Οι πρόσφατες αναφορές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης για το ενδεχόμενο "σύμπλευσης" στη στόχευση επαναδιαπραγμάτευσης των δεσμεύσεων για πρωτογενή πλεονάσματα "της τάξης του 3,5% μέχρι και το 2022" έχουν τροφοδοτήσει ισχυρές αντιδράσεις στις Βρυξέλλες.
Πολύ ισχυρότερες από τις αντιδράσεις που αφορούν στις καθυστερήσεις των 16 προαπαιτούμενων για την Β' έκθεση ενισχυμένης εποπτείας που παρουσιάζεται σήμερα.
Ο λόγος, όπως διευκρινίσθηκε από κοινοτικούς παράγοντες με γνώση των συζητήσεων, έχει να κάνει με την προσπάθεια που γίνεται εδώ και πολλούς μήνες "να κρατηθεί το ΔΝΤ εκτός της εικόνας που αφορά στο ελληνικό δημόσιο χρέος...". Και να μην επηρεασθεί (σ.σ. αρνητικά) η σταδιακή ομαλοποίηση της αναχρηματοδότησης του χρέους από τις αγορές, από σχόλια που προκαλούν δυσχέρειες σ' αυτή την προσπάθεια. Άλλωστε το τέλος του Φεβρουαρίου συμπίπτει με την αναμενόμενη Έκθεση του ΔΝΤ στην οποία οι εκτιμήσεις όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους στηρίζονται στη δέσμευση του Eurogroup για διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, με την προϋπόθεση αφενός της τήρησης της "σύμβασης" που προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι και το 2022, με μείωσή τους στη συνέχεια σε μέσα επίπεδα 2% - 2,2% μακροπρόθεσμα.
Με τις προϋποθέσεις αυτές το Eurogroup έχει δεσμευθεί για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μακροπρόθεσμα, με επιπλέον πρόβλεψη την εκ νέου παρέμβασή του εάν και εφόσον χρειασθεί μετά το 2032, οπότε και θα επανεξετασθεί η εικόνα του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Κάθε συζήτηση η οποία θέτει σε αμφιβολία την υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών οδηγεί στην εκ νέου παρέμβαση του ΔΝΤ, ανατρέποντας τη συμφωνία του Ιουνίου του 2017.
Βεβαίως πρέπει να επισημανθεί ότι ήδη στο "λεξιλόγιο" αρμόδιων στελεχών της Κομισιόν έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται η έκφραση "της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ" για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, αντί του "3,5% του ΑΕΠ". Η επισήμανση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το όριο των πρωτογενών πλεονασμάτων παρ' ό,τι παραμένουν εξαιρετικά υψηλά μέχρι το 2022, εν τούτοις διαθέτουν μία οριακή ελαστικότητα η οποία συναρτάται με τη διεθνή συγκυρία και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία που προκύπτουν από τις πολιτικές εκτέλεσης του προϋπολογισμού...
Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος για τη "σφοδρότητα" των αντιδράσεων της Κομισιόν στη συζήτηση περί αναθεώρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων, αντιδράσεων που θα αποτυπώνονται και στο "πνεύμα” με το οποίο έχει συνταχθεί η Έκθεση ενισχυμένης εποπτείας που παρουσιάζεται σήμερα.
Η απερχόμενη προεδρεία της Κομισιόν και ειδικά ο κ. Γιουνκέρ θέλουν να πάρουν αποστάσεις από το προεκλογικό κλίμα με το οποίο κινούνται όχι μόνο οι κυβερνήσεις, αλλά και οι υποψήφιοι για τις ανώτατες θέσεις των κοινοτικών θεσμών.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον κ. Βέμπερ που άνοιξε την σχετική συζήτηση πρόσφατα στην Αθήνα, αλλά και τις συμπεριφορές άλλων στελεχών της Κομισιόν που δεν διστάζουν να δείξουν τις "συμπάθειες” τους, ελπίζοντας σε κάποια κυβερνητική στήριξη, ακόμα και αν δεν έχουν βάλει υποψηφιότητα για κάποια "θέση” όπως ο κ. Μοσκοβισί ο οποίος πρόκειται να συμμετάσχει στα τέλη της εβδομάδας στο Delphi Economic Forum στην Ελλάδα.
