Τι σημαίνει ο «ξαφνικός θάνατος» από Ντράγκι - Γιατί τώρα και πώς επηρεάζεται το τραπεζικό σύστημα

Η χθεσινή απόφαση της ΕΚΤ να μη δέχεται από τις 11 Φεβρουαρίου τα ελληνικά ομόλογα, δημιουργεί νέα δεδομένα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.




Χαρακτηρίζεται ως αιφνιδιαστική καθώς έγινε ουσιαστικά 3 εβδομάδες νωρίτερα, πριν δηλαδή από την 28η Φεβρουαρίου οπότε και τελειώνει η παράταση του ελληνικού προγράμματος.

Η Φραγκφούρτη έχει διαμηνύσει ότι χωρίς πρόγραμμα θα κλείσει τις στρόφιγγες της ρευστότητας μέσω των ελληνικών χρεογράφων τα οποία γίνονται δεκτά από την ΕΚΤ παρ' ότι η αξιολόγησή τους είναι εξαιρετικά χαμηλή.

Η απόφαση, λοιπόν, δεν ήταν κάτι που δεν αναμενόταν, ήρθε όμως νωρίτερα εν μέσω μιας σκληρής διαπραγμάτευσης με πολλά τελεσίγραφα και διλήμματα.

Ηταν ουσιαστικά η κορύφωση των ασφυκτικών πιέσεων προς την ελληνική πλευρά να δεχθεί τη συμφωνία που προωθούν οι δανειστές.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι με τη «βόμβα» Ντράγκι δεν υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις στη ρευστότητα των τραπεζών. Δηλαδή δεν θα ξεμείνουν σε καμιά περίπτωση από χρήματα οι ελληνικές τράπεζες. Το ξεκαθάρισε άλλωστε και το υπουργείο Οικονομικών στην ανακοίνωση που εξέδωσε τα ξημερώματα. «Σύμφωνα με την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), το ελληνικό τραπεζικό σύστημα παραμένει επαρκώς κεφαλαιοποιημένο και πλήρως προστατευμένο μέσω της πρόσβασή του στον ELA», αναφέρει η ανακοίνωση.

Πράγματι, δεν υπάρχει άμεσο πρόβλημα για το σύστημα και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να προκληθεί πανικός και παρανόηση που θα οδηγήσει σε «ατύχημα».

Οι τράπεζες μπορούν να αντλούν ρευστότητα μέσω του Εκτάκτου Μηχανισμού (ELA) καθώς χθες αποφασίστηκε και η ισόποση αύξηση του ρευστού που μπορεί να διατίθεται. Δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να παρέχει ρευστότητα στο σύστημα μέσω του ELA.

Επίσης, οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν σημαντικά κεφάλαια από ομόλογα του EFSF με τα οποία ενισχύθηκαν στην πρόσφατη κεφαλαιοποίησή της.

Ωστόσο, η απόφαση της ΕΚΤ πλήττει το κόστος του τραπεζικού τομέα κάτι το οποίο σημαίνει πως οι μετοχές των τραπεζών δεν θα μείνουν αδιάφορες στις επόμενες συνεδριάσεις του Χρηματιστηρίου, ειδικά μέχρι και τις 12 Φεβρουαρίου που πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής.

Η ρευστότητα από τον ELA εκτός από προσωρινή και είναι πολύ ακριβότερη, κι αυτό είναι το πλέον σοβαρό πρόβλημα για το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία γενικότερα.

Αν θα ήθελε κάποιος να ερμηνεύσει την απόφαση Ντράγκι θα έλεγε ότι ήταν καθαρά πολιτική, κινούμενη δηλαδή στη σκληρή γραμμή Μέρκελ – Σόιμπλε. Το Βερολίνο αποφάσισε να ασκήσει ασφυκτική πίεση προς την κυβέρνηση η οποία καλείται πλέον να πάει στο Eurogroup και φυσικά στη Σύνοδο Κορυφής έχοντας χάσει όλα της τα στηρίγματα. «Σέρνεται» δηλαδή η κυβέρνηση Τσίπρα σε μια συμφωνία υπό τους όρους του γερμανικού μπλοκ και υπό το φόβο της πλήρους διακοπής της ρευστότητας που θα διαλύσει την οικονομία. Κι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, και σίγουρα πριν από τις 28 Φεβρουαρίου που τελειώνει το πρόγραμμα.

Η συμφωνία, ωστόσο, περιγράφηκε χθες από το non paper που διέρρευσε στο Reuters. Σύμφωνα με την γερμανική πλευρά η Αθήνα θα πρέπει να ξεχάσει όλες τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, να «καταργήσει» δηλαδή το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και να επιστρέψει στη λογική των μνημονιακών υποχρεώσεων. Και το γεγονός ότι και η ΕΚΤ μας τράβηξε το χαλί τώρα συνδέεται με την ορκωμοσία των βουλευτών και την έναρξη των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή. Εκεί όπου παραδοσιακά ο πρωθυπουργός ξεδιπλώνει το πρόγραμμά του και αναλύει τον τρόπο που θα κυβερνήσει. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε ο κ. Τσίπρας έχει υποσχεθεί το τέλος των μνημονίων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση νόμων που συνδέονται με τα μνημόνια, χιλιάδες προσλήψεις, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ.

Μπορεί η κυβέρνηση να δεχθεί έναν επώδυνο συμβιβασμό; Μπορεί να υποκύψει στις πιέσεις των Γερμανών; Αν το κάνει θα πρέπει να το εξηγήσει στους ψηφοφόρους που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν το κάνει τότε η ρήξη θα είναι οριστική και το ενδεχόμενο Grexit θα είναι πιο κοντά από ποτέ. Η σημερινή συνάντηση Σόιμπλε – Βαρουφάκη είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όπως κρίσιμες είναι και οι επόμενες ημέρες μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου και τη Σύνοδο Κορυφής. Το σίγουρο είναι ότι πλέον η χώρα κρέμεται σε μια κλωστή.