Είναι εύκολη η απόφαση για την αποκάλυψη οικειοθελώς φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών;

Η νομοθετική ρύθμιση για την οικειοθελή αποκάλυψη φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών (ν.4446/2016 άρθρα 57-61), είναι κατ’ αρχήν μια καλή προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων των φορολογουμένων με το κράτος.



Η οικειοθελής αποκάλυψη φορολογητέας ύλης είναι μία καλή (και ίσως μοναδική), ευκαιρία που δίδεται σε κάποιους ίσως και σε πολλούς φορολογούμενους να ξεκαθαρίσουν σημεία του παρελθόντος και να κάνουν μια νέα αρχή στα φορολογικά τους.

Παρά τη θετική διάθεση από την πλευρά του κράτους η προσπάθεια είναι τουλάχιστον ατελής. Συνέπεια θα είναι πιθανότατα οι διατάξεις αυτές να μείνουν αχρησιμοποίητες από ένα μεγάλο πλήθος φορολογουμένων που θα μπορούσαν ή και ίσως θα «έπρεπε» να υπαχθούν σε αυτές. Αιτία τα κενά και οι τουλάχιστον παράδοξες προσεγγίσεις, μερικά σημεία των οποίων θα προσπαθήσουμε εν συντομία να αναδείξουμε εδώ.

Με τον νόμο αυτό αποκλείονται αυτομάτως όσοι φορολογούμενοι έχουν λάβει (τους έχουν κοινοποιηθεί), πράξεις οριστικού διορθωτικού προσδιορισμού φόρων ή επιβολής προστίμων ή αντίστοιχες πράξεις επιβολής φόρων ή προστίμων με βάση τις, προϊσχύουσες του ν. 4174/2013, διατάξεις, όσοι έχουν υποβάλει φορολογικές δηλώσεις με επιφύλαξη ή φορολογικές δηλώσεις από τις οποίες προκύπτει επιστροφή φόρου, καθώς και αυτοί που έχουν υποβάλει δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος με τις οποίες δηλώνεται ζημία της χρήσης στην οποία αφορά η δήλωση.

Από τη στιγμή που μια υπόθεση δεν έχει «κλείσει» εντελώς, δηλαδή ο φορολογούμενος δεν έχει αποδεχθεί τις πράξεις καταλογισμού φόρων, προστίμων κ.λπ., και δεν έχει καταβάλει τα σχετικά ποσά, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να υπαχθεί στη ρύθμιση.

Διαφορετικά δημιουργούνται φορολογούμενοι δύο ταχυτήτων, οι τυχεροί που δεν ελέχθησαν ακόμη και οι άτυχοι που ελέχθησαν σε λάθος χρονική στιγμή, πράγμα ασύμβατο με την έννοια της ευνομούμενης πολιτείας.

Αυτοί που σίγουρα θα κάνουν χρήση των διατάξεων αυτών είναι οι φορολογούμενοι για τους οποίους έχει εκδοθεί εντολή ελέγχου. Υπάρχουν, όμως, πάλι μεγάλα κενά, καθώς δεν ξεκαθαρίζεται τι γίνεται με αυτούς για τους οποίους έχει εκδοθεί εντολή ελέγχου αλλά δεν έχουν λάβει γνώση αυτής. Ένα ακόμη σημείο δημιουργίας τυχερών και οι άτυχων φορολογουμένων.

Η ρύθμιση, επίσης, δεν ξεκαθαρίζει ή καλύτερα αφήνει κενά στο ζήτημα του πόθεν έσχες σχετικά μετά την οικειοθελώς αποκαλυπτόμενη φορολογητέα ύλη. Επομένως, οι αρχές μπορούν να ελέγξουν το πόθεν έσχες της δηλούμενης οικειοθελώς ύλης. Το σημείο αυτό θα αποτελέσει ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα στην λήψη μιας απόφασης συμμόρφωσης των φορολογουμένων.

Παρά λοιπόν, την πρόθεση της ρύθμισης για κλείσιμο των εκκρεμοτήτων, με όσα αναφέρθηκαν, πολλές περιπτώσεις φορολογουμένων που επιθυμούν να υπαχθούν στη ρύθμιση για την οικειοθελή αποκάλυψη φορολογητέας ύλης θα το σκεφτούν πολλές φορές πριν προβούν σε αυτή.

Άλλοι φορολογούμενοι θα μείνουν εκτός ρύθμισης γιατί είναι άτυχοι και δεν το ήξεραν(!) κι άλλοι, ενώ θα νομίζουν πως έκλεισαν τις εκκρεμότητες τους, θα κινδυνεύουν να εμπλακούν σε νέες φορολογικές περιπέτειες.

Τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια υποβολής των σχετικών δηλώσεων είναι επίσης ένας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας.

Το ζήτημα είναι σοβαρό και τα στοιχεία που πρέπει να συλλέγουν πολλά για οποιονδήποτε φορολογούμενο θέλει να κάνει χρήση των διατάξεων αυτών και επομένως πρέπει να δοθεί εύλογος χρόνος. Το περιθώριο ενός μήνα μόνο εύλογο δεν είναι.

Μια επανεξέταση των λεπτομερειών εφαρμογής των διατάξεων από τις αρχές, κατά την γνώμη μου θα άξιζε τον κόπο, μιας και θα μπορούσε να καταλήξει αφενός σε αρκετά έσοδα για το κράτος και αφετέρου σε ξεκαθάρισμα πολλών αχρείαστων φορολογικών εκκρεμοτήτων για τους φορολογούμενους, πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο για τους πολλούς με βάση τις ισχύουσες νομοθετικές προβλέψεις.



Η ρύθμιση, δεν ξεκαθαρίζει ή καλύτερα αφήνει κενά στο ζήτημα του πόθεν έσχες σχετικά μετά την οικειοθελώς αποκαλυπτόμενη φορολογητέα ύλη. Επομένως, οι αρχές μπορούν να ελέγξουν το πόθεν έσχες της δηλούμενης οικειοθελώς ύλης.