Ο Τσίπρας, οι εκλογές και τα «δώρα Λαφαζάνη»

Με τις εκλογές στον ορίζοντα, ανθούν οι φαντασιώσεις. Τούτες αγνοούν αμείλικτες πραγματικότητες. Κυρίαρχη είναι η φαντασίωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των στελεχών του νέου κόμματος της Λαϊκής Ενότητας.



Όλοι αυτοί, μετά πάθους, πιστεύουν ότι έχουν μεταμορφωθεί σε Νέμεση για τον Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα όμως, ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ έχουν προσφέρει στον Τσίπρα ανεκτίμητα πολιτικά δώρα! Άνοιξαν τον δρόμο σε εκλογές, που πιθανότατα θα κερδίσει. Άνοιξαν διάπλατα την πόρτα για να δημιουργηθεί ένας νέος σύγχρονος ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πιο υγιής κομματικά από το προηγούμενο εύθραυστο και άρρωστο σχήμα. Μάλιστα τα δώρα αυτά είναι πιθανό, εν μέσω των αναταράξεων του τελευταίου διαστήματος, να μην τα έχει εκτιμήσει δεόντως ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας!

Το πόσο βαθιά δογματικοί ήταν τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας δεν είχε γίνει ευρέως αντιληπτό, μέχρι τις τωρινές αντιδράσεις τους και τα λάβαρα επιστροφής στη δραχμή που έχουν σηκώσει. Άλλωστε, η εικόνα Τσίπρα, με την ευρεία απήχησή του, πολύ πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε σκεπάσει όλα αυτά. Οι Λαφαζανικοί, όπως όλοι οι δογματικοί, είχαν ως οξυγόνο τους μύθους τους. Ότι λ.χ. η εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ οφειλόταν στην «αριστερή ιδεολογία του». Ότι το «ΌΧΙ» στο δημοψήφισμα σήμαινε ρήξη με τους εταίρους και έξοδο από το ευρώ. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν ίσχυε. Ο Τσίπρας κέρδισε το δημοψήφισμα. Όχι οι αριστερές ιδεοληψίες. Η νίκη του ήταν αμιγώς προσωπική και η απήχησή του πολύ πέρα από τα όρια της μειοψηφικής Αριστεράς. Οι πολύ περισσότεροι ψηφοφόροι του «ΌΧΙ» είπαν στον Τσίπρα ταυτόχρονα: «συμβιβάσου, κάνε υποχωρήσεις, μην φύγουμε από το ευρώ».

Αν ο Τσίπρας καθησύχαζε, οι Λαφαζανικοί τρόμαζαν το μεσαίο χώρο. Απλώς, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές δεν έδειξαν το αληθινό πρόσωπό τους. Παρέμεναν όμως, λόγω του ακραίου δογματισμού τους, μια ωρολογιακή βόμβα που ο Τσίπρας υποτίμησε. Έτσι, αν και κυρίαρχος στο εκλογικό σώμα, έγινε όμηρος των λίγων φανατικών στο κόμμα του. Η ύπαρξη κόμματος μέσα στο κόμμα ήταν καταλυτική στρέβλωση. Ο Λαφαζάνης είχε προειδοποιήσει σε συνέντευξή του, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εφαρμόσει καταστροφικά δόγματα, καλύτερο θα ήταν να εγκαταλείψει την κυβέρνηση! Έτσι, μπροστά στις πρώτες δυσκολίες, η βόμβα εξερράγη. Οι φανατικοί και δογματικοί από τη μια πλευρά και ο ασφαλώς ιδεολόγος αλλά και ρεαλιστής Τσίπρας από την άλλη, ήταν μόνο τυπικά «σύντροφοι». Αντιπροσώπευαν δύο κόσμους. Αυτή η μάχη «δύο κόσμων» δόθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς και οι δύο πλευρές να το πολυκαταλάβουν.

