Βασικές ερωτήσεις προς...

Πέντε χρόνια από την είσοδο της οικονομίας σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου η χώρα οδηγείται σε μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση.





«Αντιμνημονιακοί» και «μνημονιακοί» συγκρούονται διαπληκτιζόμενοι «περί όνου σκιάς». «Χαϊδεύουν αυτιά» και υπόσχονται επιστροφή σε παλιές καλές εποχές «πλιάτσικου» (παροχών, πρόωρων συντάξεων, επιδοτήσεων και απλήρωτων δανείων) αρκεί να έλθουν αυτοί στην εξουσία. Πέντε χρόνια χάθηκαν και κανείς μας δεν αναρωτιέται «αν ο γιαλός είναι στραβός ή εμείς στραβά αρμενίζουμε».

Μετά τη δαπανηρή πολιτική στροφή των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, τα «αντιμνημονιακά» κόμματα έχουν περιορισθεί στη Χ.Α., το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ, με τα δύο πρώτα να υπαινίσσονται ως μέρος της λύσης, εκτός από την έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, την κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όσο για το νεοπαγές τρίτο κόμμα αυτό υποστηρίζει «ένα άλλο αντιμνημονιακό σχέδιο» με «σκίσιμο» των μνημονίων, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, και βεβαίως την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.

Μέσα σε μία παρατεταμένη έκρηξη λαϊκισμού αποφεύγουν προσεκτικά να αναφερθούν στις συνέπειες των προτάσεων τους.

Για την περίπτωση της επιστροφής από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα και με αρχική ισοτιμία 1:1, η διολίσθηση του δεύτερου ως προς το πρώτο θα φθάσει αρχικά στο 50%. Στόχος, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των εξαγωγών. Έτσι δεν είναι;

Καθώς όμως ο όγκος των εξαγωγών συνεισφέρει περίπου το 25% του ΑΕΠ, ακόμη και μία αύξηση κατά 5% θα οδηγούσε σε μόλις 1% αύξηση της ανάπτυξης. Χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές, αυτός είναι ο στόχος τους; Και για τις καταστροφικές επιπτώσεις της υποτίμησης στην αγοραστική δύναμη των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων τι προτείνουν;

Η υποτίμηση θα αυξήσει το κόστος των εισαγόμενων πρώτων υλών και θα εστιάσει τις προσπάθειες επίτευξης ανταγωνιστικότητας στη μείωση του κόστους εργασίας, μεγαλύτερης από αυτή που διαμορφώνεται στις σημερινές μνημονιακές συνθήκες. Με άλλα λόγια, ακόμη μικρότερες αμοιβές. Έτσι δεν είναι; Αυτό προτείνουν;

Για παράδειγμα, τα κόστη παραγωγής των γεωργικών προϊόντων θα υποστούν τις συνέπειες του διπλασιασμού (τουλάχιστον) των τιμών στα εισαγόμενα καύσιμα, μηχανήματα, ανταλλακτικά, λιπάσματα, σπόρους και φυτοφάρμακα. Ορθό ή λάθος; Και επειδή ακούγονται και υπερήφανες προτάσεις εξόδου από την Ε.Ε. μήπως τότε θα υπάρξει ένα μικρό πρόβλημα πρόσβασης στις αγορές της Ε.Ε.; Αυτά τα θέματα πώς ακριβώς προτείνουν να αντιμετωπισθούν;

Υπάρχουν και οι «αριστερές» προτάσεις κρατικοποίησης των εμπορικών τραπεζών, δέσμευσης των καταθέσεων και φορολόγησης του περιεχομένου των θυρίδων. Τις ακούσαμε στις αρχές της τραπεζικής κρίσης. Έτσι δεν είναι;

Αλλά οι τράπεζες ευρίσκονται ήδη υπό κρατικό έλεγχο, έχουν χαμηλή ρευστότητα, απλήρωτα «κόκκινα» δάνεια ιδιωτών, μεγάλα χρέη προς το εξωτερικό, ιδιαίτερα προς την ΕΚΤ και οι καταθέτες έχουν αποσύρει τις καταθέσεις τους. Εδώ ποια ακριβώς είναι η «αριστερή» πρόταση; Να αφεθούν να χρεοκοπήσουν; Να ανα-κεφαλαιοποιηθούν με πληθωριστικό χρήμα, που θα αντληθεί από τους φορολογούμενους; Να δημιουργηθούν νέες; Με ποια κεφάλαια; Και μέχρι τότε, τι; Με ακόμη πιο αυστηρούς ελέγχους στη διακίνηση κεφαλαίων, στραγγαλίζοντας την οικονομία; Μα, είμαστε σοβαροί;

