Το πενθήμερο μεταξύ της Πέμπτης 12 Σεπτεμβρίου και της Τρίτης 17 Σεπτεμβρίου, είναι εξαιρετικά πιθανό να αποδειχθεί ικανό να ταρακουνήσει οικονομίες και αγορές όσο τίποτα άλλο την τελευταία δεκαετία, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. Το "σενάριο” γράφεται ήδη στα γραφεία του Μ. Ντράγκι και του Τζ. Πάουελ.
Είναι για πρώτη φορά από το 2008, λίγους μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, που τα Διοικητικά Συμβούλια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Federal Reserve σε τόσο κοντινό χρονικό διάστημα –μόλις πέντε ημέρες– ετοιμάζονται, σύμφωνα με τις δηλώσεις μελών τους μέχρι σήμερα, για αποφάσεις που συγκλίνουν στην κατεύθυνση της επιστροφής σε πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης.
Τότε, το 2008 είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Lehman Brothers. Τώρα τι έχει "συμβεί", που τις υποχρεώνει σε μία ανάλογης –ίσως και μεγαλύτερης– κλίμακας συντονισμένη "κίνηση";
Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία δείχνουν και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού μια (διαφορετικού ρυθμού) τάση οικονομικής επιβράδυνσης, μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής πολιτικής έντασης, γεωπολιτικών αναταραχών και ισχυρών εμπορικών συγκρούσεων.
Οι συνέπειες μια ισχυρής και συντονισμένης οικονομικής επιβράδυνσης σε ένα τέτοιο περιβάλλον, επιβαρυμένο την τελευταία δεκαετία από την πρωτοφανή αύξηση χρέους –ιδιαίτερα ιδιωτικού– παρά τους τεράστιους όγκους χρηματοδότησης (μηδενικού κόστους) από τις Κεντρικές Τράπεζες, απειλεί πριν απ' όλα να ταρακουνήσει για δεύτερη φορά μέσα στην δεκαετία τα "θεμέλια” του τραπεζικού συστήματος.
Απέναντι στην απειλή αυτή οι δύο κεντρικοί τραπεζίτες –και παρά το γεγονός ότι ο Μ. Ντράγκι αποχωρεί σε δύο μήνες– είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν σχεδόν ταυτόχρονα και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη "πολιτικών” και κεντρικών τραπεζιτών.
Στις ΗΠΑ οσο πλησιάζει η 17η Σεπτεμβρίου αυξάνονται οι εντάσεις ανάμεσα σ' αυτούς που –όπως ο Ντ. Τράμπ– πιέζουν ασφυκτικά (έχει εκλογες το 2020) για ισχυρή μείωση των επιτοκίων και εκκίνηση ενός τρίτου QE και εκείνους, όπως πολλοί από τους ομοσπονδιακούς κεντρικούς τραπεζίτες της Fed, που ασκούν πιέσεις για μια πολύ μετριοπαθέστερη "ποσοτική χαλάρωση”.
Στην Ευρώπη, ο Μάριο Ντράγκι και ο Ολι Ρεν έχουν ήδη προδιαθέσει τις αγορές για έναν νέο κύκλο ισχυρής ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά μία δυναμική "μειοψηφία” στο ΔΣ της ΕΚΤ επιμένει οτι το "πακέτο” πρέπει να είναι περιορισμένο.
Στο μεταξύ οι αγορές έχουν στείλει σε πρωτοφανή ύψη τις εισροές κεφαλαίων στα "ασφαλή” κρατικά ομόλογα, οδηγώντας τις αποδόσεις τους κάτω από το μηδέν (πάνω από 17 τρισ. δολάρια), ενώ ταυτόχρονα η "έξοδος” από τα μετοχικά assets βρίσκεται σε ισχυρά ανοδική τάση σε διεθνή κλίμακα για πρώτη φορά από το 2009. Σιωπηρή αλλά σταθερή και η άνοδος των τιμών του χρυσού...
