Κερδοσκοπία με... καύσιμα

Για ακόμη μία φορά, στην ελληνική αγορά η πορεία των λιανικών τιμών στη βενζίνη και το πετρέλαιο κίνησης δεν συμβαδίζει με αυτή των διεθνών τιμών.



Οταν οι διεθνείς τιμές του «μαύρου χρυσού» αυξάνονται σχεδόν αυτομάτως αναπροσαρμόζονται προς τα πάνω και οι τιμές λιανικής. Όταν όμως οι διεθνείς τιμές μειώνονται, οι λιανικές δεν ακολουθούν αμέσως. Παρατηρείται μια μόνιμη τάση χρονοκαθυστέρησης στη μείωσή τους.

Το σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας έχει επισημανθεί, έχει καταγγελθεί δεκάδες φορές, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο κάθε κρίκος της αλυσίδας των καυσίμων ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους ή μιλούν για τον τρόπο διαμόρφωσης των τιμών και όλοι μαζί κατηγορούν το κράτος που έχει επιβάλει υψηλή φορολογία. Το καυτό, όμως, πρόβλημα με την κερδοσκοπία ή την αισχροκέρδεια κατ’ άλλους δεν αντιμετωπίζεται. Τα κυκλώματα παραμένουν ισχυρά. Ας θυμηθούμε τις σφοδρές αντιδράσεις στην εγκατάσταση των ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου των εισροών και εκροών καυσίμων σε όλα τα στάδια της διακίνησης.

Οι στρεβλώσεις φυσικά δεν περιορίζονται μόνον στην αγορά των καυσίμων. Οι καθαροί κανόνες ανταγωνισμού είναι? σπάνιο είδος για την ελληνική αγορά!

Στα μνημόνια, τόσο το πρώτο και ιδίως στο δεύτερο, όσο και στο νέο που υπέγραψε η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα, καταγράφονται όλες οι στρεβλώσεις και υπάρχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την άρση τους. Είναι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει ώστε να εξαλειφθούν τα εμπόδια στην άσκηση υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας σε συνθήκες ανταγωνισμού. Ωστόσο, πολυποίκιλα συμφέροντα και συντεχνίες έβρισκαν «δρόμους συνεννόησης» και το πολιτικό σύστημα «αδρανούσε».

Η υπέρβαση της ύφεσης και η επιστροφή στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης και της τόνωσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας απαιτούν τόλμη για βαθιές τομές. Με ψέματα δεν θα οικοδομηθεί η Νέα Οικονομία.