Υπάρχει και το χρέος, με αυτό τι θα γίνει; Έχουν υπ’ όψη ότι με την αναδιάρθρωση του 2012 τα ελληνικά ομόλογα μετετράπησαν σε διεθνή και η Ελλάδα συμφώνησε στην υπαγωγή τους εκτός της ελληνικής νομοθεσίας; Με άλλα λόγια ότι το χρέος θα αποπληρώνεται στο νόμισμα της αρχικής έκδοσης του, δηλαδή σε ευρώ, είτε φύγουμε είτε μείνουμε στην Ευρωζώνη.

Με 50% αρχική διολίσθηση του εθνικού νομίσματος, το ποσοστό του χρέους, ως προς το ΑΕΠ, τουλάχιστον θα διπλασιασθεί και η αποπληρωμή του θα καταστεί αδύνατη. Αυτό πώς σκέπτονται να το αντιμετωπίσουν;

Βεβαίως, προτείνουν το χρέος να καταγγελθεί, μονομερώς, ως παράνομο και ειδεχθές και να μη πληρωθεί. Λαμπρά, αλλά δεν θα μπορούμε να πάρουμε άλλα δάνεια και θα έλθουμε σε σύγκρουση με τους εταίρους - δανειστές μας στη Ε.Ε. Μήπως για αυτό προτείνεται και η έξοδος από την Ε.Ε.; Και από πού θα αντλήσουμε νέα δάνεια; Από τη Ρωσία, τη Κίνα, τους BRICS; Αλλά ήδη προσπαθήσαμε και αποτύχαμε. Έτσι δεν είναι;

Κι ύστερα ο κρατικός τομέας εξακολουθεί να είναι ελλειμματικός. Ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε. Εδώ τι θα γίνει; Αφού δάνεια δεν θα μπορούμε να πάρουμε, μισθοί και συντάξεις πώς θα πληρώνονται; Με πληθωριστικό χρήμα; Και με το ασφαλιστικό και την κοινωνική πολιτική τι θα γίνει; Πάλι με πληθωριστικό χρήμα;

Με την οικονομία εσωστρεφή και κρατικοδίαιτη, άτακτα ή συντεταγμένα χρεοκοπημένη, εξαρτημένη από εισαγωγές και με ένα διαρκώς υποτιμούμενο νόμισμα η χώρα θα χρειασθεί «μέτρα», βεβαίως «λαϊκά» πλην όμως? δύσκολα «μέτρα». Με άλλα λόγια θα χρειασθούν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις η όχι; Γιατί αν ναι, ποιες ακριβώς; Κι αν όχι, από πού και πώς θα προκύψει ο αναγκαίος πλούτος; Μήπως πάλι με την εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος; Μήπως όμως κάποιος να τους εξηγήσει τι σημαίνει πληθωριστικό χρήμα;

Επενδύσεις δεν έρχονται, οι τράπεζες είναι άδειες, οι κατέχοντες έχουν τις περιουσίες τους στο εξωτερικό και σε θαμμένες κατσαρόλες στους κήπους τους και αλλαγές-μεταρρυθμίσεις δεν προτείνετε. Εκτός από το να εκλεγείτε βουλευτές, τι άλλο προτείνετε;

Αγαπητοί συμπολίτες, οι καιροί είναι δύσκολοι κι η ιστορία «γκαστρωμένη», παραφράζοντας κάποιον παλιό δικός σας. Το καινούργιο έρχεται με πόνους και σε τίποτε δεν διευκολύνετε τον ερχομό του, με το να φαντασιώνεσθε ξεθωριασμένα κομμάτια του παρελθόντος. Αυτό δεν είναι πρόοδος, δεν είναι αριστερά. Πώς να το κάνουμε; Δεν βοηθάτε να ξεπερασθεί η δυσκολία. Δεν το καταλαβαίνετε; Αντικειμενικά, ανεξάρτητα από τις προθέσεις σας, η πολιτική σας στρέφεται «ενάντια στα συμφέροντα του Λαού».

Αν δεν μπορείτε να κάνετε την αυτοκριτική σας και να αλλάξετε την πολιτική σας, αποσυρθείτε από το πολιτικό προσκήνιο. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και εσείς κινείσθε στο ανέφικτο.