυβερνητική εξουσία δυνάμεων της Λαϊκιστικής Ξενόφοβης Ρατσιστικής και Αντιευρωπαϊκής Ακροδεξιάς δεν αποτελεί ούτε απειλή, αλλά ούτε και εκτροπή από τη δημοκρατική-κοινοβουλευτική κανονικότητα.

Να σημειωθεί ότι ο Χόφερ έχει δηλώσει ότι αν παραστεί ανάγκη η χώρα θα πρέπει να αποφασίσει με Δημοψήφισμα για την παραμονή ή αποχώρησή της από την Ε.Ε.

Ουγγαρία, α λα καρτ εδώ και τώρα!
Ο πρώτος ηγέτης που σκέφθηκε να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα στη σκιά του Brexit και της προσχώρησης της Γερμανίας στο στρατόπεδο των οπαδών της χαλαρής Διακυβερνητικής Συνεργασίας, δεν ήταν άλλος από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Ορμπαν, ενός εκ των πρωταγωνιστών της Ανταρσίας της Ομάδας του Βίζεγκραντ στην αρχική στάση της καγκελαρίου Μέρκελ για μια Ευρώπη με ανοικτά σύνορα στους πρόσφυγες.

Ο Ούγγρος ηγέτης προκήρυξε για τον Οκτώβριο δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι της δυνατότητας να επιβάλει η Ε.Ε. ποσοστώσεις υποχρεωτικής αποδοχής προσφύγων χωρίς την έγκριση της Βουλής, ένας εξασφαλισμένος δηλαδή θρίαμβος για τον εαυτό του και το κυβερνών κόμμα.

Η προεξοφλημένη νίκη του Ορμπαν δημιουργεί προηγούμενο προσφυγής σε δημοψήφισμα όλων των μινιμαλιστών της Ε.Ε., οπότε θέλουν να αποκλίνουν από μια απόφαση της Κομισίον ή μιας Συνόδου Κορυφής: Από τη Σουηδία και τη Δανία, την Ολλανδία μέχρι την Πολωνία και την Τσεχία ο καθένας θα νομιμοποιείται να προωθεί μια εθνική α λα καρτ συμμετοχή στην Ε.Ε.

Η νομιμοποίηση μονομερών ενεργειών απόκλισης από το κοινοτικό κεκτημένο και όχι η αναζήτηση συναίνεσης ομοφωνίας ή ενισχυμένης πλειοψηφίας σε Συνόδους Κορυφής, είναι μια δυναμική διολίσθησης της Ε.Ε. της Διακυβερνητικής Συνεργασίας στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή και όχι μόνον.

Στην ουσία η Ε.Ε. κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε μια πολυμέτωπη συνεχή διαπραγμάτευση συνασπισμών προθύμων που δεν θα είναι σταθεροί: Για παράδειγμα η Τετράδα του Βίζεγκραντ έχει ως κοινό σημείο αναφοράς τα κλειστά σύνορα στους πρόσφυγες, αλλά είναι βαθιά διχασμένη ως προς τη στάση που πρέπει να κρατήσει η Ε.Ε. απέναντι στη Ρωσία.

Ο Ορμπαν ανοίγει το Κουτί της Πανδώρας καθώς ποιος αύριο μπορεί να εμποδίσει την κυβέρνηση της Πολωνίας να προκηρύξει Δημοψήφισμα για την τοποθέτηση της χώρας υπέρ ή κατά της άρσης των κυρώσεων που έχει επιβάλει η Ε.Ε. στη Ρωσία;

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ... ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΩΝ
Η Ιταλία φλέγεται, ο Ρέντσι σε περιδίνηση

Αφού περάσει τις δοκιμασίες της επαναληπτικής προεδρικής εκλογής στην Αυστρία και από ό,τι φαίνεται την ίδια μέρα στις 2 Οκτωβρίου του Δημοψηφίσματος στην Ουγγαρία, η Ε.Ε. θα αντιμετωπίσει την πρόκληση των προκλήσεων με το Δημοψήφισμα στην Ιταλία για την έγκριση της μείωσης των αρμοδιοτήτων και του αριθμού μελών της Γερουσίας.

Σε ανύποπτο χρόνο όταν ο Ρέντζι πίστευε ότι η Συνταγματική Μεταρρύθμιση ήταν μια ευκαιρία να αποσπάσει την πρώτη στη θητεία του λαϊκή νομιμοποίηση -καθώς δεν νίκησε σε εκλογές, αλλά ανέτρεψε στις αρχές του 2014 τον προκάτοχό του Λέτα με εσωκομματικό πραξικόπημα - δεσμεύθηκε ότι σε περίπτωση αρνητικής ψήφου θα παραιτηθεί.

Οι δημοτικές εκλογές φώτισαν το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο να έχει πλειοψηφική δυναμική και να βρίσκεται σε μια de facto ετερόκλητη συμμαχία με την ακροδεξιά ρατσιστική και ξενόφοβη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι και τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι.

Αυτή η αρνητική δυναμική για το Ρέντζι και το Δημοκρατικό Κόμμα κινδυνεύει να γίνει χιονοστιβάδα ασύντακτης κατάρρευσης στην περίπτωση που Βερολίνο, Βρυξέλλες, και Φρανκφούρτη εξαναγκάσουν τον Ιταλό πρωθυπουργό να αντιμετωπίσει την σε πλήρη κορύφωση κρίση του τραπεζικού συστήματος της χώρας στο πλαίσιο των ισχυουσών κανόνων διάσωσης που επιτάσσουν bail in, που σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να φθάσει σε κούρεμα καταθέσεων.

Έτσι ο ορίζοντας των αναμενόμενων τεκτονικών σεισμικών δονήσεων μπορεί να μην είναι οι εκλογές στη Γαλλία τον Μάιο του 2017, αλλά η άνοδος στην εξουσία των αντισυστημικών

Πέντε Αστέρων του Γκρίλο, που έχουν ήδη δεσμευθεί να διεξαγάγουν δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ιταλίας στην Ευρωζώνη, μια επιλογή που την στηρίζει μια μειοψηφική προς το παρόν, αλλά δυναμική πτέρυγα της ηγεσίας του Συνδέσμου Εργοδοτών Confidustria.

Αν ο Ιούλιος του 2016 μοιάζει να απέχει ήδη μεγάλο χρονικό διάστημα από την προ Brexit εποχή, στα τέλη του προσεχούς Οκτωβρίου η Ε.Ε. - Ευρωζώνη είναι πιθανόν να έχει εισέλθει πλησίστια στη γενικευμένη κρίση που όλοι είχαν προσδιορίσει χρονικά για μετά τη διπλή εκλογική αναμέτρηση της άνοιξης του 2017 στη Γαλλία (προεδρική εκλογή και αμέσως μετά βουλευτικές εκλογές) και κυρίως τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 στη Γερμανία.