Όταν ο Τσίπρας απέτρεψε τη χρεοκοπία της χώρας και την καταστροφή που είχε φθάσει στο παρά ένα, κυρίως από τα τραγικά λάθη του Γ. Βαρουφάκη, στις δύσκολες ώρες που ακολούθησαν, του προσφέρθηκε ένα ανεκτίμητο μεγάλο δώρο: Η ενδοκομματική ρήξη, που προκάλεσε ο Λαφαζάνης. Αυτό έκρυβε επιμέρους δώρα: Πρώτον, ο Τσίπρας απηλλάγη δια μας από τους φανατικούς που αποτελούσαν δυσβάσταχτο φορτίο. Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί πολιτικά ? ιδεολογικά να γίνει πιο συνεκτικός. Τρίτον, η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ, όχι απαραίτητα με τυμπανοκρουσίες, αλλά ουσιαστικά, μπορεί να ξεκινήσει. Τέταρτον, το «νέο» κόμμα θα μπορεί πλέον να αντιστοιχεί με το εύρος των ψηφοφόρων στους οποίους απευθύνεται προσωπικά ο Τσίπρας. Πέμπτον, ηγεσία και κόμμα θα κινούνται πλέον σε ένα πλαίσιο που αλληλοσυμπληρώνεται αντί να αυτοαναιρείται.

Στα δώρα στρατηγικού χαρακτήρα που προαναφέραμε πρέπει να προστεθεί και ένα δώρο τακτικού χαρακτήρα: Ο Λαφαζάνης έσπρωξε και αυτός την πόρτα των εκλογών. Αν μη τι άλλο, έδωσε την αναγκαία νομιμοποιητική δικαιολογία στον Τσίπρα. Ο τελευταίος, υπό τις περιστάσεις, δεν είχε άλλη επιλογή. Ακόμη και εκείνοι που έχουν εξουθενωθεί από τις συνεχείς αναμετρήσεις, το αναγνωρίζουν. Ο Τσίπρας είναι λογικό να ζητά τη λαϊκή ετυμηγορία για το σταυροδρόμι που ακολούθησε. Μόνο η ετυμηγορία αυτή θα τον καταστήσει ισχυρό πρωθυπουργό είτε σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού είτε αποκτήσει αυτοδυναμία. Ένας ισχυρός πρωθυπουργός, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, είναι σταθεροποιητικός παράγοντας με δεδομένες τις μεγάλες προκλήσεις. Γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι δεν τρόμαξαν με τις εκλογές. Προσδοκούν από αυτές μεγαλύτερη, όχι μικρότερη, σταθερότητα. Ενώ γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαλλαγεί από τους ακραίους και φανατικούς.

Τί θα φέρουν οι εκλογές όμως; Θα το δούμε στην πορεία. Μέχρι τώρα, τα δεδομένα δείχνουν ότι ο Τσίπρας είναι κυρίαρχος. Οι πρόσφατες κινήσεις του είναι ηγετικές, όποια και να’ταν τα σοβαρά λάθη του με αποκορύφωμα την καταστροφική επιλογή Βαρουφάκη. Τα πρώην κυρίαρχα κόμματα παραμένουν φθαρμένα, γερασμένα και τοξικά, παρά το ότι ευτυχώς απηλλάγησαν από απωθητικές ηγεσίες. Από τις νέες ηγεσίες, η μία ξεκίνησε καλά, αλλά είναι υπερκινητική και έτσι κάνει ήδη λάθη. Αρχίζει να υπονομεύει το κύρος της. Η άλλη απλώς δεν προκαλεί. Πέρα από τα κόμματα αυτά, το μετριοπαθές Ποτάμι στερείται «βάρους». Έτσι, είτε αρέσει είτε όχι, ο πιο σταθεροποιητικός παράγοντας στο πολιτικό τοπίο παραμένει ο Τσίπρας. Τα δώρα του Λαφαζάνη τον βοηθούν. Αρκεί να τα αξιοποιήσει όχι μόνο εκλογικά, αλλά επί της πολιτικής ουσίας.