Οι ημέρες πλέον μετρούν "ανάποδα” για το κρίσιμο πενθήμερο όπου οι κ.κ. Ντράγκι και Πάουελ θα κληθούν να αποφασίσουν για το πως θα είναι η "επόμενη ημέρα”, σε οικονομία αλλά και ...πολιτική.
Είναι για πρώτη φορά από το 2008, λίγους μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, που τα Διοικητικά Συμβούλια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Federal Reserve σε τόσο κοντινό χρονικό διάστημα –μόλις πέντε ημέρες– ετοιμάζονται, σύμφωνα με τις δηλώσεις μελών τους μέχρι σήμερα, για αποφάσεις που συγκλίνουν στην κατεύθυνση της επιστροφής σε πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης.
Τότε, το 2008 είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Lehman Brothers. Τώρα τι έχει "συμβεί", που τις υποχρεώνει σε μία ανάλογης –ίσως και μεγαλύτερης– κλίμακας συντονισμένη "κίνηση";
Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία δείχνουν και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού μια (διαφορετικού ρυθμού) τάση οικονομικής επιβράδυνσης, μέσα σε ένα περιβάλλον υψηλής πολιτικής έντασης, γεωπολιτικών αναταραχών και ισχυρών εμπορικών συγκρούσεων.
Οι συνέπειες μια ισχυρής και συντονισμένης οικονομικής επιβράδυνσης σε ένα τέτοιο περιβάλλον, επιβαρυμένο την τελευταία δεκαετία από την πρωτοφανή αύξηση χρέους –ιδιαίτερα ιδιωτικού– παρά τους τεράστιους όγκους χρηματοδότησης (μηδενικού κόστους) από τις Κεντρικές Τράπεζες, απειλεί πριν απ' όλα να ταρακουνήσει για δεύτερη φορά μέσα στην δεκαετία τα "θεμέλια” του τραπεζικού συστήματος.
Απέναντι στην απειλή αυτή οι δύο κεντρικοί τραπεζίτες –και παρά το γεγονός ότι ο Μ. Ντράγκι αποχωρεί σε δύο μήνες– είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν σχεδόν ταυτόχρονα και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τη σύμφωνη γνώμη "πολιτικών” και κεντρικών τραπεζιτών.
Στις ΗΠΑ οσο πλησιάζει η 17η Σεπτεμβρίου αυξάνονται οι εντάσεις ανάμεσα σ' αυτούς που –όπως ο Ντ. Τράμπ– πιέζουν ασφυκτικά (έχει εκλογες το 2020) για ισχυρή μείωση των επιτοκίων και εκκίνηση ενός τρίτου QE και εκείνους, όπως πολλοί από τους ομοσπονδιακούς κεντρικούς τραπεζίτες της Fed, που ασκούν πιέσεις για μια πολύ μετριοπαθέστερη "ποσοτική χαλάρωση”.
Στην Ευρώπη, ο Μάριο Ντράγκι και ο Ολι Ρεν έχουν ήδη προδιαθέσει τις αγορές για έναν νέο κύκλο ισχυρής ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά μία δυναμική "μειοψηφία” στο ΔΣ της ΕΚΤ επιμένει οτι το "πακέτο” πρέπει να είναι περιορισμένο.
Στο μεταξύ οι αγορές έχουν στείλει σε πρωτοφανή ύψη τις εισροές κεφαλαίων στα "ασφαλή” κρατικά ομόλογα, οδηγώντας τις αποδόσεις τους κάτω από το μηδέν (πάνω από 17 τρισ. δολάρια), ενώ ταυτόχρονα η "έξοδος” από τα μετοχικά assets βρίσκεται σε ισχυρά ανοδική τάση σε διεθνή κλίμακα για πρώτη φορά από το 2009. Σιωπηρή αλλά σταθερή και η άνοδος των τιμών του χρυσού...
Οι ημέρες πλέον μετρούν "ανάποδα” για το κρίσιμο πενθήμερο όπου οι κ.κ. Ντράγκι και Πάουελ θα κληθούν να αποφασίσουν για το πως θα είναι η "επόμενη ημέρα”, σε οικονομία αλλά και ...πολιτική.