Πολύ ισχυρότερες από τις αντιδράσεις που αφορούν στις καθυστερήσεις των 16 προαπαιτούμενων για την Β' έκθεση ενισχυμένης εποπτείας που παρουσιάζεται σήμερα.
Ο λόγος, όπως διευκρινίσθηκε από κοινοτικούς παράγοντες με γνώση των συζητήσεων, έχει να κάνει με την προσπάθεια που γίνεται εδώ και πολλούς μήνες "να κρατηθεί το ΔΝΤ εκτός της εικόνας που αφορά στο ελληνικό δημόσιο χρέος...". Και να μην επηρεασθεί (σ.σ. αρνητικά) η σταδιακή ομαλοποίηση της αναχρηματοδότησης του χρέους από τις αγορές, από σχόλια που προκαλούν δυσχέρειες σ' αυτή την προσπάθεια. Άλλωστε το τέλος του Φεβρουαρίου συμπίπτει με την αναμενόμενη Έκθεση του ΔΝΤ στην οποία οι εκτιμήσεις όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους στηρίζονται στη δέσμευση του Eurogroup για διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, με την προϋπόθεση αφενός της τήρησης της "σύμβασης" που προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι και το 2022, με μείωσή τους στη συνέχεια σε μέσα επίπεδα 2% - 2,2% μακροπρόθεσμα.
Με τις προϋποθέσεις αυτές το Eurogroup έχει δεσμευθεί για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μακροπρόθεσμα, με επιπλέον πρόβλεψη την εκ νέου παρέμβασή του εάν και εφόσον χρειασθεί μετά το 2032, οπότε και θα επανεξετασθεί η εικόνα του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Κάθε συζήτηση η οποία θέτει σε αμφιβολία την υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών οδηγεί στην εκ νέου παρέμβαση του ΔΝΤ, ανατρέποντας τη συμφωνία του Ιουνίου του 2017.
Βεβαίως πρέπει να επισημανθεί ότι ήδη στο "λεξιλόγιο" αρμόδιων στελεχών της Κομισιόν έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται η έκφραση "της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ" για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, αντί του "3,5% του ΑΕΠ". Η επισήμανση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το όριο των πρωτογενών πλεονασμάτων παρ' ό,τι παραμένουν εξαιρετικά υψηλά μέχρι το 2022, εν τούτοις διαθέτουν μία οριακή ελαστικότητα η οποία συναρτάται με τη διεθνή συγκυρία και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία που προκύπτουν από τις πολιτικές εκτέλεσης του προϋπολογισμού...
Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος για τη "σφοδρότητα" των αντιδράσεων της Κομισιόν στη συζήτηση περί αναθεώρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων, αντιδράσεων που θα αποτυπώνονται και στο "πνεύμα” με το οποίο έχει συνταχθεί η Έκθεση ενισχυμένης εποπτείας που παρουσιάζεται σήμερα.
Η απερχόμενη προεδρεία της Κομισιόν και ειδικά ο κ. Γιουνκέρ θέλουν να πάρουν αποστάσεις από το προεκλογικό κλίμα με το οποίο κινούνται όχι μόνο οι κυβερνήσεις, αλλά και οι υποψήφιοι για τις ανώτατες θέσεις των κοινοτικών θεσμών.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τον κ. Βέμπερ που άνοιξε την σχετική συζήτηση πρόσφατα στην Αθήνα, αλλά και τις συμπεριφορές άλλων στελεχών της Κομισιόν που δεν διστάζουν να δείξουν τις "συμπάθειες” τους, ελπίζοντας σε κάποια κυβερνητική στήριξη, ακόμα και αν δεν έχουν βάλει υποψηφιότητα για κάποια "θέση” όπως ο κ. Μοσκοβισί ο οποίος πρόκειται να συμμετάσχει στα τέλη της εβδομάδας στο Delphi Economic Forum στην Ελλάδα.
