Η δυνατότητα κρατικής στήριξης στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα προκειμένου να ελαφρυνθεί η πίεση που δέχεται τους τελευταίους μήνες αλλά ειδικά το τελευταίο δεκαήμερο, δεν είναι απαγορευτική από τις κοινοτικές αρχές και ειδικά την DGCom.
Αρκεί αυτή να μη οδηγεί σε στρεβλώσεις της ανταγωνιστικότητας στην τραπεζική αγορά.
Η διευκρίνιση αυτή δίδεται από στελέχη της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης της Κομισιόν, στο πλαίσιο συζητήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη για το τι και πως θα πρέπει να γίνει "για να ελαφρυνθεί η ασφυκτική πίεση που ασκείται στο τραπεζικό σύστημα". Και η οποία, λόγω της κατάστασης στην Ιταλία, δεν φαίνεται ότι θα βελτιωθεί σύντομα.
Το σχήμα που "κερδίζει" έδαφος αφορά ένα μοντέλο που έχει χρησιμοποιηθεί και στο πρόσφατο παρελθόν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (μαζί και στην Ιταλία) και το οποίο στηρίζεται στην δημιουργία ενός φορέα που θα μπορούσε να αναλάβει μέρος του βάρους των NPLs, χωρίς την δημιουργία κάποιας Bad Bank.
Ένας τέτοιος φορέας έχει τον ρόλο του εγγυητή για τον όγκο των δανείων που θα "φύγουν” από τον ισολογισμό της τράπεζας και θα μεταφερθούν σε άλλο φορέα προς διαχείριση.
Το μεγάλο πρόβλημα στην διαδικασία αυτή είναι η υιοθέτηση ενός μηχανισμού με τρόπο που η παροχή εγγυήσεων (και όχι άμεσα κεφαλαίων), ώστε να δεσμευθεί αλλά όχι να καταναλωθεί το συγκεκριμένο ποσό από το αποθεματικό των 30 δισ. ευρώ από το δημόσιο να μη δημιουργεί στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό, είτε σε επίπεδο είτε εθνικό είτε διεθνές.
Σε εθνικό επίπεδο, με το δημόσιο να είναι ο μεγαλομέτοχος μέσω του ΤΧΣ και στις τέσσερις τράπεζες, το ζήτημα δεν υφίσταται, αλλά όσον αφορά την στρέβλωση του ανταγωνισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το πρόβλημα δεν έχει ακόμα απαντηθεί.
Στο πλαίσιο των ερωτημάτων που τίθενται, ένα βασικό κριτήριο έχει να κάνει και με το ύψος των τιμών που θα εγγυηθεί το δημόσιο για τα NPLs που θα μεταφερθούν στον φορέα αυτό όπως επίσης και για το ύψος της συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων.
Ορισμένες διεθνείς επενδυτικές τράπεζες έχουν ήδη κάνει γνωστές τις προτάσεις τους στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Οικονομικών για τις εναλλακτικές που θα μπορούσαν να εξετασθούν στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός τέτοιου φορέα και συζητούνται σε συνεργασία (σε επίπεδο ενημέρωσης) με τις αρμόδιες κοινοτικές αρχές.
Ο χρόνος πάντως που μία τέτοια πρωτοβουλία απαιτεί είναι αρκετοί μήνες και εφ’ όσον μία τέτοια λύση υιοθετηθεί, δεν μπορεί να είναι έτοιμη πριν από τα μέσα του 2019.
Μέχρι τότε σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να "επιμείνουν σταθερά και με μεγαλύτερη προσπάθεια στους στόχους που έχουν τεθεί σε συνεννόηση με τον SSM".
Τραπεζικοί κύκλοι πάντως επιμένουν ότι η πίεση στο τραπεζικό σύστημα θα αρχίσει να μειώνεται στο μεταξύ εάν το ελληνικό δημόσιο καταφέρει να επανέλθει στις αγορές με "εφικτές" εκδόσεις και αν η ΕΚΤ χαλαρώσει τα όρια που έχει θέσει στις ελληνικές εμπορικές τράπεζες από τις αρχές του 2015 όσον αφορά την κατοχή κρατικών τίτλων.
Άλλωστε οι αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων είναι σε τέτοιο επίπεδο σήμερα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα σημαντικό στοιχείο ενίσχυσης του ισολογισμού τους με πολύ άμεσο τρόπο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα στο δημόσιο την απορρόφησή τους χωρίς να επηρεάσουν σημαντικά την σχέση δημοσίου - τραπεζών…
Αρκεί αυτή να μη οδηγεί σε στρεβλώσεις της ανταγωνιστικότητας στην τραπεζική αγορά.
Η διευκρίνιση αυτή δίδεται από στελέχη της αρμόδιας Γενικής Διεύθυνσης της Κομισιόν, στο πλαίσιο συζητήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη για το τι και πως θα πρέπει να γίνει "για να ελαφρυνθεί η ασφυκτική πίεση που ασκείται στο τραπεζικό σύστημα". Και η οποία, λόγω της κατάστασης στην Ιταλία, δεν φαίνεται ότι θα βελτιωθεί σύντομα.
Το σχήμα που "κερδίζει" έδαφος αφορά ένα μοντέλο που έχει χρησιμοποιηθεί και στο πρόσφατο παρελθόν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (μαζί και στην Ιταλία) και το οποίο στηρίζεται στην δημιουργία ενός φορέα που θα μπορούσε να αναλάβει μέρος του βάρους των NPLs, χωρίς την δημιουργία κάποιας Bad Bank.
Ένας τέτοιος φορέας έχει τον ρόλο του εγγυητή για τον όγκο των δανείων που θα "φύγουν” από τον ισολογισμό της τράπεζας και θα μεταφερθούν σε άλλο φορέα προς διαχείριση.
Το μεγάλο πρόβλημα στην διαδικασία αυτή είναι η υιοθέτηση ενός μηχανισμού με τρόπο που η παροχή εγγυήσεων (και όχι άμεσα κεφαλαίων), ώστε να δεσμευθεί αλλά όχι να καταναλωθεί το συγκεκριμένο ποσό από το αποθεματικό των 30 δισ. ευρώ από το δημόσιο να μη δημιουργεί στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό, είτε σε επίπεδο είτε εθνικό είτε διεθνές.
Σε εθνικό επίπεδο, με το δημόσιο να είναι ο μεγαλομέτοχος μέσω του ΤΧΣ και στις τέσσερις τράπεζες, το ζήτημα δεν υφίσταται, αλλά όσον αφορά την στρέβλωση του ανταγωνισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το πρόβλημα δεν έχει ακόμα απαντηθεί.
Στο πλαίσιο των ερωτημάτων που τίθενται, ένα βασικό κριτήριο έχει να κάνει και με το ύψος των τιμών που θα εγγυηθεί το δημόσιο για τα NPLs που θα μεταφερθούν στον φορέα αυτό όπως επίσης και για το ύψος της συμμετοχής ιδιωτικών κεφαλαίων.
Ορισμένες διεθνείς επενδυτικές τράπεζες έχουν ήδη κάνει γνωστές τις προτάσεις τους στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Οικονομικών για τις εναλλακτικές που θα μπορούσαν να εξετασθούν στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός τέτοιου φορέα και συζητούνται σε συνεργασία (σε επίπεδο ενημέρωσης) με τις αρμόδιες κοινοτικές αρχές.
Ο χρόνος πάντως που μία τέτοια πρωτοβουλία απαιτεί είναι αρκετοί μήνες και εφ’ όσον μία τέτοια λύση υιοθετηθεί, δεν μπορεί να είναι έτοιμη πριν από τα μέσα του 2019.
Μέχρι τότε σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να "επιμείνουν σταθερά και με μεγαλύτερη προσπάθεια στους στόχους που έχουν τεθεί σε συνεννόηση με τον SSM".
Τραπεζικοί κύκλοι πάντως επιμένουν ότι η πίεση στο τραπεζικό σύστημα θα αρχίσει να μειώνεται στο μεταξύ εάν το ελληνικό δημόσιο καταφέρει να επανέλθει στις αγορές με "εφικτές" εκδόσεις και αν η ΕΚΤ χαλαρώσει τα όρια που έχει θέσει στις ελληνικές εμπορικές τράπεζες από τις αρχές του 2015 όσον αφορά την κατοχή κρατικών τίτλων.
Άλλωστε οι αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων είναι σε τέτοιο επίπεδο σήμερα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα σημαντικό στοιχείο ενίσχυσης του ισολογισμού τους με πολύ άμεσο τρόπο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα στο δημόσιο την απορρόφησή τους χωρίς να επηρεάσουν σημαντικά την σχέση δημοσίου - τραπεζών…
